Ίσως περάσουν χρόνια πριν μάθουμε τι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει στο υπό ρωσικό στρατιωτικό έλεγχο πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζιε. Όμως και τα λιγοστά ψήγματα πληροφοριών που μπορούν να διαβαστούν πίσω από τις παραπλανητικές αράδες της προπαγάνδας των εμπολέμων στρατοπέδων επιτρέπουν να συμπεράνουμε τουλάχιστον αυτό: ο τυχοδιωκτισμός, ο κυνισμός και η αδιαφορία για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων έχουν χτυπήσει κόκκινο. Αυτά που λαμβάνουν χώρα ιδίως το τελευταίο τριήμερο στο πυρηνικό εργοστάσιο και στην περιοχή γύρω από αυτό ισοδυναμούν με έγκλημα πολέμου, που λίγο θέλει να μετατραπεί σε γενοκτονία. Την ίδια στιγμή, επιχειρείται να υποβαθμιστεί στα μυαλά της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινής γνώμης ο τεράστιος κίνδυνος που αντιπροσωπεύει η πυρηνική ενέργεια (περιλαμβανομένης και της λεγόμενης ειρηνικής, την οποία η Ε.Ε. είχε το θράσος να βαφτίσει «πράσινη» και «καθαρή»!) και, ακόμη χειρότερα, να σχετικοποιηθεί η έννοια του πυρηνικού ολέθρου… Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή, εξετάζοντας τα όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα:
1) Το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζιε βρίσκεται από τις αρχές Μαρτίου υπό τον πλήρη έλεγχο των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, σε σχετικά μικρή απόσταση από τη γραμμή του μετώπου. Εκεί εργάζονται «ντόπιοι» επιστήμονες και τεχνικό προσωπικό, καθώς και πολυάριθμο κλιμάκιο της ρωσικής υπηρεσίας ατομικής ενέργειας Rosatom.
2) Από προχθές Πέμπτη, ημέρα κατά την οποία είχε προγραμματιστεί η μετάβαση στη Ζαπορίζιε κλιμακίου του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) υπό τον Ραφαέλ Γκρόσι, τον Αργεντίνο γενικό διευθυντή του ΙΑΕΑ, κλιμακώθηκαν οι βομβαρδισμοί και συγκρούσεις γύρω από και μέσα στο εργοστάσιο.
3) Οι Ρώσοι ανακοίνωσαν προχθές ότι κατέστρεψαν άγημα ουκρανών πεζοναυτών που με 7 φουσκωτά σκάφη διέσχισε την τεχνητή λίμνη Καχόβκα και αποβιβάστηκε κοντά στο εργοστάσιο, καθώς και ότι βύθισαν 2 αποβατικά σκάφη που μετέφεραν δεύτερο ουκρανικό άγημα πριν αυτά φτάσουν στην ακτή. Κατήγγειλαν επίσης την εξαπόλυση ουκρανικών πυρών κατά του εργοστασίου και τον βομβαρδισμό γειτονικών συγκροτημάτων κατοικιών. Τέλος, κατήγγειλαν ότι το ουκρανικό πυροβολικό βομβαρδίζει εντατικά το σημείο συνάντησης του κονβόι του ΙΑΕΑ με τις ρωσικές δυνάμεις. Σύμφωνα με τους Ρώσους, στόχος των ουκρανικών επιθέσεων ήταν να αποτραπεί η έλευση του κλιμακίου του ΙΑΕΑ.
