Η δημιουργία κρέατος κυριολεκτικά από τον αέρα ακούγεται σαν τεχνολογία που θα περίμενε κανείς να δει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά σύμφωνα με την Air Protein, είναι πολύ πραγματική και βιώσιμη.
Η Air Protein, η νεοφυής επιχείρηση που βρίσκεται πίσω από τον… σχεδιασμό κρέατος με βάση τον αέρα, συνιδρύθηκε από τη Δρ Lisa Dyson, μια βραβευμένη ερευνήτρια φυσικός και σύμβουλος στρατηγικής, με στόχο την παραγωγή εναλλακτικών προϊόντων κρέατος. Τέτοιες εναλλακτικές λύσεις κρέατος με βάση τα φυτά, όπως η Impossible Foods ή η Beyond Meat, ακούγονται όλο και περισσότερο αυτές τις ημέρες και προβάλλονται ως το βιώσιμο μέλλον της βιομηχανίας κρέατος, αλλά η Air Protein ανεβάζει τη βιωσιμότητα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο με… πρωτεΐνες που προέρχονται από τον αέρα. Βασικά βασίζονται σε ένα μάτσο μικρόβια ικανά να μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε αμινοξέα, με το τελικό προϊόν να είναι ένα αλεύρι με βάση τις πρωτεΐνες που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή μιας σειράς προϊόντων χωρίς κρέας.
“Είναι η ζύμωση σε νέα εκδοχή”, περιέγραψε τη διαδικασία η διευθύνουσα σύμβουλος της Air Protein, Lisa Dyson. “Επαναπροσδιορίζεται με τρόπο που την καθιστά αρνητική ως προς τον άνθρακα. Όταν αναλαμβάνετε τη ζύμωση σήμερα, στην πραγματικότητα παράγει διοξείδιο του άνθρακα. Αντίθετα, οι καλλιέργειές μας καταναλώνουν στοιχεία του αέρα και είναι σε θέση να παρασκευάσουν ένα θρεπτικό αλεύρι που είναι αρνητικό σε άνθρακα“.
Η Air Protein είναι η μόνη νεοφυής επιχείρηση που ασχολείται σήμερα με την παραγωγή πρωτεϊνών από τον αέρα, αλλά η τεχνολογία της εμπνεύστηκε από έρευνα που διεξήγαγε η NASA τη δεκαετία του 1960. Προσπαθούσαν να βρουν τρόπους με τους οποίους οι αστροναύτες θα μπορούσαν να καλλιεργούν τη δική τους τροφή στα διαστημικά ταξίδια και ανακάλυψαν αυτά τα μικρόβια, τα λεγόμενα υδρογονότροφα, τα οποία, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, τρέφονταν με CO2 και παρήγαγαν αμινοξέα.”Γρήγορα, όταν ο Δρ John Reed και εγώ εξετάζαμε πώς μπορούμε να έχουμε θετικό αντίκτυπο στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής“, δήλωσε ο Dyson στο New Food Magazine. “Σκεφτόμασταν το ίδιο πρόβλημα – ελάχιστος χώρος, ελάχιστος χρόνος για την παραγωγή τροφής – αλλά σε διαφορετικό πλαίσιο. Αυτό ήταν που μας επέτρεψε να δούμε ότι αυτή η πολύ διαφορετική προσέγγιση είναι κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να αντιμετωπίσει αυτό που χρειάζεται ο κόσμος αυτή τη στιγμή. Καταφέραμε να αξιοποιήσουμε τη σκέψη των επιστημόνων της NASA σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο”.
