- «Εξοπλιστική χωματερή» και «πειραματόζωο» η χώρα επί δεκαετίες
- Δισεκατομμύρια σπαταλήθηκαν αλόγιστα και οπλικά συστήματα που διαφημίστηκαν ως «ασπίδα της χώρας» έγιναν… περιστερώνες
- Οπλικά συστήματα αγοράζονται χωρίς καμία πρόβλεψη για τη συντήρηση τους και καθηλώνονται σε αχρηστία αμέσως μετά από την παραλαβή τους
- Τα Σλοβάκικα πυροβόλα που αγόρασε ο Άκης και δεν έβρισκαν στόχο (Αποκαλυπτικά έγγραφα)
- Τα άχρηστα σκάφη ταχείας μεταφοράς Zubr που έπλεαν μόνο με ανέμους μέχρι 4 μποφόρ και αγοράστηκαν «χρυσάφι»
- Τα 12 μεταγωγικά αεροσκάφη C-27 από τα οποία πετά μόνο το ένα
- Πώς Ανδρέας Παπανδρέου και Κώστας Σημίτης άλλαξαν άποψη για τις αγορές όπλων την τελευταία στιγμή
- Τα προβλήματα με τα F-35 που διαφημίζει η σημερινή κυβέρνηση
Του Πάρι Καρβουνόπουλου
Η ιστορία των ελληνικών εξοπλισμών τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια είναι γεμάτη μύθους. Δεν θα ήταν πρόβλημα αν η γεωγραφία μας είχε τοποθετήσει σε άλλη «γωνιά» του πλανήτη με γείτονες το Λουξεμβούργο ή την Ολλανδία. Έχοντας όμως απέναντι μας μια υπαρκτή στρατιωτική απειλή που λέγεται Τουρκία, παιχνίδια και πειράματα με τους εξοπλισμούς δεν χωρούν.
Επιπλέον, είναι ασύλληπτο το πώς οι κυβερνήσεις αυτών των 40 ετών δεν σεβάστηκαν όπως έπρεπε αυτούς που πλήρωσαν πολλά, πάρα πολλά δισ. (σε δραχμές και ευρώ) για να αγοραστούν όπλα, υποτίθεται για την ασφάλεια της χώρας. Η πρόσθεση των… πεταμένων από το παράθυρο δισεκατομμυρίων για άχρηστα ή αχρείαστα όπλα, δεν μπορεί παρά να προκαλεί την οργή αυτών που πληρώνουν. Των Ελλήνων δηλαδή φορολογουμένων…
Μύθος πρώτος: οι κυβερνήσεις ακούνε τις εισηγήσεις των στρατιωτικών πριν αποφασίσουν για τις αγορές των όπλων. Κάθε φορά που οι πολιτικοί που είχαν εμπλακεί σε εξοπλισμούς στριμώχνονταν, «έριχναν το μπαλάκι» στους στρατιωτικούς. Πόσο αλήθεια είναι;
Τον Αύγουστο του 1981, λίγες εβδομάδες πριν από την κυβερνητική αλλαγή που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, κατατίθεται στο Ανώτατο Αεροπορικό Συμβούλιο η εισήγηση για τον εκσυγχρονισμό της Πολεμικής Αεροπορίας, για την επόμενη δεκαετία. Η εισήγηση με θέμα «Ταυτότητα νέου μαχητικού αεροσκάφους», φέρει την υπογραφή του επικεφαλής του Τμήματος Επιχειρησιακών Απαιτήσεων του ΓΕΑ, Γρηγόρη Νούσια και προβλέπει την αγορά 120 μαχητικών αεροσκαφών ενός μόνο τύπου και διπλού ρόλου. Στόχος ήταν να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα των πολλών τύπων αεροσκαφών που είχε τότε η Πολεμική Αεροπορία και προκαλούσε πολλά προβλήματα, κυρίως στην υποστήριξη τους.