4) Οι Ουκρανοί από την πλευρά τους κατήγγειλαν ότι τις επιθέσεις κατά του πυρηνικού εργοστασίου και των γύρω περιοχών πραγματοποίησαν οι ίδιοι οι Ρώσοι! Δεν εξήγησαν για ποιο λόγο οι Ρώσοι επιτίθενται σε περιοχές και εγκαταστάσεις που ήδη ελέγχουν. Τα περισσότερα Δυτικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την ουκρανική εκδοχή, αλλά από χθες μερικά από αυτά συγκαταβατικά αναφέρουν ότι «το εργοστάσιο χτυπήθηκε και από τις δύο πλευρές»…
5) Χθες Παρασκευή ο Στεφάν Ντιζαρίκ, εκπρόσωπος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, ευχαρίστησε τις ρωσικές αρχές «που έλαβαν τα αναγκαία μέτρα για την ασφαλή μετάβαση των ερευνητών του ΙΑΕΑ στο πυρηνικό εργοστάσιο», διαψεύδοντας εμμέσως πλην σαφώς την ουκρανική εκδοχή. Μετά την επιτόπια έρευνα του ΙΑΕΑ, ο Ραφαέλ Γκρόσι δήλωσε ότι «είτε από λάθος είτε εσκεμμένα, το εργοστάσιο έχει πληγεί στρατιωτικά», κι ότι τμήμα του κλιμακίου θα παραμείνει εκεί. Οι ουκρανικές αρχές σχολίασαν ότι «οι Ρώσοι παραπλάνησαν τον κ. Γκρόσι»…
Ποιος αριθμός θυμάτων είναι «αποδεκτός»;
Το διεθνές δίκαιο, ή ότι τέλος πάντων έχει απομείνει από αυτό, απαγορεύει ρητά, για προφανείς λόγους, τον βομβαρδισμό εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας. Εξίσου προφανώς, και αυτή η απαγόρευση έχει πεταχτεί από τους εμπόλεμους στον κάλαθο των αχρήστων. Κι αφού, όπως φαίνεται, στο συγκεκριμένο «επεισόδιο» η Δυτική προπαγάνδα κατέρρευσε, έχει μπει μπροστά το Plan B. Στόχος, να ξεχάσει η κοινή γνώμη ότι τα ντόπια ενεργούμενα της «σωστής πλευράς της ιστορίας» έδρασαν ακόμη μια φορά με απίστευτο τυχοδιωκτισμό και με πλήρη αδιαφορία για τους ίδιους τους συμπατριώτες τους, φέρνοντας πιο κοντά τον κίνδυνο μιας πυρηνικής καταστροφής. Το βασικό Plan B έγκειται στους ισχυρισμούς Δυτικών «ειδικών» ότι «ακόμη κι αν προκληθεί πυρηνικό ατύχημα, θα έχει περιορισμένες επιπτώσεις».
Τι σημαίνει ο όρος αυτός, δεν εξηγείται σαφώς – όπως ακριβώς συμβαίνει και με την όλο και πιο ανοιχτή αναφορά (ώστε να εξοικειωθούμε με την ιδέα…) σε χρήση πυρηνικών όπλων «περιορισμένης εμβέλειας». Δέκα χιλιάδες άμαχοι νεκροί; Εκατό χιλιάδες; Ένα εκατομμύριο; Πολλά εκατομμύρια; Ποιος αριθμός θεωρείται αποδεκτός από τους διεκδικητές της παγκόσμιας ηγεμονίας; Και το σημαντικότερο ερώτημα: τι παραπάνω πρέπει να συμβεί για να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις που ακόμα νανουρίζονται με την ψευδαίσθηση ότι κανένα μεγάλο κακό δεν θα συμβεί, ή ότι και να συμβεί δεν θα μας αγγίξει; Η κατανόηση του προβλήματος και συνεπώς η προσπάθεια αντίστασης προβάλλει σαν αδήριτη ανάγκη. Έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλο, αυτόν των λαών και των χωρών που θέλουν να ζουν ειρηνικά και με αξιοπρέπεια, κι όχι ως ανδράποδα και μονίμως υποψήφια θύματα των «Μεγάλων» – οι οποίοι αδιαφορούν για την επιβίωση της ίδιας της ανθρωπότητας και του πλανήτη που τη φιλοξενεί.
