Ο Τσαρλς βαν Ντόρεν, ο ψηλός, ωραίος και χαρισματικός καθηγητής του Columbia, συναντά κρυφά τον παραγωγό του παιχνιδιού “Twenty One” – Και η απάτη δεν αργεί να στηθεί
Σε ένα μικρό γραφείο στη Νέα Υόρκη στήνεται μία απάτη που θα φτάσει στις οθόνες των τηλεοράσεων εκατομμύρια Αμερικανών. Πρωταγωνιστές ένας καθηγητής φημισμένου πανεπιστημίου, ένας τηλεοπτικός παραγωγός και ένας χαρισματικός παίχτης τηλεπαιχνιδιών.
Το ημερολόγιο γράφει 26 Νοεμβρίου 1956. Ο Τσαρλς βαν Ντόρεν, ο ψηλός, ωραίος και χαρισματικός καθηγητής του Columbia, συναντά κρυφά τον παραγωγό του παιχνιδιού “Twenty One”, τον Αλ Φρίντμαν. Ο Φρίντμαν του λέει ευθέως: το παιχνίδι θα είναι στημένο. Θέλουν ο Βαν Ντόρεν να νικήσει τον νυν πρωταθλητή, Χερμπ Στέμπελ.
Ο Στέμπελ – πανέξυπνος, με ευρύτατη γκάμα γνώσεων, αλλά όχι φωτογενής, καθόλου «τηλεοπτικός» – θεωρείται ότι δεν μπορεί να φέρει τα προσδοκώμενα «νούμερα».
Ο Βαν Ντόρεν διστάζει. Αλλά τον δελεάζουν: χρήματα, δόξα, και μια ωραία δικαιολογία: έτσι «θα ανέβει στην κοινή γνώμη το κύρος των καθηγητών και των διανοούμενων».
Από την άλλη, ο Στέμπελ συμφωνεί κι εκείνος να χάσει, πιστεύοντας ότι αυτό θα του ανοίξει άλλες πόρτες. Έτσι ξεκινά το μεγαλύτερο τηλεοπτικό στημένο παιχνίδι της δεκαετίας.
Ο Βαν Ντόερν γίνεται είδωλο
Οι απαντήσεις έρχονται έτοιμες. Η αγωνία είναι σκηνοθετημένη. Ο Βαν Ντόρεν θριαμβεύει. Και η Αμερική τον ερωτεύεται.
Σε λίγους μήνες γίνεται διάσημος και πολύ πλούσιος. Εμφανίζεται στο Time Magazine, φιλοξενείται στο NBC Today Show, γίνεται το πρόσωπο μιας χώρας που λατρεύει το μυαλό – αρκεί να συνοδεύεται και από ένα ωραίο πρόσωπο.
Τα φώτα πέφτουν πάνω του. Ο Στέμπελ μένει στη σκιά. Βλέπει ότι η δική του υπόσχεση «ανταμοιβής» δεν έρχεται ποτέ. Νιώθει ότι χρησιμοποιήθηκε και πετάχτηκε.
Ο Στέμπελ ξεσπά
Και τότε σπάει τη σιωπή του. Καταγγέλλει δημόσια την απάτη. Στην αρχή κανείς δεν τον πιστεύει – είναι ο «λιγότερο συμπαθής» ήρωας σε ένα δράμα που όλοι προτιμούν να πιστεύουν ως αληθινό. Αλλά η ιστορία φουσκώνει. Οι εφημερίδες μυρίζονται αίμα. Το Κογκρέσο αναλαμβάνει δράση.
Ο Βαν Ντόρεν προσπαθεί να ξεγλιστρήσει. Αρχικά αποφεύγει να εμφανιστεί ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής. Αλλά η πίεση εντείνεται. Στις 2 Νοεμβρίου 1959 αναγκάζεται να παρουσιαστεί ενώπιον βουλευτών και γερουσιαστών. Ο λατρεμένος καθηγητής της Αμερικής δίνει την πιο θεαματική εξομολόγηση της καριέρας του. Ομολογεί. Ζητά ταπεινά συγγνώμη, παραδέχεται το σφάλμα του, την αφέλεια… και το κοινό συγκινείται. Η Επιτροπή… σχεδόν τον συγχωρεί.
Ο Στέμπελ παρακολουθεί και «βράζει». Ο άνθρωπος που αποκάλυψε την αλήθεια μένει ο κακός της ιστορίας. Ο άνθρωπος που εξαπάτησε εκατομμύρια, κερδίζει και πάλι στη συμπάθεια.
Η ζωή μετά την πτώση
Η συγγνώμη όμως δεν αρκεί για να σώσει τις καριέρες. Το Πανεπιστήμιο Columbia απολύει τον Βαν Ντόρεν. Το ίδιο και το NBC, που είχε κλείσει μαζί του συνεργασία.
Η δόξα εξαφανίζεται, και ο πρώην τηλεοπτικός σταρ περνά το υπόλοιπο της ζωής του ως συγγραφέας και επιμελητής κειμένων. Ήσυχα, αθόρυβα, χωρίς κάμερες – μια ειρωνεία για κάποιον που έγινε διάσημος σε μια εποχή που η τηλεόραση ζητούσε ήρωες.
Το σκάνδαλο “Twenty One” μένει στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης. Δείχνει ότι η λάμψη μπορεί να αγγίξει τα πάντα, αλλά η αλήθεια –αργά ή γρήγορα– βρίσκει πάντα μια χαραμάδα για να μπει.