Όποιος διάβαζε την εισήγηση των Πτεράρχων, καταλάβαινε ότι το αεροσκάφος που πρότειναν ήταν το αμερικανικό F-18 της Boeing, αεροσκάφος αεροπλανοφόρου, που ταίριαζε για την χρήση του από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) στα πολλά «χερσαία αεροπλανοφόρα» του Αιγαίου, δηλαδή στα νησιά.
Τρία χρόνια μετά, με το ΠΑΣΟΚ πια στην εξουσία, η απόφαση για την ενίσχυση της ΠΑ προβλέπει αγορά δύο τύπων αεροσκαφών. Είναι η γνωστή Αγορά του Αιώνα. Τα αεροσκάφη που επιλέγονται είναι το F-16 της Lockheed Martin, που από το 1948 είναι κάτι σαν εθνική προμηθεύτρια μας και το Mirage 2000 της γαλλικής Dassault.
Η απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου να «σπάσει» την αγορά στα δύο δέχεται κριτική και δικαιολογείται με το επιχείρημα ότι δεν ήθελε να εξαρτάται η Πολεμική Αεροπορία μόνο από τους Αμερικανούς.
Αρκετά χρόνια αργότερα βεβαίως η επιλογή Παπανδρέου θα δικαιωθεί σε μια ιστορική αλλά και τραγική για τη χώρα στιγμή. Τη νύχτα των Ιμίων στις 30 Ιανουαρίου 1996, ελληνικά αλλά και τουρκικά F-16 παραμένουν καθηλωμένα στα αεροδρόμια… λόγω καιρού. Κανονικά εκτελούν αποστολές μόνο τα γηραλέα F-4E Phantom II και τα γαλλικά Mirage 2000 που είχε επιλέξει ο Παπανδρέου.
Μετά από αυτό, ο καθένας θα περίμενε ότι στην επόμενη «αγορά του αιώνα» η Ελλάδα θα ήταν πιο προσεκτική και πιο απαιτητική. Το 1999 με κυβέρνηση Σημίτη έρχεται η ώρα για μία ακόμη τεράστια αγορά. Στο τελευταίο ΚΥΣΕΑ όλοι γνώριζαν ότι η Ελλάδα γυρνά σελίδα και επιλέγει να αγοράσει το μαχητικό αεροσκάφος F-15 από την αμερικανική Boeing. Αεροσκάφος που μπορεί να μεταφέρει τεράστιες ποσότητες όπλων και καλύπτει άνετα και την Κύπρο. Επιπλέον υπήρχε κι εκείνη… η αδυναμία του F-16 να πετάξει τη μία και μοναδική φορά που το χρειαστήκαμε.
Το ΚΥΣΕΑ υπό την προεδρία Σημίτη και προς γενική έκπληξη όλων των υπουργών που συμμετείχαν και είχαν ενημερωθεί για αγορά του F-15, άκουσε από τον πρωθυπουργό ότι η Ελλάδα θα αγοράσει ακόμη 60 F-16, γιατί διαφορετικά οι Τούρκοι θα έκαναν φασαρία στο Αιγαίο!
Το 2005 η κυβέρνηση Καραμανλή προχωρά στην αγορά ακόμη 30 F-16, αν και οι αεροπόροι έλεγαν τότε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να προχωρήσει σε αγορά αεροσκάφους 4ης ή και 5ης γενιάς. Μεταξύ των αεροσκαφών που είχαν προταθεί ήταν και το Rafale…
Αυτά νομίζουμε ότι είναι αρκετά για να καταρριφθεί ο μύθος ότι όλες οι αγορές εξοπλισμών έγιναν με βάση εισηγήσεις των στρατιωτικών… Οι στρατιωτικές ηγεσίες με τα χρόνια «προσαρμόστηκαν», και στις εισηγήσεις που τους ζητούσαν συμπεριλάμβαναν αυτά που πίστευαν αλλά και αυτά που γνώριζαν ότι ήθελαν να αγοράσουν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.
