Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο Κ. Μητσοτάκης με τη νέα εξαγγελία που έκανε το βράδυ του Σαββάτου από το βήμα για της Βουλής για το λεγόμενο food pass. Με την επικαιροποιημένη τακτική του “Τσοβόλα δώστα όλα”, έστω και σε …δόσεις, είναι προφανές ότι προσπαθεί να αναπληρώσει πρώτα από όλα τις ζημιές που έχει υποστεί από τα σκάνδαλα και εδικά των υποκλοπών.
Ο πρωθυπουργός ποντάρει -και σωστά από την πλευρά του- στο ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να αντιταχθεί κανείς σε οποιοδήποτε μέτρο ανακουφίζει και διευκολύνει έστω και ελάχιστα τους πολίτες και κυρίως τους πιο αδύναμους οικονομικά και ευάλωτους. Πράγματι, ύστερα και από τον πολυετή μνημονιακό στραγγαλισμό της ελληνικής κοινωνίας, κάθε ευρώ με το οποίο ενισχύονται τα νοικοκυριά και οι επαγγελματίες είναι χρήσιμο και θετικό.
Από εκεί και πέρα όμως ξεκινά το εντελώς ποταπό και πελατειακό παιχνίδι του ηθικού εκβιασμού, στα όρια του εκμαυλισμού, της κοινής γνώμης και κατ’ επέκταση του εκλογικού σώματος. Αυτό το παιχνίδι που έχουμε ζήσει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν και ιδιαίτερα από κυβερνήσεις που κατά τα λοιπά θέλησαν να αυτοπροσδιορίζονται -όπως η σημερινή- ως δήθεν μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές…
Το πιο δυσάρεστο είναι ότι η τραγική εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να τους έχει καταστήσει όλους πιο σοβαρούς και πιο συνετούς. Οι δε Έλληνες είναι σίγουρα πιο υποψιασμένοι πλέον. Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κανείς -με βάση αυτά που διαδραματίζονται και στον διεθνή και ευρωπαϊκό περίγυρο- ότι μετά από τις εκλογές η “χαλάρωση” θα μετατραπεί εκ νέου σε “πειθαρχία” και πολλά από αυτά που τώρα “δίνονται” απλόχερα θα κληθούν οι φορολογούμενοι να τα επιστρέψουν. Άλλωστε και τώρα η ελληνική οικονομία -παρά τα μεγάλα λόγια- σε δανεικά στηρίζεται ενώ ακόμη και αυτή η επιδοματική πολιτική είναι εφικτή χάρη στην αποδεδειγμένη υπερφορολόγηση όλων ημών.
Καλά είναι τα μπαλώματα, λοιπόν, σοβαρό σχέδιο υγιούς -και όχι σαθρής- οικονομικής ανάπτυξης της χώρας δεν βλέπουμε και δεν ακούμε όμως…
