Σε περίπτωση που δεν το έχετε παρατηρήσει, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου, το εκλογικό σώμα (δηλαδή εμείς οι ψηφοφόροι) δεν βρέθηκε, κατά κύριο λόγο, κάτω από το αναλυτικό βλέμμα των δημοσκόπων, αλλά στο …ντιβάνι του ψυχολόγου! Ήταν ίσως η πρώτη φορά τα τελευταία, πολλά, χρόνια που οι όροι της «ψυχανάλυσης» αντικατέστησαν σε τόσο μεγάλο βαθμό τους όρους της πολιτικής. Η αναζήτηση εντοπισμού «συναισθημάτων» σε μαζική κλίμακα, υπερκέρασε κατά κράτος τις έννοιες των «απόψεων» της «ιδεολογίας», των «αναγκών» και των «συμφερόντων». Δηλαδή τις έννοιες-οπτικές με τις οποίες εύλογα γίνεται η πολιτική ανάλυση. Μάλιστα θα μπορούσε να εκτιμήσει κανείς με ασφάλεια πως η λέξη που κυριάρχησε ήταν μία: «Ανασφάλεια»!
Φοβισμένοι
Το εκλογικό σώμα εμφανίστηκε στα περισσότερα μετεκλογικά συμπεράσματα ως ένα σύνολο 6.061.098 ανθρώπων που σχεδόν … «φοβούνται και τον ίσκιο τους». Νιώθουν αδύναμοι, δεν γνωρίζουν τι θα τους συμβεί και πότε, είναι έρμαια γνωστών και αγνώστων κινδύνων, κουρασμένοι από την αβεβαιότητα, προσκολλημένοι σε αυτό που γνωρίζουν, πρόθυμοι στα οικεία περιβάλλοντα και απρόθυμοι να ασχοληθούν με οτιδήποτε μπορεί να μεταβάλει δυνητικά την καθημερινότητά τους. Συνακόλουθα προέκυψε ως αυτονόητο το συμπέρασμα ότι το εκλογικό σώμα έχει άμεση ανάγκη να «νιώσει» (οι «ψυχολογικοί» όροι συνεχίζονται) την αίσθηση της ισχύος, της δύναμης, του σταθερού εδάφους και της σαφήνειας.
Το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει να συνδυάσει κανείς αυτές τις προσεγγίσεις είναι πως το εκλογικό σώμα θέλει απελπισμένα να …κυβερνηθεί, δίχως όρους και προϋποθέσεις, δίνοντας περισσότερη σημασία στην ύπαρξη κυβέρνησης, από το περιεχόμενο της πολιτικής της. Το γεγονός αυτό φυσικά ουδείς εκ των αναλυτών αυτών συσχετίζει με το ότι το εκλογικό σώμα δυσκολεύεται να …διακρίνει τις διαφορές των πολιτικών προτάσεων που κινούνται στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ενσωμάτωση
Η «ψυχαναλυτική» προσέγγιση των πολιτικών εξελίξεων, έχει ήδη ενσωματωθεί, όπως όλα δείχνουν, στις προεκλογικές καμπάνιες για την κάλπη της 25ης Ιουνίου. Με την Νέα Δημοκρατία να διαθέτει, όπως φαίνεται, πιο «γρήγορο» στην χάραξη τακτικής επιτελείο, έχοντας άλλωστε να διαχειριστεί και μία πιο εύκολη κατάσταση λόγω της διαφοράς των 20 ποσοστιαίων μονάδων με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι λοιπόν στις ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη το επίθετο «ισχυρός-ισχυρή-ισχυρό» εμφανίζεται περισσότερο και από τους συνδέσμους!
