Στο μεγάλο μας ταξίδι στη χώρα του Πινόκιο, θα κάνουμε τρεις στάσεις για να τονίσουμε έμπρακτα και «παραδειγματικά» την υπαρξιακή και ακατάλυτη σχέση λατρείας και αγάπης των Νεοελλήνων στην μυθολατρεία και ψευδολαγνεία που έχει αναχθεί σε επιστήμη και «θεατρικό είδος τέχνης» για τα κάθε είδους δρώμενα σε αυτή την «μεγαλοφυή και πρωτοφανώς ιδιοφυή» χώρα όπου η αλήθεια τιμωρείται ως «έγκλημα καθοσιώσεως», το ψεύδος και η «φαντασιακού επιπέδου προπαγάνδα» επαινείται, η δε αερολογία και μπουρδολογία κάθε είδους αμείβεται και ανταμείβεται με πρωτοφανή ρυθμό και σε ασύλληπτα επίπεδα. Αλλά ας κάνουμε την πρώτη μας στάση.
Η στάση μας αναφέρεται στην εμφάνιση του Υφυπουργού Μεταφορών Μιχάλη Παπαδόπουλου στο Σταθμαρχείο Λάρισας και στην αγωνιώδη του προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, υποστηρίζοντας –στο πανελλήνιο παρακαλώ…– πως η «Ελλάδα έχει τηλεδιοίκηση»(!). Όπως όμως φάνηκε, αρκούσε τελικά μία μόνο εμφάνιση τού υφυπουργού Μεταφορών, Μιχάλη Παπαδόπουλου, στο σταθμαρχείο της Λάρισας, μία τοποθέτηση εργαζόμενου απέναντί του και μερικές επίμονες ερωτήσεις μίας δημοσιογράφου, για να καταρριφθεί όλη η κυβερνητική προπαγάνδα γύρω από τον τοπικό χειρισμό του σταθμού που παρακολουθεί μόνο για 8 χλμ. τα τρένα και βαφτίζεται ψευδώς «τηλεδιοίκηση». (Από Ρεπορτάζ εφημερίδων). Όπως φάνηκε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέμενε με μανιακό και ψυχοπαθολογικό τρόπο στα ψέματά της.
Πάμε στη δεύτερη στάση μας και η οποία αναφέρεται στην όλη προπαγανδιστική και εξαιρετικά καλοστημένη επικοινωνιακή φιέστα περί «μεγάλων επενδύσεων στην Ελλάδα», με πρώτη και καλύτερη αυτήν της Αμερικάνικης Microsoft. Όπως αποδείχθηκε μετά τα κατά συρροή Μητσοτάκεια ψεύδη, επρόκειτο για ένα καλοστημένο παραμύθι, από αυτά που είναι «θεσμός» στην Ελλάδα και ιδιαιτέρως αγαπητά από ένα σημαντικό τμήμα του ευγενούς και ιδιοφυούς μας λαού. Όπως αποδείχτηκε, τελικά και αδιαφιλονίκητα, προς ένα νέο «ναυάγιο» οδεύει ο χρηματοοικονομικός κλάδος της χώρας,
«…….με το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τη μεγάλη επένδυση της Microsoft στην Ελλάδα να «βαλτώνει».
Το Data Center στο οποίο θα επένδυε ο τεχνολογικός κολοσσός παραμένει στα χαρτιά και στη φιέστα που στήθηκε στο μουσείο της Ακρόπολης τον Οκτώβριο του 2020. Μιλάμε για ακόμη ένα παράδειγμα κατάρρευσης του αφηγήματος της κυβέρνησης περί στρατηγικών επενδύσεων διεθνούς φήμης επιχειρήσεων στη χώρα.
Οι εξελίξεις γύρω από την αναδιάρθρωση που επιχειρεί ο όμιλος της Microsoft απλώνουν βαριά σύννεφα πάνω από την ελληνική θυγατρική της. Υπενθυμίζεται πως τον Ιανουάριο του 2023 η Microsoft ανακοίνωσε 10.000 απολύσεις, κάτι που φαίνεται να επηρεάζει και τη χώρα, όπως παραδέχτηκε χθες σε δημοσιογράφους ο κ. Θεοδόσης Μιχαλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας…..»
