Η χθεσινή «συγγνώμη» του Κυριάκου Μητσοτάκη -και μάλιστα «μεγάλη» όπως έγραψε- θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια αλλαγή τακτικής και πορείας της κυβέρνησης απέναντι στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών, αλλά πόσο αποτελεσματική θα αποδειχθεί στην πραγματικότητα;
Ακόμη κι αν εκληφθεί ως ειλικρινής η πρωθυπουργική «συγγνώμη», η εμπειρία από ανάλογες καταστάσεις του παρελθόντος με διάφορες κυβερνήσεις –και μάλιστα σε περιπτώσεις όχι τόσο δραματικές με δεκάδες ανθρώπινα θύματα- έχει δείξει ότι τελικά το πουλόβερ όταν αρχίσει να ξηλώνεται δεν σταματά. Πάει μέχρι τέλους…
Είναι αρκετά τα παραδείγματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, που έχουν καταγραφεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Το κλασσικό λάθος που κάνουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις -και οι ηγεσίες τους- είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται -στην κρίσιμη όμως στιγμή- αυτό που έχει συμβεί. Το «αντιλαμβάνονται» με σημαντική καθυστέρηση, όταν τα γεγονότα τους έχουν πάρει από κάτω και οι εξελίξεις τους έχουν ξεπεράσει. Έχουν χάσει δηλαδή το timing. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγες ώρες, σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, όπως και την προκειμένη περίπτωση.
«Δεν θα ήταν αρκετά διαφορετική η εικόνα αν π.χ. ο κ. Μητσοτάκης ζητούσε συγγνώμη από την πρώτη στιγμή στα Τέμπη, αντί να μιλά για προσωπικό λάθος;» λένε εκ των υστέρων…
Μολονότι όμως οι κυβερνήσεις -και ιδίως η σημερινή- διαθέτουν πολυάριθμα επικοινωνιακά επιτελεία, στρατιές διορισμένων δημοσιογράφων σε επιτελικές θέσεις και παχυλά αμειβόμενους συμβούλους από το εσωτερικό και το εξωτερικό, αποδεικνύονται αδύναμες έως ανίκανες να «πιάσουν» αυτό που μπορεί να διαισθανθεί και ένας απλός πολίτης: Τη φωτιά που ανάβει…
Αυτό το κλασσικό λάθος γίνεται γιατί αρχικά πιστεύουν –είτε λόγω αλαζονείας είτε λόγω υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων- ότι «θα τα μπαλαμουτιάσουμε», όπως έλεγε ο «στρατηγός» Τσουκάτος στον Κ. Σημίτη στις εποχές της δόξας τους. Κάτι ανάλογο και πιο …εκσυγχρονισμένο γίνεται και τα τελευταία χρόνια με την χειραγώγηση και τον έλεγχο της επικοινωνίας και των media. Αυτό νόμισε και τώρα ο κ. Μητσοτάκης.
Όταν όμως το «μπαλαμούτιασμα» αποτύχει –όπως και τα περί «προσωπικού λάθους» αυτές τις ημέρες- το blan B των πανικόβλητων επικοινωνιολόγων και δημοσκόπων προβλέπει το αράδιασμα και μερικών «συγγνωμών». Μέχρι εκεί και με την ελπίδα ότι θα σταματήσει το τσουνάμι…
Αφού αποτύχει κι αυτό και οι μετρήσεις δείχνουν ότι η καταστροφή συνεχίζεται, το επόμενο στάδιο είναι να αρχίσουν οι μαζικές «ανθρωποθυσίες». Να πέφτουν κεφάλια – εν όψει και των εκλογών με διάφορους τρόπους- αλλά και πάλι τα κεφάλια …άλλων.
Κι αφού έχουν εξαντληθεί όλα τα πυρομαχικά, έχουν αναληφθεί «ευθύνες», έχουν ζητηθεί άπειρες «συγγνώμες», έχουν υπάρξει παραιτήσεις ή και αποπομπές, στο τέλος έρχεται και η ώρα μηδέν για να διαπιστωθεί ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»…