Εξοπλιστική διπλωματία
Ο όρος εξοπλιστική διπλωματία εφευρέθηκε την περίοδο των αγορών που έγιναν μετά από τα Ίμια, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, με ΥΕΘΑ τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Τα δισεκατομμύρια των εξοπλιστικών αγορών χρησιμοποιήθηκαν υποτίθεται και ως «διόδια» για τον μεγάλο στόχο της εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ, αλλά και για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε μπει στο διεθνές «εξοπλιστικό σούπερ μάρκετ» και αγόραζε ότι της έδιναν. Τα σκάνδαλα και οι μίζες που αποκαλύφθηκαν ήταν τα μεγαλύτερα θέματα που προέκυψαν από εκείνες τις αγορές. Υπήρχαν όμως κι άλλες συνέπειες, κάποιες από τις οποίες ακόμη και σήμερα τις πληρώνουμε.
Οπλικά συστήματα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων πληρώθηκαν και ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Κύρια αιτία ότι όλα αγοράστηκαν χωρίς να συνοδεύονται από συμφωνίες υποστήριξης.
Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Μεταγωγικά αεροσκάφη C-27
Το πρόγραμμα των μεταγωγικών C-27 είναι επίκαιρο. Ένα από αυτά τα αεροσκάφη πετούσε διαρκώς για να μεταφέρει από το Τζιμπουτί, Έλληνες πολίτες που είχαν απεγκλωβιστεί από το σπαρασσόμενο Σουδάν. Ήταν το ένα από τα δύο C-27 που αυτή τη περίοδο πετάνε. Είχαμε παραγγείλει 12, παραλάβαμε 8, πετάει ένα και τις …καλές μέρες δύο.
Η ιστορία τους;
Η ΠΑ είχε ζητήσει το 1999 15 αεροσκάφη Μέσης Μεταφορικής Ικανότητας, τα οποία θα ήταν σε θέση να εκτελέσουν το 70% και πλέον των αποστολών των C-130, περιορίζοντας το συνεπαγόμενο λειτουργικό κόστος κατά 80%. Με απόφαση του ΚΥΣΕΑ την 1η Μαρτίου 2001 περικόπηκε ο υπό προμήθεια αριθμός σε 12 αεροσκάφη.
Στις 29 Ιανουαρίου 2003 υπεγράφη σύμβαση αξίας $272.720.603 με την Lockheed Martin Alenia Tactical Transport Systems για την προμήθεια 12 αεροσκαφών τύπου C-27J Spartan. Τα 8 στη βασική τους διαμόρφωση και τα 4 με δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού.
Με πολύ μεγάλες καθυστερήσεις, τον Ιούλιο του 2011 είχαμε παραλάβει τα 8 C-27 και είχαμε πληρώσει $198.594.721. Μόνο που τα προβλήματα υποστήριξης των αεροσκαφών δεν τους επέτρεπαν να πετάνε. Στις 26 Ιουλίου 2012 το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε να ματαιωθεί η παραλαβή των τεσσάρων τελευταίων αεροσκαφών που θα είχαν τη δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού. Ο λόγος ήταν ότι η κατασκευάστρια εταιρεία δεν μπορούσε να πιστοποιήσει το σύστημα ανεφοδιασμού στον αέρα. Αντί να ζητήσουμε αποζημιώσεις δεχτήκαμε να μην παραλάβουμε τα αεροσκάφη και το υπόλοιπο των χρημάτων να μετατραπεί σε τεχνική υποστήριξη για τα 8 αεροσκάφη.
Με απόφαση του ΚΥΣΕΑ στις 26 Απριλίου 2012 ματαιώθηκε η παραλαβή των 4 τελευταίων Α/Φ, για τα οποία ο κατασκευαστής επέδειξε παρατεταμένη αδυναμία πιστοποίησης του συστήματος ανεφοδιασμού εν πτήσει (IFRS), επιτρέποντας συμψηφισμό των υπολειπόμενων πληρωμών και λοιπών απαιτήσεων του ελληνικού Δημοσίου. Το αποτέλεσμα της συμφωνίας ήταν απογοητευτικό και οι διαθεσιμότητες δεν έφθασαν ποτέ στα επίπεδα που απαιτούνται για μια ΠΑ όπως η ελληνική. Σύντομα έπεσαν στη…δυάδα .
