Του
Ηλία Παπαναστασίου
Αναρωτιέται κανείς ποια είναι η «Συνθετική Τριάδα» δηλαδή η Αγία Τριάδα – Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα– στην βάση της Αμερικανο/ευρωπαϊκής προπαγάνδας που έχει επηρεάσει και συνεχίζει να επηρεάζει τεράστιες μάζες ανθρώπων με απροσμέτρητες επιπτώσεις όχι μόνο στο επίπεδο συνείδησης αλλά και σε οποιαδήποτε προοπτική θετικών αλλαγών στις διεθνείς σχέσεις. Ένας δυστοπικός, δύσμορφος και «ιδεολογικά κακομοίρης» άνθρωπος σχηματίζεται, εμπαθής και κακόβουλος, προκατειλημμένος και «εγκεφαλικά αλλοπρόσαλλος», εχθρικός και κακοπροαίρετος, επιθετικός και μισαλλόδοξος, απόλυτος και θανατολάγνος, σαδιστικός και χυδαίος, ένας Homo stupidus που καταναλώνει χωρίς να καταλαβαίνει και πολλά, κοιτάζει χωρίς να βλέπει και προσπαθεί να «ακούσει» όντας κωφάλαλος. Ένα «αμβλύ», πληκτικό και κουτό, χειραγωγήσιμο και υπάκουο πλάσμα, φρέσκο προϊόν της σοδειάς της τελευταίας προπαγανδιστικής καταιγίδας των Αμερικάνικων ΜΜΕ απανταχού της γης.
Ας έλθουμε στα δικά μας, στην Ελλάδα. Ο αντι/ρωσισμός στην Ελλάδα έχει τρεις κυρίες συνιστώσες με πρώτη αυτήν του «καθαυτού αντι/ρωσισμού» που έχει και εθνολογικά χαρακτηριστικά σχηματοποιημένα από την εκατονταετή και πλέον προπαγάνδα εναντίον των πρώην Σοβιετικών και σημερινών Ρώσων. Έτσι, για πολλούς νεοέλληνες οι Ρώσοι είναι «χαμηλής κουλτούρας», κάπως πρωτόγονοι και χοντροκομμένοι, πολιτιστικά το πολύ «μικρομεσαίοι» και γενικότερα λαός με «χαμηλές πολιτιστικές προδιαγραφές» (Ας είναι καλά και οι εμπορικές αμερικάνικες ταινίες των τηλεοπτικών καναλιών ή του Netflix όπου ο «μαφιόζος, βίαιος και κακός» είναι ο Ρώσος. Αποκλειστικά.). Και όλα αυτά, πασπαλισμένα με άφθονη προπαγάνδα για «λαό που δεν έχει να φάει», δεν έχει προϊόντα να καταναλώσει, στερείται καταναλωτικών αγαθών όπως στις ευρωπαϊκές χώρες και «πολλές φορές μπερδεύει την οδοντόπαστα με το βούτυρο». Αλλά και όλα αυτά, απευθυνόμενα σε μια ελληνική μεσαία και μικροαστική τάξη που πιθηκίζει – ή «μαϊμουδίζει»– παριστάνοντας την «δυτικοτραφή» και την «εξεζητημένη», με στόμφο και μπλαζέ ύφος, νομίζοντας πως η μόδα, τα ακριβά αυτοκίνητα και κινητά ή τα «ταξιδάκια» για ψώνια στο Harrods του Λονδίνου σε κάνουν «δυτικό» (!) και «ευρωπαίο».
Είναι το χαρακτηρολογικό σενάριο που ταιριάζει στους εμφυλιοπολεμικούς υπερ–δεξιούς –από πολιτική άποψη– αλλά έχει και επιρροή σε πιο κεντρογενή και «προοδευτικά» στρώματα. Πρόκειται για το «Βασίλειο των Προκατειλημμένων Μικροαστών» και μια προπαγάνδα που επικεντρώνεται σε κάποια υποτιθέμενα «εθνικά» χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα σε όλες τις χυδαιότητες των δεξιόστροφων Μικροαστών και των χυδαιότερων νεόπλουτων της Upper Middle Class. Όσοι ζήσαμε την περίοδο της δικτατορίας αλλά και μετά, θυμόμαστε όλη την «διανοητική βαναυσότητα» μιας άνευ προηγουμένου πρωτόγονης προπαγάνδας και μάλιστα για έναν λαό μεγάλο όπως ο ρωσικός λαός που διαθέτει την καλύτερη λογοτεχνία του πλανήτη, εξαιρετικό μορφωτικό επίπεδο και πήγε πρώτος στο διάστημα με την ανεπτυγμένη του τεχνολογία. Όποιος επισκέφτηκε την Ρωσία – ή την πρώην Σοβιετική Ένωση– έμεινε έκπληκτος από την ομορφιά των ρωσικών πόλεων, των ανδρών και γυναικών του λαού και κυρίως του επιπέδου του.
