Του Γιώργου Χαρβαλιά
Τις μέρες που πέρασαν διαφώνησα με αρκετούς φίλους ως προς τα τεκταινόμενα στο κομματικό καφενείο του Σύριζα. Νομίζω ότι παίρνουν πολύ σοβαρά το ξεκατίνιασμα στην κουρελού μιας χρεοκοπημένης Αριστεράς και τον «εθνικό κίνδυνο» που εγκυμονεί η προσγείωση του χαρούμενου νεαρού… θείου από την Αμερική, στο «Ελλάντα».
Κατ΄αρχήν ο εθνικός κίνδυνος υπάρχει ήδη στη χώρα και ακούει στο όνομα Οικογένεια Μητσοτάκη. Το πρώτο μέλημα λοιπόν κάθε εχέφρονος πατριώτη θα ήταν να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει για να απαλλαγεί από το υπάρχον απόστημα. Και έχει ο θεός για τις απειλές του μέλλοντος.
Υπό αυτή την έννοια και με ολίγον μακιαβελική προσέγγιση, θα έλεγε κανείς ότι η έλευση Κασσελάκη καθιστά δύσκολη τη ζωή του σημερινού πρωθυπουργού. Ξεβολεύει καταστάσεις.
Γιατί το βολικό για την κυβέρνηση θα ήταν να προκύψει ένας Σύριζα καθ’ εικόνα του σημερινού, άχρωμου, άοσμου και ιδιαιτέρως… συνεργάσιμου ΠΑΣΟΚ. Με αρχηγό ένα ζόμπι που θα συναγωνίζεται σε ανιαρότητα και… προβλεψιμότητα τον Ανδρουλάκη.
Η Εφούλα ήταν μια εξαιρετική προοπτική. Αριστερή πασιονάρια στα λόγια, εμπαθής Αντουανέτα στον ψυχισμό και προσκυνημένη στη διαπλοκή και στον ξένο παράγοντα. Την ακούσατε ποτέ να αρθρώνει συγκεκριμένη πρόταση για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής; Μόλις προχθές σκέφτηκε να τη θυμηθεί, μόνο και μόνο για να την πέσει στον αντίπαλό της, αλλά όταν τη ρώτησε ο Κοττάκης για τα 12 μίλια κατάπιε τη γλώσσα της. Χάγη και ξερό ψωμί, χωρίς προηγούμενη επέκταση. Δηλαδή γραμμή Κυριάκου.
Την ακούσατε επιπλέον να καταθέτει πραγματικά αριστερή πρόταση για την υποχρεωτική φορολόγηση των τραπεζών που πίνουν το αίμα των καταθετών; Την ακούσατε να έχει γνώμη για τις ανεμογεννήτριες και το καταστροφικό ενεργειακό μοντέλο της «πράσινης ηλεκτροκίνησης»; Όχι. Κι εκεί γραμμή ΝΔ.
Θα ήταν λοιπόν μια ιδανική επιλογή η Εφούλα για να περιθωριοποιηθεί η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση με το άλλοθι μιας επίπλαστης φρεσκάδας (γυναίκα φεμινίστρια και αριστερή) και την πραγματικότητα μιας ταγαρίσιας μιζέριας που κάνει τον κόσμο να τρέχει μακριά.
Ο Κασσελάκης, λοιπόν, χάλασε την ξαναζεσταμένη σούπα. Και αυτό είναι το πρώτο θετικό.
Θετική είναι και η αποτίμηση του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών. Γιατί απέδειξε ότι ο κόσμος που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, στην πλειονότητά του, απεχθάνεται την ελληνικής μεταπολιτευτικής κοπής «αριστερίλα». Οι μικροί «αγωνιστές» Λουδοβίκοι αποκαθηλώθηκαν, οι ομπρέλες αποδείχτηκαν… τρύπιες σαμπρέλες, οι απεχθείς φυσιογνωμίες παρασιτικών κομματόσκυλων αποδοκιμάστηκαν και η ελπίδα μετουσιώθηκε στο πρόσωπο ενός κομήτη, χωρίς σαφές ιδεολογικό πρόσημο. Το κριτήριο της μεγάλης πλειονότητας όσων ψήφισαν δεν ήταν αν ο Κασσελάκης ήταν αριστερός, αλλά αν αποτελεί διέξοδο για να απαλλαγεί ο τόπος από τη… Μητσοτάκης ΑΕ.
Στον δεύτερο γύρο που ασφαλώς έπρεπε να είχε αποφευχθεί αν οι κομματικοί κηφήνες είχαν την ίδια προτεραιότητα με αυτήν των ψηφοφόρων (να δυσκολέψει η ζωή του Μητσοτάκη), θα πέσουν κορμιά. Αλλά ο πανικός -που είναι κακός σύμβουλος και στην πολιτική- έχει οδηγήσει την αντίπαλο του Κασσελάκη σε παιδαριώδη λάθη (έφτασε να ισχυριστεί ότι την υποτίμησε ως γυναίκα επειδή την προσφώνησε με το μικρό της όνομα!), ώστε να βάζει σε σκέψεις και τους υποστηρικτές της. Η πολεμική στον ανθυποψήφιό της βγάζει μια απωθητική υστερία, πώς να το κάνουμε…
Από την άλλη πλευρά κι ο Κασσελάκης δεν απέφυγε τελικά τη μεγάλη γκάφα. Μια-δυο-τρεις, πρόδωσε τη γύμνια του στην (επί)γνωση των εθνικών θεμάτων. Υποψήφιος αρχηγός κόμματος που ξεχνάει τη λέξη «ψευδοκράτος» όταν μιλάει για τα Κατεχόμενα δε στέκεται. Κι ας έχει να μιλήσει ελληνικά 21 χρόνια…
Ας υποθέσουμε όμως ότι παρά την προφανή άγνοια του εκκολαπτόμενου εθνοσωτήρα και τη μάχη οπισθοφυλακής των… θεματοφυλάκων της «αριστερίλας», ο Κασσελάκης, με την υπόγεια στήριξη του κρυπτόμενου Τσίπρα κερδίζει τον δεύτερο γύρο. Τι σημαίνει αυτό;
Σε πρώτη φάση εξυγίανση του κόμματος. Οι ομπρέλες, οι «53», οι Φίληδες και τα συναφή εθνομηδενιστικά όρκ, την επόμενη μέρα θα εγκαταλείψουν την Κουμουνδούρου καθώς αποδείχτηκε ότι η αναφορά τους στην κοινωνία περιορίζεται σε καμιά δεκαριά χιλιάδες νοματαίους που απλώς φωνασκούν εντονότερα από τους υπόλοιπους.