Η Εισαγγελία Διαφθοράς είχε ξεκινήσει έρευνα για τη συμφωνία ακύρωσης παραλαβής των τεσσάρων τελευταίων αεροσκαφών. Μόνο που η έρευνα περιορίστηκε σε στρατιωτικούς που είχαν εμπλακεί με τη συμφωνία. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι φορολογούμενοι πλήρωσαν σχεδόν 200.000.000 δολάρια και η ΠΑ μέσο μεταφορικό αεροσκάφος δεν διαθέτει.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο λόγω της δραματικής κατάστασης που επικρατεί στον στόλο των C-130. Οι διαθεσιμότητες είναι ακόμη …χαμηλότερες. Μόλις ένα μεταγωγικό αεροσκάφος C-130 πετά και το πρόβλημα υποστήριξης και συντήρησής τους είναι πλέον δυσεπίλυτο, αφού η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε αντί να εμπιστευθεί την κρατική ΕΑΒ, να μοιράσει τεχνικό έργο σε ιδιωτικές εταιρείες που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτα.
Ο Κωνσταντίνος Φράγκος, απόστρατος Αξιωματικός, ήταν διευθυντής του γραφείου του ΥΕΘΑ Γιάννη Χαραλαμπόπουλου. Μετά από την αποστρατεία του αρθρογραφεί συστηματικά και είναι στρατιωτικός αναλυτής. Μιλά για το ελληνικό «εξοπλιστικό τρελοκομείο» με αφορμή τις διαθεσιμότητες στα μεταγωγικά αεροσκάφη της ΠΑ. Αναφέρεται και σε μία σειρά αδικαιολόγητων λαθών και αποφάσεων.
Πυροβόλα ZUZANA
Η ιστορία των πυροβόλων ZUZANA θα ήταν για γέλια αν δεν είχε κοστίσει στην τσέπη μας. Είναι ίσως η πιο ενδεικτική υπόθεση του εξοπλιστικού μας τσίρκου.
Είναι η ιστορία των σλοβακικών πυροβόλων που ο Άκης Τσοχατζόπουλος αγόρασε, αγνοώντας τελείως όλες τις αρνητικές εισηγήσεις των στρατιωτικών. Και όταν το ΓΕΣ αρνήθηκε να τα παραλάβει και να τα εντάξει στο δυναμικό του στρατού, ο Τσοχατζόπουλος τα έστειλε στην Κύπρο.
Τον Ιανουάριο του 1998 ο Άκης Τσοχατζόπουλος ταξιδεύει στη Σλοβακία. Έχει κανονιστεί επίδειξη ενός πειραματικού πυροβόλου που ούτε ο σλοβακικός στρατός δεν είχε προμηθευτεί. Είναι το περίφημο Ζuzana.
Για αυτό το λόγο ο Σμπώκος, επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, με έγγραφό του ζήτησε από το ΓΕΣ να συμμετάσχουν στο ταξίδι και δύο αξιωματικοί του πυροβολικού. Το ΓΕΣ αν και δεν είχε εκφράσει καμία επιθυμία για προμήθεια πυροβόλων, έστειλε τους δύο αξιωματικούς.
Η επίδειξη στη Σλοβακία ήταν ένα ανεπανάληπτο φιάσκο. Τα έγγραφα είναι από την αξιολόγηση που έκαναν οι αξιωματικοί . Οι βολές επίδειξης… απέτυχαν να γίνουν.
Για την ακρίβεια αναφέρουν:
“…Εβλήθησαν δύο βλήματα εναντίον στόχου σε απόσταση 500 μέτρων ανεπιτυχώς. Κατόπιν επαναλήφθηκε η διαδικασία όπου εβλήθησαν άλλα τρία βλήματα με αποτέλεσμα να βληθεί ο στόχος από το τελευταίο (τρίτο βλήμα)”
Κι άλλες βολές που έγιναν είχαν την ίδια τύχη. Απέτυχαν.