Η δεύτερη συνιστώσα έχει «σκαλώσει» εδώ και χρόνια στο πολιτικό σύστημα της Ρωσίας – «καταπιεστικό», «αντι–δημοκρατικό» και άλλα πολλά – ενώ για την πρώην Σοβιετική Ένωση οι κατηγορίες είναι ακόμη μεγαλύτερες («Σιδηρούν Παραπέτασμα», «Γκουλαγκ», «περιορισμένες» πολιτικές ελευθερίες κλπ.). Φυσικά, κανένας από τους χαζοχαρούμενους αποδέκτες αυτής της προπαγάνδας δεν αναρωτήθηκε εάν αληθεύουν οι προπαγανδιστικές τερατολογίες των Αμερικανο/Ευρωπαίων, κανένας τους δεν αναρωτήθηκε για τα δικαιώματα που καθιερώθηκαν στη Σοβιετική Ένωση για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία όπως η ισότητα των γυναικών αλλά και το εξαιρετικά γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος των Σοβιετικών το οποίο λειτούργησε ανταγωνιστικά στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους ‘υποχρεώνοντάς τους» αλλά και πιέζοντάς τους ιδεολογικά να υιοθετήσουν ανάλογες μορφές Κοινωνικού Κράτους, ειδικότερα στην Β. και Δ. Ευρώπη. Ο φόβος του «κομμουνισμού» και της προστασίας των εργαζόμενων στην Σοβιετική Ένωση υποχρέωσε τους Αμερικανο/Ευρωπαίους να κάνουν ευρύτατες παραχωρήσεις και να χορηγήσουν ανάλογες παροχές στις εργαζόμενες τάξεις τους.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τους ακραιφνείς «κεντρώους» και «φιλελευθέρους» που συναγωνίζονται σε αντι–ρωσισμό τα τελευταία 15–20 χρόνια με τους παραδοσιακούς δεξιούς στην πολεμική τους εναντίον της Ρωσίας. Για το γελοίο και τραγικά αντιφατικό «Φιλελευθεριάτο του Κέντρου» οι αντιφάσεις είναι υπαρξιακού χαρακτήρα γιατί πολλοί από αυτούς ποζάρουν για Σοσιαλδημοκράτες και funs του Κοινωνικού Κράτους. Υπερακοντίζουν τους παραδοσιακούς δεξιούς σε αντι–ρωσισμό, παριστάνουν τις Παρθένες και Οσίες Μαρίες του «Απόλυτου Φιλελευθερισμού» και κυρίως της παρακμιακής και εκφυλισμένης του εκδοχής που είναι η Πολιτική Ορθότητα. Τουλάχιστον, και εν αντιθέσει με τους «απογειωμένους Φιλελευθέρους» της Πολιτικής Ορθότητας, ο παραδοσιακός δεξιός δεν είναι «τρελά ερωτευμένος» με τους ΛΟΑΤΚΙ ούτε βέβαια με τις μισανδρικές και υστερικές Φεμινίστριες του Αγγλοσαξονικού Προτεσταντισμού και τις οποίες Φεμινίστριες ο Υπερ–Φιλελεύθερος Κεντρώος χώρος τις έχει ανακηρύξει σε «Ζαν Ντ’ Αρκ του αγώνα» τους.
