Κι αίφνης, με το πρώτο μπαμ στην Ουκρανία, ο κορονοϊός εξαφανίστηκε.
Φρόντισε ο Βλαδίμηρος γι’ αυτό, ο οποίος μη γελάτε, κάλλιστα θα μπορούσε να προταθεί για νόμπελ ιατρικής.
Ποια εμβόλια και αηδίες, με μια μπομπίτσα, σμπαραλιάστηκε ολοκληρωτικά ο έρμος ο αόρατος εχθρός.
Τουτέστιν, το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο.
Όχι ότι δεν υπήρχε η απειλή του ιού με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Αλλά δυστυχώς, αποδεικνύεται περίτρανα ότι βασικός στόχος των ταγών ένθεν κακείθεν, ήταν αποκλειστικά το κέρδος. Ή αλλιώς ο αναρχοκαπιταλισμός στα καλύτερά του.
Και μη μας πείτε ότι αν ήθελαν δε θα είχαν τιθασεύσει τον ίο εξαρχής, όπως έκανε π.χ. η Κίνα;
Αυτονόητη η απάντηση. Εντούτοις πως θα έβγαζαν δισ. τα αδηφάγα κοράκια;
Τέλος πάντων, ο χειραγωγούμενος τρόμος του φονικού ιού ανήκει ήδη στο παρελθόν.
Ζήτω ο νέος τρόμος! Που μπροστά του ο προηγούμενος φαντάζει γατάκι. Και… κλάμα οι λοιμωξιολόγοι που τους έφαγαν το ψωμί οι διεθνολόγοι.
Ψυχρός πόλεμος λέγεται και τον έχουμε ξαναζήσει.
Όχι αδέρφια, δε θα γίνει τρίτος παγκόσμιος (ένεκα πυρηνικών δε θα μείνει κολυμπηθρόξυλο), όπως προπαγανδίζουν νυχθημερόν οι άθλιοι κονδυλοφόροι του μητσοτακισμού, μπας και πείσουν τον καθημαγμένο λαό ότι δεν ευθύνεται ο Λουδοβίκος για τη φτώχεια που βιώνουν αλλά ο Πούτιν, μήπως και τον ξαναψηφίσει (ακούγεται εντόνως ότι σκέπτεται να μπουμπουνίσει πρόωρες εκλογές Μάιο ή Ιούνιο, καθώς μετά το τέλος της ουκρανικής κρίσης το παραμύθι της… εισαγομένης ακρίβειας δε θα έχει δράκο).
Όχι, δε μας την πέφτουν οι… μπολσεβίκοι, ούτε φυσικά κινδυνεύουμε από την… κομουνιστική πολιτιστική προπαγάνδα όπως έσπευσε να μας πει εμμέσως η φίλτατη κυρία Μενδώνη.
Απλώς βιώνουμε εν τοις πράγμασι το διαβόητο Great Reset.
Άλλωστε, πάντα μετά από μια μεγάλη κρίση (είτε στημένη είτε πραγματική, διότι ουδείς δύναται να αποκλείσει πλέον ότι ο κορονοϊός δεν ξεμυτίστε από το γνωστό εργαστήριο της Κίνας με τις δυτικές ευλογίες, για να προλειάνει το έδαφος της μεγάλης επαναφοράς), μέχρι να σταθεροποιηθεί η νέα τάξη πραγμάτων επικρατεί αναταραχή.
Στην προκειμένη, χρησιμοποιώντας πάλι τα ίδια εργαλεία. Κόντρα καπιταλισμού-κομμουνισμού τότε, κόντρα Δύσης-Ανατολής τώρα.
Σε σχέση με την Ουκρανία, τα πράγματα είναι απλά, απλούστατα.
Το έχουν προεξοφλήσει εδώ και καιρό τόσο ο Μπρεζίνσκι όσο και ο Κίσινγκερ (πραγματικοί ειδικοί, κι όχι τσαρλατάνοι σαν τους δικούς μας).
Ήτοι, ότι η Ουκρανία είναι ζωτικής σημασίας και για τη Δύση και για την Ανατολή.
Συνεπώς, μια μόνο λύση υπάρχει για να είναι και οι δυο πλευρές- προς το παρόν- ικανοποιημένες. Η διχοτόμηση.