Γράφουν οι αξιωματικοί:
“ Η πρώτη βολή εκτελέστηκε σε βεληνεκές 14.700 μ. Από τα προβλεπόμενα τέσσερα βλήματα εβλήθησαν μόνο δύο λόγω βλάβης του πυροβόλου η οποία δεν κατέστη δυνατό να επισκευασθεί στο πεδίο… Τα δύο βλήματα που εβλήθησαν και που έπρεπε να διαρραγούν στο ίδιο σημείο είχαν απόκλιση κατά διεύθυνση 150 μ. και κατά βεληνεκές 200 μ. μακρότερον του στόχου”.
Επιπλέον όλα του στα “σκοπευτικά” όργανα ήταν σχεδιασμένα και κατασκευασμένα με δεδομένα του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ο Τσοχατζόπουλος και ο Σμπώκος όμως επιμένουν. Στις 21/11/1998 δεύτερη επιτροπή πάει για αξιολόγηση. Τα αποτελέσματα είναι χειρότερα.
Ο Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνος Παναγιωτάκης, για να βγει από τη δύσκολη θέση με έγγραφό του ζητά:
•Να γίνει συναξιολόγηση του συγκεκριμένου πυροβόλου με άλλα της ίδιας κατηγορίας υπό το πρίσμα κόστος-αποτελεσματικότητα
•Να γίνει εξέταση της αναγκαιότητας-σκοπιμότητας εκσυγχρονισμού των υπαρχόντων πυροβόλων ώστε να αποκτήσουν χαρακτηριστικά όμοια μ΄ αυτά της νέας γενιάς. Δηλαδή έλεγε ευθέως, μην πετάτε τσάμπα λεφτά.
Κι όμως η αγορά 12 πυροβόλων έγινε με κόστος 30.000.000 δολάρια.
Τα πυροβόλα Zuzana όμως δεν παραλήφθηκαν ποτέ από τον ελληνικό στρατό. “Αξιοποιώντας” το ακόμη ζωντανό Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας – Κύπρου, ο Άκης και ο Σμπώκος τα στέλνουν στην Κύπρο… για την άμυνά της. Δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ.
Σκάφη ταχείας μεταφοράς για λίμνες στο Αιγαίο
Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον έχει η υπόθεση της προμήθειας τεσσάρων σκαφών ταχείας μεταφοράς που αγοράστηκαν από Ρωσία και Ουκρανία. Πρόκειται για τα περίφημα Zubr που κόστισαν 67 δισεκατομμύρια δραχμές σε τιμές του 2000, αν και ήταν γνωστό ότι μπορούσαν να επιχειρούν μέχρι τα 4 μποφόρ. Κατάσταση που στο Αιγαίο είναι σπάνια. Τα Zubr είχαν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για τις ανάγκες των ρωσικών και ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το Αιγαίο…
Οι εξοπλιστικές ιστορίες εκείνης της εποχής είναι πολλές. Όλες αποκαλύφθηκαν, πολλές έφθασαν στη Δικαιοσύνη αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι τα πάντα βγήκαν στο φως και όλοι οι υπεύθυνοι πλήρωσαν. Το χειρότερο όμως είναι ότι όπως δείχνει η πραγματικότητα, τίποτα δεν μάθαμε…
Λάθη επαναλαμβανόμενα
Λάθη επαναλαμβανόμενα παύουν να είναι λάθη… Μετά από μία μακρά χρονική περίοδο παύσης εξοπλισμών που ξεκίνησε από το 2006 -πριν τα μνημόνια δηλαδή- ο λεγόμενος επανεξοπλισμός της χώρας ξεκίνησε το 2018, με την απόφαση για εκσυγχρονισμό 83 μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην έκδοση Viper. Η συμφωνία ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπου συναντήθηκε με τον τότε πρόεδρο Τραμπ.