Για την Έφη δεν παίρνω όρκο τι θα κάνει. Αν αποδεχθεί τη μοίρα της ηττημένης μπορεί να διεκδικήσει και ρόλο επίτιμου αντιπροέδρου… Μέχρι εκεί.
Πάμε όμως στην ουσία. Η επόμενη μέρα για τον Κασσελάκη ποια θα είναι; Μπορεί στα αλήθεια να κοντράρει τον Μητσοτάκη;
Στα «συν» της εξίσωσης είναι ότι υπηρετεί την ίδια ακριβώς ατζέντα που όμως είναι πιο πειστική όταν εκφέρεται από «προοδευτικά» χείλη σε σχέση με έναν Μητσοτάκη που ξεγέλασε τον κόσμο της Δεξιάς και στην πορεία αποδείχτηκε ότι ξεπέρασε σε εθνομηδενιστικές ιδεοληψίες την Αλεξάντρια Κορτέζ, την ιέρεια της πιο αριστερής συνιστώσας του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ.
Ο Κασσελάκης επιπλέον είναι natural talent στη σκηνική (και μόνον) παρουσία του. Πραγματικά φρέσκος. Δεν εκπέμπει την πρόδηλη ανασφάλεια του Μητσοτάκη με τα νευρικά τικ, τις αμήχανες κρυάδες και το ναπολεόντειο βλέμμα που προκαλεί αυθόρμητο μειδίαμα.
Ας υποθέσουμε επίσης ότι ο «κομήτης» έχει και υπερατλαντικές πλάτες, από αυτές που παρακαλάει να αποκτήσει και ο Κυριάκος. Και δεν εννοώ τη…CIA που δε μπορεί να χωρίσει τριών γαϊδάρων άχυρα σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, αλλά πολύ πιο σοβαρά χρηματοπιστωτικά κέντρα, φυτώρια «ηγετών» της Παγκοσμιοποίησης.
Αρκούν όλα αυτά για να κοιτάξει κατάματα την εξουσία; Η απάντηση είναι «όχι» με έναν ή δύο αστερίσκους.
Ο άνθρωπος κατ΄αρχήν αγνοεί την ελλαδική πραγματικότητα. Φάνηκε. Πέραν του «δώσε μου την ευχή σου γιαγιούλα» και «κρατείστε το χαμόγελο» που ηχούν συμπαθητικά, αμφιβάλω αν έχει την παραμικρή ιδέα από στοιχειώδη προβλήματα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, πόσο μάλλον της εξωτερικής πολιτικής. Προχθές μπερδεύτηκε με τα Κατεχόμενα, μερικές μέρες νωρίτερα εμφανίστηκε να μη γνωρίζει πως οι διοικητές των νοσοκομείων διορίζονται. Συνεπώς όσο και συμπαθητικός να βγαίνει στο γυαλί, σε ένα σοβαρό πολιτικό ντιμπέητ κινδυνεύει να τα θαλασσώσει άσχημα. Ακόμη και με τον Κυριάκο…
Μπορεί τουλάχιστον πριν ξεγυμνωθεί τελείως να έχει κάνει τη ζημιά; Να ανακατέψει την τράπουλα, με την αυστηρή… κηδεμονία του ΟΥΚΑ ναυάρχου, μέχρι τις ευρωκλογές, μήπως και έως τότε μάθει καλύτερα τα ζητήματα της χώρας; Η διόρθωσή του για το ατόπημα με τα Κατεχόμενα, έστω και με το… σκονάκι Αποστολάκη, ήταν εντυπωσιακή. Δείχνει ανακλαστικά και προθυμία να επωμισθεί πατριωτικές θέσεις. Τις πιστεύει όμως; Ή θα τις εγκαταλείψει μόλις πάρει το χρίσμα;
Νομίζω το αίνιγμα θα λυθεί γρήγορα. Αν μαζί με τον δικαιωματισμό των «ευπαθών» και των «διαφορετικών», ο Κασσελάκης εμφανιστεί τελικά υπέρμαχος της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, της πολιτικής κατευνασμού προς τους απέναντι και της διάλυσης των ενόπλων δυνάμεων, δηλαδή φυτευτός κήρυκας του εθνομηδενισμού, θα ξεφουσκώσει όσο γρήγορα χτίστηκε. Πριν καν προλάβει να «κάνει τη ζημιά» στις Ευρωεκλογές.
Ένας λόγος που ο κόσμος τον ψήφισε είναι για να εμποδίσει τον Μητσοτάκη να ξεπουλήσει τη χώρα. Αν είναι βαλτός στο κόλπο κι αρχίσει το πράγμα να βρωμίζει μόλις ανοίξει η… ψαροκασέλα, μαύρο φίδι που τον έφαγε… Θα φύγει όσο γρήγορα ήρθε…