Όσοι δεν έχουν καταπιεί αμάσητη τη δυτική προπαγάνδα, κι έχουν ρίξει μια ψύχραιμη ματιά στον τρόπο που παρατάσσει τα ρωσικά στρατεύματα ο Πούτιν, είμαστε σίγουροι ότι θα έχουν αντιληφθεί τον στόχο του.
Προφανώς και δεν είναι ένας μουρλός δικτάτορας, όπως διατρανώνουν αδιάκοπα οι Αμερικανοί παρέα με τα υπάκουα σκυλάκια της Ευρώπης.
Την αυλή του θέλει να προστατεύσει ο άνθρωπος. Το λέει εδώ και καιρό, αλλά δεν τον ακούνε.
Ή μάλλον τον ακούγανε. Αλλά τελικά επικράτησε η λύση του πολέμου για τη μοιρασιά.
Θα θυμάστε φυσικά ότι ο Τραμπ προσπαθούσε να επιβάλλει μια ιδιότυπη νέα Γιάλτα διά της διπλωματίας (ρεπουμπλικανική σχολή).
Τελικά επικράτησε η χάραξη της νέας Γιάλτας διά του πολέμου (δημοκρατική σχολή, βλέπε Γιουγκοσλαβία, Αραβική Άνοιξη κλπ.).
Κι όσοι τρέφουν ακόμη αυταπάτες περί του νέου ψυχροπολεμικού power game μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας που εκτυλίσσεται στις οθόνες μας, ας μελετήσουν τις κυρώσεις.
Από τις οποίες λάμπουν διά της απουσίας τους η ενέργεια, τα ορυκτά και τα σιτηρά. Εκεί που συσσωρεύεται όλο το χρήμα δηλαδή.
Επόμενος σταθμός, ο νέος στόχος του νέου ψυχρού πολέμου.
Όχι δεν είναι ούτε η Μολδαβία, ούτε η Τουρκία, ούτε η Ταϊβάν, όπως λένε οι… ειδικοί τρομάρα τους.
Αλλά η ίδια η Κίνα.
Την οποία δεν τη θέλουν πανίσχυρη, ούτε η Αμερική ούτε η Ρωσία, για ευνόητους λόγους (γεωπολιτικούς, οικονομικούς, σφαιρών επιρροής κ.ο.κ.).
Πρώτα όμως πρέπει να διευθετήσουν -σε έναν βαθμό, όπως ακριβώς γινόταν στα 40 χρόνια του ψυχρού πολέμου- τις μεταξύ τους διαφορές.
Κι αυτό γίνεται στην Ουκρανία.
Δεν ξέρουμε ποιος θα επικρατήσει στο τέλος του νέου ψυχρού πολέμου.
Μέχρι τότε πάντως αμφότεροι θα ξεσκιστούν στο χρήμα (όπλα, ενέργεια, επισιτισμός και τα συναφή). Δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή… από αρχαιοτάτων χρόνων.
Αυτά για τους μεγάλους παίχτες.
Οι μικροί, όπως η Ευρώπη π.χ., θα υποστεί τις συνέπειες του δεσίματος στο αμερικανικό άρμα, καθώς δεν κατάφερε να διεκδικήσει μια ανεξάρτητη και κατόπιν ισχυρή θέση στη μεγάλη σκακιέρα.
Φανταστείτε τι έχει να πάθει «η Ελλάδα του Μητσοτάκη» από τις γεωπολιτικές καραμπόλες των δυο μεγάλων, ο οποίος σαν κουτορνίθι (επιεικής χαρακτηρισμός), εμφανίστηκε βασιλικότερος του βασιλέως.
Σίγουρα δίχως απτά ανταλλάγματα στη φαρέτρα του, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα.
Εκτός ίσως από κάποιες πιθανές έωλες υποσχετικές στήριξης τις οποίες ενδεχομένως να επιχειρήσει να εξαργυρώσει μέχρι το καλοκαίρι μέσω της πρόωρης κάλπης, όπως αναφέραμε, για να μην τον συντρίψει ολάκερα η φτώχεια που μαυρίζει πάλι τις ζωές των Ελλήνων.