Αν θυμάστε, ο Πρωθυπουργός των Αρίστων είχε – και έχει – ξεσηκώσει τεράστιο θόρυβο γύρω από τις «μεγάλες επενδύσεις» που φέρνει σωρηδόν (!) στην Ελλάδα, ένα σημαντικό δε ποσοστό της λεγόμενης κοινής γνώμης, ιδιαιτέρως αυτής της πολυπαινεμένης και πολυδοξασμένης «Μεσαίας Τάξεως» «τσιμπάει» αρκούντως την «επικοινωνιακή πραμάτεια» του Μεγάρου Μαξίμου, πιστεύοντας και δοξάζοντάς τον. Παραδίπλα του δε ένα όχι αμελητέο ποσοστό της μικροαστικής τάξης – της τάξης δηλαδή που λειτουργεί ως «αδρανής μάζα» της κοινωνίας και ως «οπισθέλκουσα της Ιστορίας»– επίσης λειτουργούσε θετικά και «ευμενώς ουδέτερα» απέναντι σε μια κυβέρνηση που διεξήγαγε – και διεξάγει ακόμη– την πλέον οργανωμένη και τέλεια συγκροτημένη «τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου του ελληνικού λαού» από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
«Ο Μητσοτάκης φέρνει επενδύσεις, δημιουργεί θέσεις εργασίας, φέρνει ανάπτυξη», αυτό ήταν το σλόγκαν του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης των δήθεν αρίστων εδώ και τέσσερα χρόνια. Καλοταϊσμένα, με απευθείας αναθέσεις και κονδύλια Πέτσα, τα Μέσα Ενημέρωσης έψελναν ολημερίς το «Ωσαννά» υπέρ του Κυριάκου, ποντάροντας στο «είδωλο της κοινωνικής ανόδου» με ψευδεπίγραφα συνθήματα και ακόμη ψευδέστατα οικονομικά στοιχεία. Μια καλογυαλισμένη, εξαιρετικά λουστραρισμένη και απίστευτα ωραιοποιημένη πραγματικότητα πρόβαλε σαν «κανονικότητα» και «κανονική πραγματικότητα», χωρίς τάσεις «ιδεολογικής απόσβεσης» και συμβιβασμού.
Η Ελλάδα ένιωθες – αναπνέοντας πάντα την «ευεργετικά αποβλακωτική επίδραση» των Μέσων Ενημέρωσης – πως έγινε «κανονική», «ευρωπαϊκή», «ανεπτυγμένη», «δυτική» και μάλιστα του «σκληρού πυρήνα» του Ευρώ… Για γέλια ή για κλάματα, δεν ξέρουμε, πάντως σίγουρα για «ασόβαρα πράγματα»! Είχες την εντύπωση πως ζούσες το απαύγασμα της «Τέχνης της Προπαγάνδας» και μάλιστα από τους Φιλελευθέρους που «μια ζωή» εκόπτοντο για την απαρέσκειά τους απέναντι σε κάθε μορφής προπαγάνδα! Ένα τρίγωνο αμαρτίας μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου – Μέσων Ενημέρωσης – Εταιρειών Δημοσκόπησης και Ολιγαρχών που έχουν την απόλυτη οικονομική κυριαρχία, και όχι μόνο, για τέσσερα περίπου χρόνια που κυβερνά ο Μητσοτάκης! Κανένας δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την απόλυτη ιδεολογική ηγεμονία του φιλελευθερισμού/νεοφιλελευθερισμού, οι δημοσκοπήσεις έφθαναν την διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων μέχρι διψήφια ποσοστά και η δεύτερη τετραετία του Μητσοτάκη παρουσιαζόταν σαν ό,τι πιο φυσιολογικό και λογικό.
Η Ελλάδα θύμιζε μέρες του Σχεδίου Μάρσαλ, όταν οι πεινασμένες μάζες της υπαίθρου και των εξαθλιωμένων των πόλεων προσπαθούσαν να βολευτούν όπως–όπως μετά την συντριβή του λαϊκού κινήματος την πενταετία 1944–49. Η οικονομία (υποτίθεται) πήγαινε καλά, η οργάνωση του κράτους ανέδειξε τον τελευταίο θεό του Φιλελευθέρου Δωδεκάθεου που είναι ο Κ. Πιερρακάκης, η δε άμυνα της χώρας οχυρωνόταν με τις μεγαλύτερες δαπάνες του ΝΑΤΟ που είναι οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες. Αν δε προσθέσουμε σαν πινελιά στον συνολικό πίνακα και την Αμερικανική Αστερόεσσα, τότε καταλαβαίνουμε πως η Ελλάδα διάγει το αποκορύφωμα της Αυταπάτης. Θεωρεί πως γενόμενη Αμερικανική Αποικία θα έχει και την κατάλληλη ασφάλεια που (δήθεν) «προσφέρει» ο Θείος Σαμ! Έτσι νομίζουν οι Αμερικανόδουλοι που αποτελούν σημαντικό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, εάν σκεφτούμε πως 74 χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο και λόγω της πρωτοκαθεδρίας της Αμερικάνικης Πολιτικής στη χώρα μας, σχεδόν τρεις γενεές Νεοελλήνων υπέστησαν ένα ανελέητο σφυροκόπημα πλύσης εγκεφάλου.
Ας έλθουμε τώρα σε ένα τρίτο παράδειγμα νεοελληνικής φούσκας και ρωμαίικης αθλιότητας. Αυτό του Ολυμπιακού Κέντρου Ιππασίας στο Μαρκόπουλο που μετά από ένα κοστολόγιο 110.000.000 ευρώ για την ανέγερσή του, μεταβάλλεται πλέον σε σπόνσορα πράξεων ελιτιστών της Ιππασίας.
