Του Strange Attractor
Οι πολύ παλαιότεροι έζησαν την κατοχή και τον εμφύλιο.
Οι απλά παλαιότεροι έζησαν τη χούντα.
Εμείς ζήσαμε τα μνημόνια, και τη λαίλαπα του Σύριζα…
Τότε που ένα τσούρμο ιδεοληπτικών ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, με την υπόσχεση να σκίσει τα μνημόνια, να πει όχι στους Γερμανούς τοκογλύφους, να αφοπλίσει την αστυνομία, και γενικά να μας οδηγήσει στον επί τη γης παράδεισο…
Το αποτέλεσμα ήταν να ξυπνάμε κάθε πρωί και να μην ξέρουμε τι άλλο κακό μας περιμένει, με τους πιο υποψιασμένους εξ ημών να κοιτάμε κάθε τόσο τον ουρανό μπας και δούμε τα αεροπλάνα του ΟΗΕ που θα μας ρίξουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Ευτυχώς, εφιάλτης ήταν και τελείωσε, και επιστρέψαμε στην κανονικότητα (λέμε τώρα), με πηδαλιούχο τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη.
Έναν αυτοδημιούργητο, φουλ μορφωμένο, τεχνοκράτη, με πλούσια εργασιακή εμπειρία και οικονομική τεχνογνωσία, που θα μας οδηγούσε (αυτή τη φορά στα αλήθεια) στη γη της Επαγγελίας.
Εσύ είσαι που το λες; Πάρε να ‘χεις…
Επτά λοιπόν χρόνια μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον «σμιλεμένο γόνο», η χώρα συνεχίζει να τρεκλίζει, με τους πολίτες να γονατίζουν από τα δεινά που καθημερινά ζουν.
Όλοι οι πολίτες; Όχι…
Υπάρχουν και εκείνοι που πίνουν νερό στο όνομα του Σωτήρα μας.
Και όχι μόνο οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που ζουν το όνειρο, αλλά και άλλοι, που είτε βολεύτηκαν ως μετακλητοί στο δημόσιο (όντας αντικρατιστές!), είτε διορίστηκαν από το παράθυρο σε επιχειρήσεις όπως π.χ. το μετρό Θεσσαλονίκης, είτε τρούπωσαν σε θέσεις σε διάφορες (δήθεν) ανεξάρτητες αρχές, σε Δ.Σ. φορέων του δημοσίου κλπ. κλπ., είτε ζουν λάθρα με διάφορα επιδόματα και πας μιας και τα δικαιούνται, αφού δηλώνουν πένητες, φοροδιαφεύγοντας εις βάρος των υπολοίπων.
Και δεν είναι λίγοι.
Για παράδειγμα, φίλος που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στην ερωτική συμπρωτεύουσα μου έλεγε πως οι εργολαβίες του ΦΛΑΙΟΒΕΡ είναι πλήρεις… γαλάζιων Σερραίων, που κυκλοφορούν στα εργοτάξια με αφίσες του νέου Εθνάρχη υπό μάλης, ή αλλιώς του «σταθμάρχη της καρδιάς μας».
Έτσι, με αυτά και με αυτά βγάλαμε διά μίαν ακόμην φοράν τα μάτια μας.
Διότι άντε και θέλαμε να ξεφορτωθούμε τα σούργελα που είχαν βαλθεί να μας κάνουν Βενεζουέλα της Ευρώπης, για να τρώμε μέχρι και τα πουλιά των ζωολογικών κήπων, αλλά με τον… Μητσοτάκη;
Που το ένα δέκατο των «ικανοτήτων» του μπαμπά του να είχε, το μέλλον μας ήταν προδιαγεγραμμένο. Αλλά που μυαλό;
Θυμόσαστε τι μας έλεγαν οι «άριστοι» το 2019;
Ότι θα καταργήσουν τους μνημονιακούς νόμους. Ε, λοιπόν, 400 εξ αυτών ακόμη ισχύουν, όπως π.χ. ο νόμος Κατρούγκαλου.
Ότι θα επανέλθει η τάξη και η ασφάλεια. Έχουμε σπάσει κάθε ρεκόρ εγκληματικότητας, και δη ανηλίκων.
Ότι θα σταματήσουν οι ροές «προσφύγων». Κάθε μέρα εδώ και χρόνια αφικνούνται εκατοντάδες, με τους περισσότερους να νομιμοποιούνται σε χρόνο ντε τε, ώστε να μειωθεί τεχνητά ο αριθμός των παράνομων στη χώρα.