Ο τρίτος άξονας είναι η ιστορική και ψυχωτικού τύπου αντίδραση των δεξιών, κεντρώων και κεντροδεξιών ή κεντροαριστερών, εναντίον του υποτιθέμενου «κομμουνισμού» της Σοβιετικής Ένωσης (και ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δεν υπήρξε ποτέ παρά σαν πρωτόλειος ή «πρώιμος σοσιαλισμός»). Μολονότι η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε εδώ και 30 και παραπάνω χρόνια, είναι απολύτως δεδομένο πως η Αμερικανο/Ευρωπαϊκή Προπαγάνδα και οι Έλληνες ακόλουθοί της σε μαζικό επίπεδο θεωρούν και την σημερινή Ρωσία σαν «φιλοκομμουνιστική» ή σαν «επιρρεπή προς τον κομμουνισμό». Σαν να λέμε «αλληθωρίζει προς τον κομμουνισμό» όταν μάλιστα ρωσικά τεθωρακισμένα κυκλοφορούν με την κόκκινη σημαία της Σοβ. Ένωσης αλλά και Βουλευτές της Ρωσικής Δούμας προτείνουν την επανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης. Φυσικά για τον παραδοσιακό δεξιό αλλά και τον «φευγάτο Φιλελεύθερο» που φαντάζεται «Οικονομία της Αγοράς» ακόμη και στην Εποχή του Ανθρώπου του Νεάντερνταλ, η Ρωσία ακόμη και σήμερα τους θυμίζει τον «κομμουνισμό» δημιουργώντας ένα σωρό «φαντάσματα» σε αυτούς τους κακόμοιρους και των οποίων ο «ιδεολογικός κρετινισμός» συναγωνίζεται την «ψυχολογική τους άνοια». Έχουν κυριολεκτικά σαλτάρει.
Εάν λοιπόν συνοψίσουμε το «μείγμα του αντι/ρωσισμού» διακρίνοντας τις συνιστώσες του, ξεχωρίζουμε τρεις, την εθνολογική, την πολιτική και την κοινωνική. Η απήχηση του μείγματος στην Ελλάδα είναι συνηρτημένη με την κοινωνική τάξη, το αληθινά μορφωτικό και πολιτικό επίπεδο και το βασικότερο, με τον δείκτη ευφυΐας. Όσο και να φαίνεται παράξενο, ο παραδοσιακός δεξιός είναι ο λιγότερο «αντι/Ρώσος» για δύο κυρίως λόγους. Τον θρησκευτικό – εκτιμά και αγαπά τους Ρώσους για την Ορθοδοξία τους – αλλά και τον οικονομικο/επαγγελματικό. Σαν άνθρωποι της αγοράς – πολλοί από αυτούς– οι παραδοσιακοί δεξιοί εκτιμούν ίσως καλύτερα από τον καθένα την ζημιά που θα πάθει η Ελλάδα από την διάρρηξη των οικονομικών σχέσεών της με την Ρωσία και ακριβώς επειδή εξαρτώνται από την επιχείρηση ή το κατάστημά τους σαν άνθρωποι της αγοράς, παρουσιάζουν τάσεις υψηλής ανεξαρτησίας από το κόμμα τους που κυβερνά σήμερα. Εν αντιθέσει με τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ/ΚΙΝΑΛΙΤΕΣ που παριστάνουν την «υψηλόβαθμη μεσαία τάξη» με πολύ ύφος και στυλάκι, αλλά και τους (δήθεν) αριστερούς του Τσίρκου που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίοι χειροκροτούσαν τους ΑΖΟΦίτες και τον Ζελένσκυ στην Βουλή χωρίς την παραμικρή ντροπή ! Θα πρέπει επίσης να αναφερθούμε στην άποψη που μιλάει για «Δυο ιμπεριαλισμούς που πολεμούν». Είναι λανθασμένη στη δομή της γιατί εξισώνει δυο ανόμοιες τακτικές και στρατηγικές, διαφορετικών χωρών, ΗΠΑ και Ρωσίας, γιατί αυτός είναι ο πόλεμος και όχι μεταξύ Ουκρανίας–Ρωσίας. Είναι σαν να έλεγε η Σ. Ένωση του 1941, πως πολεμούν «δυο ιμπεριαλισμοί, αυτός της Χιτλερικής Γερμανίας και αυτός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» χωρίς να υπολογίζει ή να σχεδιάζει συμμαχία με την τελευταία. Λύση καταστροφική που – ευτυχώς – αποφεύχθηκε.