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία του ομιλία στην Ιεράπετρα ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας μέσα στις πρώτες 5 παραγράφους ανέφερε διαδοχικά ότι «την επόμενη μέρα η χώρα χρειάζεται σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας», «θέλουμε ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία», «αν ο λαός μας εμπιστευθεί στην κάλπη, τότε θα έχουμε μία ισχυρή κυβέρνηση», «η χώρα χρειάζεται μία σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση την επόμενη μέρα» και «ο ελληνικός λαός, θέλει τη Νέα Δημοκρατία ισχυρή, θέλει τη Νέα Δημοκρατία αυτοδύναμη». Η ίδια φράση δηλαδή με άλλη διατύπωση επαναλαμβάνεται διαδοχικά και με εμμονή. Με τέτοιο τρόπο που αμφιβάλλει κανείς να επιχειρεί να ανταποκριθεί στο υποτιθέμενο συναίσθημα της ανασφάλειας αλλά …να το δημιουργήσει.
Η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί με συνέπεια την ίδια τακτική εκμεταλλευομένη ακόμη και την τρέχουσα ειδησεογραφία. Είναι ενδεικτικό πώς επιχείρησε να διαχειριστεί την υπόθεση με την κατάρρευση της Τράπεζας Θεμάτων. Την Δεύτερα, όταν το πρόβλημα στο δίκτυο εμφανίστηκε για πρώτη φορά η κυβέρνηση προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από το πρόβλημα αρχικά «ρίχνοντας» την ευθύνη στην υπηρεσιακή κυβέρνηση των 3 ημερών. Στην συνέχεια εμφανίστηκαν… οι «χάκερς» που όμως παρουσιάστηκαν ως ένα μικρό πρόβλημα που θα αντιμετωπιστεί, ενώ υπήρξε καθησυχασμός για την διενέργεια των πανελλαδικών εξετάσεων. Την Τρίτη όμως η επίθεση των «χάκερς» γιγαντώθηκε, έγιναν εκτενείς αναφορές στο τρόπου που αυτή εκτυλίχθηκε και συγκρίσεις με ανάλογα φαινόμενα που καταγράφθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να τονίσει δια του εκπροσώπου της Άκη Σκέρτσου, ότι …αυτά συμβαίνουν επειδή δεν υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση στο «τιμόνι της χώρας»!
Απουσιάζουν
Όλα αυτά ενώ απουσιάζουν πλήρως από τον προεκλογικό διάλογο οι… πραγματικές πηγές ανασφάλειας για τον κόσμο της εργασίας και συνολικά τους πολίτες.
Με πρώτη και καλύτερη την κυβερνητική «ατζέντα» της Νέας Δημοκρατίας, που – εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι γενικόλογές αναφορές της με φράσεις όπως «τολμηρές μεταρρυθμίσεις» και «ανάπτυξη» και οι αόριστες υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών «στο τέλος της 4ετίας» αποκρύπτουν το «μεγάλο πακέτο»: Δηλαδή την ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων για το Ταμείο Ανάκαμψης που συνιστούν ένα ακόμη ισχυρό κύμα νεοφιλελεύθερων προσαρμογών, ιδίως στους τομείς της εργασίας, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης.
Εξίσου (αν όχι πιο) σημαντική είναι φυσικά η Έκθεση Μεταπρογραμματικής Εποπτείας της Κομισιόν που προσδιορίζει την οικονομική πολιτική της Ελλάδας για το 2023 και το 2024. Εκεί όπου αναφέρει πως πρέπει να υπάρξει περιορισμός της ονομαστικής αύξησης των καθαρών πρωτογενών δαπανών που χρηματοδοτούνται σε εθνικό επίπεδο το 2024 έως 2,6%. Επίσης τονίζει ότι πρέπει να περιοριστούν οι ενεργειακές επιδοτήσεις για να υπάρξει «στρατηγική σταδιακής και βιώσιμης σύσφιξης» ενώ για την φορολογία ζητά «βελτίωση της φιλικότητας προς τις επενδύσεις του φορολογικού συστήματος» με ταυτόχρονη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης». Δηλαδή φράσεις γνωστές από το μνημονιακό παρελθόν που όλοι γνωρίζουμε βιωματικά τι σημαίνουν στην πράξη.