Πολύ σύντομα έγινε γνωστό ότι το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Η αμερικανική αεροπορία με έγγραφό της, προειδοποιούσε την ελληνική ότι το σύγχρονο ραντάρ AESA, που θα έμπαινε στα ελληνικά F-16, δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί με το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS.
Ιδού το έγγραφο:
Ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε, η ΝΔ ήρθε και διαφημίζει κι αυτή τον εκσυγχρονισμό των 2 δις αλλά κανένας δεν έχει ακόμη απαντήσει τι συμβαίνει με τα αεροσκάφη. Δύο F-16 Viper έχουν παραδοθεί. Συνεργάζεται το ραντάρ τους με το σύστημα αυτοπροστασίας; Η απάντηση θεωρείται …απόρρητη. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι για να διορθωθεί το πρόβλημα μία λύση υπάρχει: Να ξηλωθεί το σύστημα αυτοπροστασίας και να τοποθετηθεί νέο. Κόστος; Από 450.000.000 και βλέπουμε.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει τους εξοπλισμούς σημαία. Οι αγορές των Rafale και των φρεγατών Belharra κρίθηκαν ως πολύ θετικά βήματα, αλλά υπάρχουν θέματα για τα οποία δεν δίδονται επαρκείς εξηγήσεις.
Το πρώτο έχει να κάνει με τη συντήρηση των Rafale. Πόσο εξασφαλισμένη είναι; Θα έχουν την τύχη των Mirage 2000 ή ακόμη και των C-27; Είναι δυνατόν αεροσκάφη που θα κοστίσουν κοντά στα 3 δισ. ευρώ να καταλήξουν «ενδιάμεση λύση», μέχρι να εκπληρωθεί το «όνειρο» των F-35;
Επιπλέον υπάρχει το τεράστιο ζήτημα του αποκλεισμού της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας από τα δύο γαλλικά προγράμματα. Στα Rafale η ελληνική συμμετοχή είναι ανύπαρκτη και στις γαλλικές φρεγάτες… συμβολική. Η Ελλάδα των 15 δισ. Ευρώ σε εξοπλισμούς, δεν εξασφάλισε παρά ψίχουλα για την αμυντική της βιομηχανία και είναι προφανές ότι τέτοια ευκαιρία δεν θα ξαναδοθεί εύκολα.
Όμως με αφορμή το σύνθημα «επανεξοπλισμός της χώρας», η κυβέρνηση και το ΓΕΕΘΑ έχουν επιδοθεί σε ένα μπαράζ προμηθειών μεταχειρισμένου υλικού, κυρίως από τις ΗΠΑ, το οποίο όχι μόνο δωρεάν δεν είναι, όπως το παρουσιάζουν, αλλά μας κοστίζει πολλά λεφτά. Περιττό να αναφέρουμε ότι μέρος αυτού του υλικού είναι και αχρείαστο.
Ενδεικτική η αγορά μεταχειρισμένων αμφίβιων οχημάτων που θέλει να κάνει το ΓΕΕΘΑ από τις ΗΠΑ. Τα AAV έχουν εμπλακεί σε πολύνεκρο δυστύχημα στις ΗΠΑ το 2020 και για αυτό οι Αμερικανοί τα αποσύρουν. Εκτός από αυτό όμως, τα κόστους 268.000.000 δολαρίων αμφίβια δεν χωράνε στα αρματαγωγά -μπαίνουν και βγαίνουν με δυσκολία- και είναι «υπέρβαρα» για τους καταπέλτες των αρματαγωγών του Πολεμικού Ναυτικού! Πόσο υπέρβαρα; Μόλις… 9 τόνους.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Την ώρα που οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν πληρώσει 680.000.000 για μεταφορικά ελικόπτερα NH-90 τα οποία όμως δεν πετούν λόγω προβλημάτων στη συντήρηση, η κυβέρνηση συζητά να αγοράσει αμερικανικά μεταφορικά ελικόπτερα Black Hawk με κόστος 1,3 δισ. Ευρώ. Δεν υπάρχει απάντηση για το τι θα κάνουμε τα ελικόπτερα των 680.000.000 που είναι «του κουτιού».