Ότι θα έχουμε ιπτάμενα τρένα υδρογόνου, αεροταξί στις πόλεις, σιδηρόδρομο που θα κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε 3 ώρες, ασφαλείς εθνικές οδούς, φθηνά διόδια σε σύγχρονες εθνικές οδούς, φτηνά αεροπορικά εισιτήρια, και άλλα τέτοια φληναφήματα, όπως π.χ. εκείνο το εργοστάσιο ηλεκτρικών οχημάτων, που θα έφερνε 3.000 θέσεις εργασίες στη Μακεδονία, και θα έβγαζε 1.000 οχήματα τον μήνα, και που τελικά πήγε και άνοιξε στη… Β. Μακεδονία.
Είπα Βόρεια Μακεδονία και θυμήθηκα τις πομφόλυγες της «γαλάζιας γλίτσας», που θα ανέτρεπε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ακούσατε τίποτα;
Να πούμε για τη δημόσια υγεία; Τη δημόσια εκπαίδευση; Την ακρίβεια; Την ανεργία; Τον πληθωρισμό; Τις φοροκαταιγίδες; Τα σκάνδαλα;
Να πούμε για την περήφανη εξωτερική μας πολιτική;
Τι να πρωτοπούμε;
Με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα του ηγέτη μας, που από φανατικός οπαδός του Μπάιντεν, της woke ατζέντας κλπ., έχει γίνει πιο τραμπικός και από τον ίδιο τον Ντόναλντ, και πιο Ουκρανός κι από τον Ζελένσκι.
Με τον άλλοτε Γ.Γ. της ΚΝΕ, που έφαγε τα νιάτα του να φωνάζει «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», να συναγελάζεται και να φωτογραφίζεται αγκαλιά ως υπουργός Ανάπτυξης παρακαλώ, έμπλεος χαράς, με τη νέα (μπίμπο) Αμερικανίδα πρέσβειρα, μιλώντας για τη διαχρονική ελληνοαμερικανική φιλία που τσιμεντώνεται οριστικά, και χάρη στην οποία θα εξορύξουμε φυσικό αέριο, και ως το 2027 μπορεί να γίνουμε και εμείς εμίρηδες ή μπρούκληδες, και να δανείζουμε ακόμη και τους Σαουδάραβες…
Εν τω μεταξύ το ίδιο για τα κοιτάσματα είχα ακούσει και το 2022, τότε που κυριαρχούσε το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Έτσι και τώρα, μια οι ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ, μια η Πόπη Φεράρι, και μια ο Σαμαράς, να ξανά μανά τα περίφημα κοιτάσματα…
Η μπάλα στην κερκίδα δηλαδή, χάντρες και καθρεφτάκια…
Όπως κάποτε τα περίφημα πετρέλαια του Αιγαίου, που από τότε που ήμουν μικρό παιδί γι’ αυτά άκουγα, κι ακόμη τίποτα.
Εκτός κι αν γίνει πράξη το όραμα του μητσοτακέικου (και του ΓΑΠ), και πάμε σε συνεκμετάλλευση παρέα με τους Τούρκους, και όλα καλά.
Μόνο που μέχρι να γίνει αυτό ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αφού το πετρέλαιο οσονούπω θα εξαφανιστεί από το προσκήνιο, κι εμείς θα πνιγόμαστε στο φυσικό αέριο ως διεθνής κόμβος ενέργειας, πυλώνας σταθερότητας, ταρατατζούμ… ταρατατζούμ…
Και για όσους διαφωνούν με τη σκληρή αυτή κριτική απέναντι στους «άριστους», ποντάροντας στις «αντικειμενικές» δημοσκοπήσεις, και στο 41%, να θυμίσω δυο πράγματα: Ο ΓΑΠ είχε πάρει 44%, και ένα χρόνο μετά εξηφανίσθη διά παντός.
Κάτι ανάλογο και ο Αλέξης, που τον Σεπτέμβριο του ’15, και αφού είχε μεσολαβήσει το απόλυτο χάος (θυμόσαστε τις ουρές στα ΑΤΜ; Θυμόσαστε τον Δρα Μπαρουφάκη;) και περιμέναμε να στηθούν συσσίτια, εκείνος πήρε 35%, αποδεικνύοντας την παροιμιώδη «σοφία» του ελληνικού λαού που επί δεκαετίες, αν όχι εκατονταετίες, ζει μόνιμα υπό το καθεστώς «συνδρόμου της Στοκχόλμης», ή αλλιώς «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω».
Πάντα όμως, στο τέλος ξυπνάμε, διότι μια του κλέφτη δυο του κλέφτη…
Και εδώ σήμερα μιλάμε για επαγγελματία κλέφτη, που μαζί με τα τσανάκια του καταστρέφουν τη χώρα, παραδίδοντάς τη σε ιδιωτικά συμφέροντα, με το αζημίωτο.
Αλίμονο στον διάδοχό του…