Σχετικά με τον αντι/κινεζισμό στον μεν πρώτο εθνολογικό λόγο θα προσθέταμε τον «πρωτόγονο αντι–κινεζισμού» που μιλά για την κίτρινη φυλή, τους «σχιστομάτηδες και ύπουλους Κινέζους» και άλλες ανοησίες «ων ουκ έστι αριθμός»! Η άγνοια και η αμορφωσιά για έναν από τους ιστορικότερους, αξιολογότερους και αρχαιότερους πολιτισμούς και λαούς του Πλανήτη όπως είναι οι Κινέζοι, το άφθαστο μεγαλείο των Κινέζων που κατάφεραν να αναπτυχθούν σε απίστευτο βαθμό μέσα σε λίγο περισσότερο από τρεις δεκαετίες και η προοπτική της Κίνας να γίνει η πρώτη οικονομική δύναμη του πλανήτη σε μερικά χρόνια – όντας κατεστραμμένη και τεμαχισμένη αποικία πριν 75–80 χρόνια– δημιουργεί τεράστιο πονοκέφαλο κυρίως στους Αγγλοσάξονες. Εάν προσθέσουμε την «βάρβαρα πρωτόγονη» προπαγάνδα των πλανητικών Αμερικάνικων Μέσων που μιλά για «βίαιους εγκλεισμούς», «παιδομαζώματα» και άλλες φρικαλέες γελοιότητες που ταιριάζουν μόνο σε αμερικανικό εγκέφαλο, τότε ερχόμαστε στο δεύτερο, το πολιτικό σκέλος της πολιτικής οργάνωσης της Κίνας.
Ερχόμενοι λοιπόν στον δεύτερο, τον πολιτικό λόγο, αναρωτήθηκε κάνεις πως θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την επιδημία Κορωνοϊού πάρα μόνο με «πολιτική μηδενικής ανοχής» αλλά και πως θα μπορούσε να κυβερνηθεί μια χώρα με 1,5 δις ανθρώπους – 150 φορές μεγαλύτερη σε πληθυσμό από την Ελλάδα– παρά μόνο με ένα αποτελεσματικό, αποκεντρωμένο και ταυτόχρονα συγκεντρωτικό μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης; Εάν λοιπόν δούμε τα αποτελέσματα των τελευταίων 40 ετών και στο συνολικό επίπεδο οικονομικο/κοινωνικής οργάνωσης αλλά και στο ζήτημα αντιμετώπισης της πανδημίας, συνοπτικά και συμπερασματικά μόνο σαν θετικά θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε, αφήνοντας κατά μέρος τη προπαγάνδα περί «καταπιεστικού μοντέλου», «συλλήψεις διαφωνούντων» κλπ.
Στο τρίτο και οικονομικο/κοινωνικό επίπεδο η «Μικτή Οικονομία της Κίνας» συνδυάζει με ευφυή και αποτελεσματικό τρόπο (α) Εξαγωγικό, βιομηχανικά υπερανεπτυγμένο καπιταλιστικό τομέα με στενά ελεγχόμενη επιχειρηματική τάξη (β) συνεταιριστική οργάνωση της Αγροτικής Οικονομίας (γ) Κρατικές επιχειρήσεις, ανάλογα οργανωμένες, του Δημοσίου Τομέα. Χάρη σε αυτή την συνδυαστική πολιτική, η Κίνα γίνεται πρώτη οικονομική δύναμη του πλανήτη το 2026, έβγαλε «από την φτώχεια 800 εκατομμύρια ανθρώπους» (Νοέμβρης 2019, δηλώσεις Κυριάκου Μητσοτάκη, ευρισκόμενος ακόμη στις «αντικειμενικές» του στιγμές) και έκανε την Κίνα το «Εργοστάσιο του Πλανήτη». Οι Αγγλοσάξονες κάπου μπερδευτήκαν, έχει «κομμουνισμό» η Κίνα ; Τότε «να καεί στη πυρά»! Μήπως έχει «καπιταλισμό» ; Ε, τότε γι’ αυτό «πήγε μπροστά»! Κανένας τους δεν μπόρεσε να καταλάβει πως υπάρχει και η «Συνδυαστική Σχολή» που ακολουθούν οι Κινέζοι και πραγματικά θριάμβευσαν! Για τους Προτεστάντες Αγγλοσάξονες υπάρχει μόνο η Μανιχαϊστική Σχολή, το άσπρο (Οικονομία της Αγοράς) και το μαύρο (Κόλαση ή «Κομμουνισμός»). Ίσως θα πρέπει να διαβάσουν τα «Ανάλεκτα» του Κομφουκίου ή τον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Θουκυδίδη. Εκεί θα διαπιστώσουν τι σημαίνει διαλεκτική σκέψη αλλά και πως τιμωρείται η αλαζονεία!
