Το γνωστό μύθο με τον Χότζα θυμίζει αυτό που συμβαίνει με τις τράπεζες οι οποίες μόλις χθες ανακοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν σε ένα μικρό κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα στα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων…
Όταν παραπονέθηκε η οικογένεια του Χότζα, για να το θυμηθούμε, ότι στο μικρό σπίτι που έμεναν δεν υπήρχε αρκετός χώρος, εκείνος έβαλε μέσα στο σπίτι όλα τα ζώα που είχε στη φάρμα. Κάθε μέρα έβγαζε και ένα, οπότε η οικογένεια άρχισε σιγά – σιγά να ανακουφίζεται, μέχρι που όταν έμειναν ξανά χωρίς κανένα ζώο στο σπίτι ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι!
Κάτι ανάλογο επιχειρούν και οι τράπεζες οι οποίες εμφανίζουν ως θετική και ανακουφιστική εξέλιξη αυτό το μικρό κλείσιμο στην ψαλίδα την ώρα που όμως έχουν αποκομίσει χρυσά κέρδη αρκετών δισεκατομμυρίων αθροιστικά, εξ αυτού του λόγου, όλο το προηγούμενο διάστημα!
Αυτό που …αποφεύγουν να προβάλλουν ιδιαίτερα είναι ότι τα κέρδη που καταγράφουν , ξεπερνούν κατά πολύ τις προσδοκίες ακόμη και των ιδίων σε επίπεδο οργανικής κερδοφορίας. Κι αυτή η τάση όχι μόνο δεν εξασθενεί αλλά ενισχύεται τα τελευταία τρίμηνα.
Και ποια είναι η κυριότερη πηγή για αυτά τα …”ουρανοκατέβατα” κέρδη των τραπεζών; Μα, η ραγδαία αύξηση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατά 4,25 ποσοστιαίες μονάδες μέσα στο τελευταίο 12μηνο. Κι αυτή την τεράστια αύξηση οι τράπεζες στην πλειονότητά τους μετακύλησαν σε πολύ μεγάλο ποσοστό στους δανειολήπτες, χωρίς να συμβαίνει το ίδιο και για τους καταθέτες!
Υπάρχει εκτός από τα επιτόκια κι ένας ακόμη λόγος. Η δεύτερη κυριότερη πηγή των τεράστιων αυτών εσόδων, για τις τράπεζες, όλο το προηγούμενο διάστημα είναι οι προμήθειες και χρεώσεις που επίσης καλπάζουν κυριολεκτικά τα τελευταία τρίμηνα…
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες είναι μακράν οι ακριβότερες στην Ευρώπη. Πολλοί μάλιστα κάνουν λόγο για ένα (ακόμη) «καρτέλ» που πνίγει τους πολίτες και την κοινωνία αφού την ίδια ώρα αποτελεί μια οδυνηρή πραγματικότητα και το γεγονός ότι δεν δανειοδοτεί την πραγματική οικονομία.
Κι αυτό με την ανοχή της κυβέρνησης της οποίας οι (όποιες) παρεμβάσεις έχουν γίνει έως τώρα (όπως τα περίφημα … «μπινελίκια» του Χρ. Σταϊκούρα τον περασμένο Δεκέμβριο για τη στήριξη των δανειοληπτών λόγω της συνεχούς αύξησης των επιτοκίων) έχουν αποδειχθεί, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, επικοινωνιακά πυροτεχνήματα!
Και βεβαίως όλο αυτό εξελίσσεται παράλληλα με τον λεγόμενο « πληθωρισμό της απληστίας» που πλήττει (και) την Ελλάδα λόγω της αισχροκέρδειας από τις μεγάλες αλυσίδες και ομίλους για να βγάλουν τα … σπασμένα της κρίσης. Ειδικώς μάλιστα στη χώρα μας το φαινόμενο αυτό είναι πολύ πιο έντονο. Αλλά, είπαμε, 40,5%…