Ο τρόπος που εξακολουθούν να γίνονται οι αγορές προβληματίζουν έντονα και ο πρώην επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών Αντιναύαρχος ε.α Κυριάκος Κυριακίδης περιγράφει την κατάσταση:
Ο «έρωτας» με το F-35
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη λέει επισήμως ότι την τελευταία 3ετία έχει φθάσει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας στα 15 δισ. Ευρώ. Κι ακόμη δεν έχουμε τελειώσει. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, πριν από τις εκλογές οι Αμερικανοί θα ανακοινώσουν ότι θα μας πουλήσουν αεροσκάφη F-35. Το κόστος της αγοράς θα κυμανθεί από 4 μέχρι 8 δισ., ανάλογα με το πόσα αεροσκάφη τελικά θα αγοράσουμε. Ούτε αυτό όμως έχει ακόμη διευκρινιστεί. Η αγορά των F-35 αντιμετωπίζεται αυτή τη στιγμή ως προεκλογικό πυροτέχνημα. Τα επιχειρησιακά θα τα δούμε αργότερα. Και είναι πολύ σοβαρά αυτά τα επιχειρησιακά.
Ο Υποπτέραρχος ε.α Δημήτρης Παντελάτος, χειριστής F-4 Phantom και F-16 μιλά έξω από τα δόντια για το «πρόγραμμα F-35». «Το F-35 δεν είναι όπλο», λέει.
Περισσότερο αποκαλυπτικός ο Στέφανος Καραβίδας. Από τους κορυφαίους χειριστές F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, σήμερα είναι εκπαιδευτής στο εξωτερικό. Επιβεβαιώνει αυτό που ακουγόταν ως θρύλος. Το F-35 δεν θα είναι ένα αεροσκάφος που θα μπορέσει να πολεμήσει εναντίον της Τουρκίας, αν δεν το επιτρέψουν οι ιδιοκτήτες των «δεδομένων» του, οι Αμερικανοί.
Η ιστορία των εξοπλισμών στην Ελλάδα ήταν και δυστυχώς παραμένει πονεμένη. Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν και συνεχίζουν να ξοδεύονται, όπως φαίνεται, χωρίς σχεδιασμό. Για αυτό και κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα μαμούθ, ανακαλύπτουμε ότι εξακολουθούμε να έχουμε σοβαρά κενά στην άμυνα μας.
Αν η Ελλάδα και οι κυβερνήσεις της είχαν εκμεταλλευθεί τα δισ. που πληρώσαμε και πληρώνουμε για εξοπλισμούς σωστά, η χώρα θα ήταν εξοπλισμένη σαν αστακός.
Αντί για αυτό, διαπιστώνουμε ότι ο αμυντικός μηχανισμός της χώρας εξακολουθεί να λειτουργεί με «μπαλώματα» και το χειρότερο είναι ότι δεν γίνεται οποιαδήποτε προσπάθεια να «αναστηθεί» η άλλοτε ελπιδοφόρα ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών χρησιμοποιήθηκαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ως «συνδρομή σεκιούριτι» προς τους ισχυρούς «συμμάχους» μας.
Ακόμη κι αυτό όμως δεν έχει λειτουργήσει σε καμία περίπτωση. Τελευταία απόδειξη οι δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Γιώργου Τσούνη κατά τον οποίο στο Αιγαίο κανείς –δηλαδή η Ελλάδα- δεν έχει το αλάθητο. Αυτές οι δηλώσεις γίνονται την ίδια ώρα που η Ελλάδα πρόθυμα «ξεφορτώνει» από τους Αμερικανούς άχρηστο πολεμικό υλικό και σχεδόν εκλιπαρεί να της πουλήσει ένα αεροπλάνο που δεν θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει εναντίον του βασικού της αντιπάλου…
