Οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, πάντα κατ’ αναλογία των εποχών και των επικρατούντων δεδομένων, θυμίζουν την περίοδο 1990 – ’93 όταν η ΝΔ με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, υπό τη βοή σκανδάλων και της υπόθεσης με τις υποκλοπές, με πρωταγωνιστή τον Μαυρίκη (βλ. «Υποκλοπές: Από τους κοριούς του Μαυρίκη στο λογισμικό παρακολούθησης Predator – Μια ιστορία δίχως τέλος») «ανέστησε» πολιτικά τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η Νέα Δημοκρατία του «επίτιμου» έχασε στις εκλογές και έμεινε στη συνέχεια εκτός εξουσίας για 11 χρόνια!
Στην παρούσα φάση, όσο κι αν οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να παρουσιάζουν μια διαφορά υπέρ του κυβερνώντος κόμματος από τον ΣΥΡΙΖΑ (με τις τάσεις, όμως, να δείχνουν στις περισσότερες έρευνες διαρκή μείωση της «ψαλίδας»), μετά και από τις τελευταίες αποκαλύψεις (με τα στοιχεία – «βόμβες» της ΑΔΑΕ που ενισχύουν τις καταγγελίες περί συνταγματικής εκτροπής με ευθύνη του Μεγάρου Μαξίμου και του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη) κανείς δε μπορεί να αποκλείσει ότι η παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ελέω της «αγίας οικογένειας», δε θα ξαναβρεθεί για πολλά χρόνια στο «καναβάτσο».
Η απόρριψη της πρότασης δυσπιστίας δε σώζει την κατάσταση
Η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη θεωρείται δεδομένο εκ των προτέρων ότι θα διατηρήσει την κυβέρνηση και μετά την Παρασκευή, οπότε θα διεξαχθεί η ψηφοφορία επί της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας. Μέχρι στιγμής, κανείς από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος (ακόμη και όσες / όσοι έχουν βγει «εκτός γραμμής» Μαξίμου, όπως η κυρία Όλγα Κεφαλογιάννη και ο Κώστας Τζαβάρας) δε φαίνεται ότι θα επιλέξει να παίξει έναν παρόμοιο ρόλο με αυτόν που διαδραμάτισε το ’93 ο τότε βουλευτής Κιλκίς Γιώργος Συμπιλίδης, «ρίχνοντας» από την εξουσία τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Όμως, η διατήρηση της διακυβέρνησης μέχρι τις εθνικές εκλογές, οι οποίες έτσι και αλλιώς δεν αργούν, δε φαίνεται ικανή να ανατρέψει το αντιπαθές πολιτικά προφίλ που έχει παρουσιάσει η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη σε ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται πολίτες οι οποίοι το 2019 είχαν ψηφίσει τους «άριστους». Ο πρωθυπουργός, πλέον, χρεώνεται τόσο το σκάνδαλο με τις υποκλοπές (με τους χειρισμούς που παραπέμπουν σε συγκάλυψη να είναι χειρότεροι από το ίδιο το σκάνδαλο) όσο και μια σειρά αποτυχιών όπως, μεταξύ άλλων, στη διαχείριση της πανδημίας του κορoνοϊού (οι θάνατοι ξεπέρασαν τους 30.000 με το ΕΣΥ να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης), των πυρκαγιών που κατέκαψαν την Ελλάδα το 2020 και φυσικά, με την αδυναμία αντιμετώπισης της πρωτοφανούς ακρίβειας, η οποία ξεκίνησε έναν χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ελέω της απόφασης του πρωθυπουργού να μη μειώσει τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ και Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης) διατηρώντας τους στα πιο υψηλά επίπεδα μεταξύ των υπόλοιπων κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τον προκλητικό «ελιτισμό» δεν τον συγχωρούν ούτε οι αριστεροί, ούτε οι κεντρώοι, ούτε η λαϊκή δεξιά
Το αποκρουστικό πολιτικά -ειδικά για τους μη έχοντες- προφίλ της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, γίνεται ακόμη χειρότερο εξαιτίας του ελιτισμού τον οποίο εξαρχής ο ίδιος πρόβαλε (βλ. σαββατοκύριακα στις παραλίες ενώ καιγόταν η χώρα το ’20, τις βόλτες στην Πάρνηθα με ποδήλατο ενώ η κοινωνία βρισκόταν σε «lockdown, κ.λπ.), καθώς και του τρόπου με τον οποίο έχει διαχειριστεί το δημόσιο χρήμα. Οι απευθείας αναθέσεις αρκετών δισ. ευρώ από τον «κρατικό κορβανά» σε συνδυασμό με τα φαινόμενα τύπου Πάτση και την εκρηκτική αύξηση των κρατικοδίαιτων «μητσοτακικών golden boys ‘n girls» με τις «χρυσές αμοιβές», εδώ και καιρό έχουν δημιουργήσει ταξικά αντανακλαστικά σε ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο στο κέντρο και στα αριστερά αλλά και μέσα στον χώρο της λαϊκής δεξιάς.
Υπό τα δεδομένα αυτά, όσο κι αν οι παροικούντες στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι οι επικείμενες εθνικές εκλογές θα κερδηθούν άνετα, οι πιθανότητες ανατροπής τους από την εξουσία μοιάζουν να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Το «μαύρισμα» από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας όταν ανοίξουν οι κάλπες (δεδομένων, μάλιστα, των πολλών αστοχιών που είχαν οι δημοσκοπήσεις από τις εκλογές του 2012 και μετά) όχι μόνο δε μπορεί να αποκλειστεί αλλά, τουναντίον, μοιάζει να είναι πλέον μέσα στα βασικά σενάρια. Και στην περίπτωση ήττας, η ΝΔ θα «λουστεί» συνολικά και θα υποστεί τις επιπτώσεις της τρέχουσας διακυβέρνησης, αναμένοντας στο «καναβάτσο» να ανανεωθεί για να μπορέσει να κοιτάξει ξανά προς το Μέγαρο Μαξίμου μετά από μια δεκαετία.
