Του Απόστολου Αποστόλου*
Οι άριστοι της ΝΔ βούλιαξαν μέσα στα στάσιμα νερά που έγιναν βουρκονέρια στη διάρκεια της τριετούς και πλέον διακυβέρνησής τους. Μονοπώλησαν την εξουσία όχι για το κοινό καλό, αλλά για τα ξένα και εγχώρια συμφέροντα.
Για άλλη μια φορά η Δημοκρατία ως αξιοκρατία ατύχησε και αυτό γιατί οι άριστοι της ΝΔ δεν πήγαν προς το ευγενές ήθος, αλλά «ακεραιώθηκαν» προς τον συμβιβασμό, προς τη μιζέρια, το περιορισμένο, την τυπολατρία, τη σκοπιμότητα, τον ερασιτεχνισμό.
Όλα με την κυβέρνηση των αρίστων της ΝΔ πήγαν εκεί που τα άφησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δηλαδή πέρα από το σημείο της επιστροφής τους, σε μια επαρκή αυτόνομη ενέργεια μη ελεγχόμενη.
Δηλαδή σ’ ένα πυκνό σώμα όπου η ανευθυνότητα και η υποκρισία εκβαρβαρίζουν, ρυπαίνουν και μηδενίζουν οποιαδήποτε αλλαγή, έτσι ώστε η επιστροφή στο αρχικό στάδιο της πολιτικής να χάνεται στους κυματισμούς της ουδετεροποίησης μπροστά σ’ ένα αδρανές υλικό.
Βλέπουμε να περνούν μπροστά από τα μάτια μας σαν κινηματογραφική ταινία το τέλος της πολιτικής, εκεί όπου πρόσωπα και γεγονότα, να μεταλλάσσονται από δράσεις διάρκειας που ήταν σε επικαιροποιημένα συμβάντα στιγμών ενός υπερχώρου που τα αδρανοποιεί και τα μεταμορφώνει σε ένα αδιάφορο υλικό.
Η οικονομία εντατικοποιήθηκε με τη μορφή επιδομάτων, δηλαδή με χαρτζιλίκια, με ψίχουλα. Η εξωτερική πολιτική έγινε ακραία υποτέλεια. Η υγειονομική πολιτική ξεπέρασε όλες τις προδιαγραφές του ιεροεξεταστικού συνδρόμου, ενώ η ενεργειακή πολιτική λειτουργεί ως απεριόριστη εκκρεμότητα και απάτη ολκής.
Οι άριστοι της ΝΔ βραχυκύκλωσαν την πολιτική τους δράση σε διαδρομές συμφερόντων και σε στρατηγικές αχαλίνωτης κερδοσκοπίας. Δικαιολογούνται (οι άριστοι της ΝΔ) με κομπασμό ότι διακατέχονται από αγνές προσπάθειες και ψάχνουν να βρουν επιχειρηματολογίες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Ωστόσο οι άριστοι της ΝΔ είναι προβλέψιμοι στους σχεδιασμούς τους και αναγνωρίσιμοι στους πόθους τους. Δείτε τις υπερωρίες των υπουργών και πως εκείνοι πλημμυρίζουν την τηλεοπτική καθημερινή ζωή μας επιδιδόμενοι σ’ ένα λεκτικό και μορφικό υστερισμό υπερασπιζόμενοι την κυβερνητική γραμμή, – δηλαδή τα κεκτημένα των ολιγαρχών – και θα καταλάβετε.
Όλοι ζητούν να πάρουν ένα εξωνημένο αριστείο και δίνουν εξετάσεις κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων δηλαδή στις αρχές της τηλοψίας. Εύχονται να τους βλέπουν οι σκηνογράφοι του πολιτικού μας θεάτρου για να τους δώσουν ρόλους ή να τους αναβαθμίσουν. Οι ίδιοι είναι αδιάφοροι για το πτοημένο τηλεπόπολο και την υπνωτισμένη τηλεπλειοψηφία αν τους παρακολουθεί (έτσι και αλλιώς τηλεπόπολο και τηλεπλειοψηφία έχουν χαθεί στο κενό της παραπληροφόρησης), τους ενδιαφέρει όμως αποκλειστικά και μόνο η ολιγαρχία που έχει στα χέρια της τους κωδικούς αξιολόγησης και τους τοποθετεί στις κυβερνητικές καρέκλες.
Η πολιτική έτσι και αλλιώς χρόνια βρίσκεται σε ανεργία και αυτό γιατί αφενός δεν αποφασίζει ο πολίτης και αφετέρου γιατί έχουμε εισέλθει στη σφαίρα των γεγονότων που δεν υπάρχουν πραγματικά αλλά δημιουργούνται από τους σκηνοθέτες του θεάματος.
Από τότε που η ΝΔ υιοθέτησε το σύνθημα «εμείς είμαστε οι άριστοι της πολιτικής» έχουμε φτάσει σ’ εκείνο που λέει κάπου ο Φλωμπέρ «ο ηλίθιος ενσωματώθηκε με το αριστείο και διαιωνίζεται με αυτό».
Βέβαια αυτό που βλέπουμε δεν είναι μόνο ότι θριαμβεύει η μετριότητα, αλλά και το χοντροκομμένο παραμύθι που εξελίσσεται σε μια hardcore παραμύθα.
Για το καλάθι του νοικοκύρη ακούμε το παραμύθι της υποτιθέμενης χαμηλής τιμής αλλά δε βλέπουμε τον δράκο της αύξησης που είχαν δεχθεί τα συγκεκριμένα προϊόντα κατά 130% και ότι ο ΦΠΑ παραμένει υψηλός ώστε να τρώει τον καταναλωτή.
Το ίδιο συνέβη και με τις παρακολουθήσεις. Ο κ. Μητσοτάκης προσέφερε άφθονο παραμύθι ισχυριζόμενος ότι δεν ήξερε και απείχε από τις παρακολουθήσεις, αντί να έβγαινε και να έλεγε εκείνο που είπε κάποτε ο Τζον λε Καρέ «στο μόνο πράγμα που μπορείτε να στοιχηματίσετε είναι ότι η κατασκοπεία δεν τελειώνει ποτέ».
Τελικά τίποτα δεν αναπαράγεται συμβολικά, αλλά όλα συγχέονται με μια ψυχολογία της συμπλεγματικής δικαιολογίας.
*Καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας
