Ζούμε σε μια εποχή όπου οι παραγωγικές ηλικίες, οι 30αρηδες, οι 40αρηδες, ακόμη και οι 50αρηδες, δεν πρόλαβαν τον «ψυχρό πόλεμο», και την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου που τον συνόδευε.
Ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός, ο διανοητής Αλέξης, που βάλαμε τις τύχες μας στα χέρια του, και μάλιστα δυο φορές, ακόμη κι αυτός ήταν μόλις έφηβος όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ, οπότε και σύσσωμος ο πλανήτης ανακουφίστηκε, θεωρώντας πως η δαμόκλειος σπάθη του πυρηνικού πολέμου εξέλιπε για τα καλά.
Έτσι, τα τελευταία 20-30 χρόνια ουδείς μέσος πολίτης ασχολείται με την πιθανότητα πυρηνικού ολέθρου, και όσοι το κάνουν είναι είτε ειδικοί επιστήμονες διεθνολόγοι, είτε στρατιωτικοί, είτε στρατηγικοί αναλυτές, κλπ. και πάντα σε ένα «ακαδημαϊκό» θεωρητικό επίπεδο.
Οι μνήμες της «αμοιβαίας καταστροφής», που κάποτε ήταν μια καθημερινή απειλή, μια σκοτεινή σκιά, δεν υπάρχουν πια, ή έτσι νομίζουμε, και εν πάση περιπτώσει δύσκολα μπορεί να τις αντιληφθεί ένας σημερινός 40αρης.
Και όμως κάποτε, όχι στην αρχαιότητα, ο κόσμος ζούσε με αυτόν τον φόβο.
Ένας φόβος που τις τελευταίες εβδομάδες επανέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή την επιθετική στάση του «αναθεωρητή» Πούτιν, η οποία μπορεί κάλλιστα να κλιμακωθεί και να εξελιχθεί σε μια αιματηρή σύγκρουση, χειρότερη κι από εκείνη του Β’ ΠΠ, μιας και στο παιχνίδι μπαίνει πλέον και το πυρηνικό οπλοστάσιο.
Πρόσφατα, και εν μέσω της κρίσης με την Ουκρανία, η Μόσχα ανακοίνωσε πυρηνικές ασκήσεις με διηπειρωτικούς πυραύλους!
Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει κάτι, αφού συμβαίνει συχνά εδώ και δεκαετίες, όμως η χρονική συγκυρία προκαλεί μια κάποια ανατριχίλα.
Και ας μη ξεχνάμε (κι ας μαθαίνουν οι νεότεροι), πως η Ρωσία παραμένει πανίσχυρη πυρηνική δύναμη, αφού διαθέτει πάνω από 2.000 (τακτικά) πυρηνικά όπλα, τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα διάφορα στρατηγικά -στρατιωτικά- αμυντικά ή μη σχέδιά της.
Και ας μη ξεχνάμε επίσης πως μόλις πριν από 2 εβδομάδες, ο πρώην πράκτορας της KGB και νυν απόλυτος κύριος της Ρωσίας προειδοποίησε τη Δύση πως αν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ η Δύση καλά θα κάνει να θυμηθεί πως η χώρα του όχι μόνο είναι πυρηνική δύναμη, αλλά από τις πιο ισχυρές εκείνων των λίγων που ανήκουν στη λεγόμενη «πυρηνική λέσχη», ή κάπως έτσι.
Πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσε να το πει. Ποιό; Ότι αν χρειαστεί μάλλον δεν θα διστάσει να κάνει χρήση πυρηνικών όπλων.
Μπλόφα; Ποιος ξέρει;
Η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από ανάλογες κούφιες και μη απειλές, που όμως οδήγησαν σε εκατόμβες θυμάτων, ακόμη και από απλές παρεξηγήσεις προθέσεων.
Εξάλλου, η όλη κρίση με την Ουκρανία, που εμένα μου θυμίζει πολύ το διάστημα πριν το ξέσπασμα του Β’ΠΠ, με διάφορες «διπλωματικές» πρωτοβουλίες, και μάταιες προσπάθειες κατευνασμού του αποφασισμένου και «αδηφάγου» Χίτλερ, που απέτυχαν παταγωδώς. Επίσης μου θυμίζει το ότι ο Χίτλερ, ειδικά όταν πλησίαζε η τελική ήττα, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να βάλει πυρηνικό μπουρλότο στην Ευρώπη, αν διέθετε τη δυνατότητα.
Μια δυνατότητα που τη διαθέτει ο «αναθεωρητής» Πούτιν, που μπορεί να μην είναι αδηφάγος, ούτε να ψάχνει για… lebensraum, αλλά έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός μεγαλομανούς «δικτάτορα», που θέλει να αφήσει παρακαταθήκη, ονειρευόμενος περασμένα μεγαλεία.
Κι από κει και πέρα γαία πυρί μιχθήτω.
Και μόνο λοιπόν το γεγονός ότι ο Πούτιν μας θύμισε τις πυρηνικές δυνατότητες της χώρας του πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις, ειδικά στην περίπτωση που σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ρωσίας με Ουκρανία, εμπλακεί και το ΝΑΤΟ, πιστό μέλος του οποίου παραμένουμε εδώ και δεκαετίες.
Ένα ΝΑΤΟ όμως που αν εξαιρέσουμε 1-2 χώρες του οι οποίες δεν διστάζουν να συνταχθούν με τις ΗΠΑ, ακόμη και σε πολεμικό επίπεδο, δεν φαίνεται να έχει ούτε τη διάθεση, αλλά ούτε και τα μέσα να αντιπαρατεθεί με την στρατιωτική υπερδύναμη του Πούτιν, ειδικά για το… Ντόνετσκ, ή έστω την Μαριούπολη.
Μια συμμαχία δηλαδή, της οποίας ο αδιαμφισβήτητος «αρχηγός», οι ΗΠΑ, πρόσφατα και μέσω του προέδρου τους εξέφρασαν την πρόθεση να μειώσουν την εμπλοκή του αμερικανικού πυρηνικού οπλοστασίου στα διάφορα στρατιωτικά σχέδιά τους.
Όπως επίσης τέθηκε επί τάπητος η μη αντικατάσταση των παμπάλαιων πλέον διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων της χώρας, η οποία ήταν στα σκαριά.
Τώρα όμως όλα αυτά αλλάζουν, και μάλιστα ραγδαία.
Με τα πυρηνικά σχέδια να βγαίνουν από τα συρτάρια, και με σενάρια εκμετάλλευσης πυρηνικών υποβρυχίων των ΗΠΑ που μπορούν να σταλούν στην Ευρώπη, προκειμένου να αποθαρρυνθεί ο Τσάρος.
Τρελά πράγματα, που μπορεί να μας οδηγήσουν στη λίθινη εποχή, και που όμως κάποτε ήταν μέρος της καθημερινότητας.
Δεν είναι τυχαίο που επανήλθε στο προσκήνιο το περίφημο δόγμα MAD (mutually assured destruction), που κάποτε, επί ψυχρού πολέμου, ήταν ο κύριος λόγος που δεν είχαμε πυρηνική σύγκρουση, αφού όλοι ανεξαιρέτως καταλάβαιναν πως για να υπάρχει ειρήνη στον πλανήτη ήταν απαραίτητη η αποτροπή, και αυτή την πετύχαινε η πεποίθηση πως αν ένας από τους δυο ανοίξει την πόρτα, τότε και οι δυο, ή μάλλον όλοι, αθώοι, άσχετοι και μη, θα έπεφταν στο κενό παρέα…
Σήμερα όμως;
Αρκεί αυτό; Ή κάποιοι που έχουν ξεχάσει τη σχετικά πρόσφατη ιστορία, ή δεν μπήκαν καν στον κόπο να τη μελετήσουν, αποφασίζουν για όλους μας;
Απομένει να το δούμε.
Προς το παρόν, ως άμεση συνέπεια των λεονταρισμών των υπερδυνάμεων, εμείς αρκούμαστε στην πανάκριβη βενζίνη (60% της οποίας είναι φόροι), και στην πανάκριβη ενέργεια γενικώς, προβλήματα που όμως θα λύσει, λέει, ο Κυριάκος (παρέα με τον Άδωνι), με επιπλέον… επιδόματα στις «ευάλωτες» ομάδες.
Και αν τυχόν γίνει το μπαμ, το τελευταίο που θα μας απασχολεί θα είναι η τιμή του λίτρου της 100αρας, αφού θα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για… κεριά.
Οψόμεθα.
ΥΓ- Η Ευρώπη κινδυνεύει να γίνει παρανάλωμα, εξαιτίας ενός πολέμου ΗΠΑ-Ρωσίας, την ώρα που οι δυο χώρες συνορεύουν μεταξύ τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά… εκεί όπου δεν ακούγεται κιχ, και όλα κυλάνε ήρεμα κι ωραία. Ειρηνικά…