Όπως μαθαίνουμε σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία» και σε άρθρο του εξαίρετου Βασίλη Γαλούπη,
« Στην πλάτη της δημόσιας περιουσίας η ιδιωτικοποίηση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιππασίας στο Μαρκόπουλο, που το λυμαίνονται χρόνια οι «ελιτιστές του Ιππικού»
Περίεργα παιχνίδια με αλλόκοτες «συμμαχίες» και ευτράπελες καταστάσεις γίνονται στην πλάτη της δημόσιας περιουσίας. Πρωταγωνιστής είναι το ΤΑΙΠΕΔ που ναι μεν στις 9 Μαρτίου ανακήρυξε πλειοδότη για το Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας στο Μαρκόπουλο, όμως παράλληλα θέλει να «φορτώσει» στον επενδυτή τόσο την «τζαμπατζού» Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, που έχει κάνει κατάληψη στον χώρο επί δύο δεκαετίες, όσο και μια ίλη Ιππικού που ξαφνικά αποφάσισε να φτιάξει υπερήλικος ταξίαρχος με προπολεμικές αντιλήψεις για να… φυλάμε τα σύνορα στον Έβρο, όπως 100 χρόνια πριν.
Ύστερα από μια δεκαετία άγονων διαδικασιών για το Ιππικό Κέντρο, που η κατασκευή του κόστισε πάνω από 110.000.000 ευρώ, το ΤΑΙΠΕΔ ολοκλήρωσε τον τελευταίο διαγωνισμό. Όμως και πάλι υπάρχουν «μαύρες τρύπες», που μόνο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας θα μπορούσε να συναντήσει κάποιος. Το ΤΑΙΠΕΔ επιχειρεί να επιβάλει διά της σύμβασης όρους «για τα θηρία», αντιμετωπίζοντας μια κατεξοχήν ιδιωτική επένδυση με τους κανόνες βολέματος ημετέρων του αιώνιου Ελληνικού Δημοσίου……»
Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε με άπειρα άλλα παραδείγματα νεοελληνικής ερειπολογίας και αθλιότητας, επικίνδυνης και αφόρητα απελπιστικής. Μετά το έγκλημα των Τεμπών, όλοι συνειδητοποιήσαμε πως η Ελλάδα είναι μια τεράστια φούσκα, ένα παραγεμισμένο μπαλόνι με μπόλικο άχυρο και ανυπολόγιστη ποσότητα προπαγάνδας.
Ελπιδοφόρο μήνυμα οι μεγάλες συγκεντρώσεις που αριθμούν περίπου 2,5 εκατομμύρια άτομα αλλά και οι φανερές πλέον αλλαγές συνείδησης σε μεγάλα τμήματα πολιτών. Μέλλει να αποδειχθεί εάν ο Ρωμιός ωρίμασε και αρχίζει να αποκτά «ιστορική και κοινωνική συνείδηση», θα το δούμε, θα φανεί στο άμεσο μέλλον των επομένων 3 μηνών και φυσικά στις εκλογές. Εκεί θα φανεί εάν οι δεκάδες νεκροί – νέοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία– άσκησαν με τραγικό τρόπο, θετική επίδραση στην πορεία αυτής της χώρας. Εάν ναι, εάν άσκησαν δηλαδή μια θετική επίδραση στην πορεία της ελληνικής κοινωνίας, τότε θα αποτελούν οι δεκάδες αυτοί νεκροί όχι απλώς τους ήρωές μας αλλά τους καθοδηγητές για την συνολική και ριζική αναμόρφωση της Ελλάδας. Εάν όχι, εάν δηλαδή ο ελληνικός λαός λησμονήσει το έγκλημα των Τεμπών και την δολοφονία δεκάδων συνανθρώπων μας, τότε ο χρόνος ας αποτελέσει διαρκές όνειδος για τον ελληνικό λαό. Σε αυτή την περίπτωση του αξίζει ένα συνεχές όνειδος επ’ αόριστον, διαρκής επίπληξη και επιτίμηση, ηθική καταισχύνη και ιδεολογική αισχύνη, ατελεύτητος ψόγος για το νέο Κυλώνειο Άγος που θα ανήκει συλλογικά πλέον στον ελληνικό λαό.
Ελπίζουμε πως δεν θα συμβεί, πιστεύουμε στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας» που δεν είναι η Αμερικανοκρατία και θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα απογοητευθούμε από τον ελληνικό λαό. Ελπίζουμε και πιστεύουμε. Ο χρόνος θα δείξει, ο ελληνικός λαός θα καταδείξει, η Ιστορία θα υποδείξει ποια είναι τα μελλούμενα για τον ελληνικό λαό. «Οψόμεθα εις Φιλίππους», έλεγαν οι εκδικητές της δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα, Αντώνιος και Οκταβιανός. «Οψόμεθα εις Φιλίππους» λέμε και σήμερα στον ελληνικό λαό. Η Ιστορία διδάσκει, συγχωράει αλλά και τιμωρεί. Και μάλιστα πολύ αυστηρά. Μην το ξεχνάμε.
