Γράφει ο Χρ. Μπολώσης
Συχνά πυκνά οι γύρω μου και κυρίως το στεφάνι μου, με κατηγορούν ότι έχω γίνει γεροπαράξενος, στριμμένος, που όλα τον ενοχλούν, ότι τρώγομαι με τα ρούχα μου και με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις.
Είναι έτσι όμως; Θέλω τη γνώμη σας, αφού διαβάσετε τα παρακάτω.
Εκεί, στα τέλη της δεκαετίας το ’50 με αρχές της δεκαετίας του ΄60, στο ΙΑ΄ Μεικτό (έτσι το γράφαμε τότε με –ει) Γυμνάσιο Περιστερίου που πήγαινα (ξέρετε – τα έχουμε πει αυτά – ο πατέρας μπετατζής, η μητέρα παραδουλεύτρα, η αδελφούλα στο σπίτι μιας καλής κυρίας, κάπου εκεί στην Πλατεία Βάθη και ο μικρός αδελφός πουλούσε κουλούρια το πρωί και λουλούδια στα νυχτερινά κέντρα. Τα λουλούδια τα έκλεβε από τα νεκροταφεία. Είχαν αναστενάξει οι τάφοι. Και όλα αυτά για να με σπουδάσουν και να γίνω χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία κ.λπ.).
Στο Γυμνάσιο αυτό λοιπόν, είχαμε έναν καθηγητή, τον αείμνηστο Δημήτριο Χατζηιωάννου, ο οποίος ήταν η κλασσική περίπτωση του ιατροφιλοσόφου, αφού ήταν μεν φιλόλογος στο Γυμνάσιό μας, αλλά ήταν και Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Δημοτικού Γενικού Νοσοκομείου «Η Ελπίς», που τότε βρισκόταν, εκεί που σήμερα στεγάζεται (από το 1971) το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στην οδόν Ακαδημίας.
Ο καθηγητής αυτός λοιπόν, βρισκόταν καμιά πενηνταριά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Αυτό δεν σημαίνει ότι βρισκόταν στην σημερινή εποχή, η οποία είναι καμιά διακοσαριά χρόνια πίσω από τη δική μας. Αν σας μπέρδεψα ζητώ συγγνώμη, αλλά δυστυχώς έτσι είναι και πιο απλά δεν λέγονται. Ο Χατζηιωάννου λοιπόν, προηγείτο και σε μεθόδους εκπαιδεύσεως, αλλά και σε κοινωνικότητα και προσπαθούσε να μας κάνει ανθρώπους, αλλά μάλλον ματαιοπονούσε.
Σκεφθείτε ότι εν έτει 1961 μας πήγε στο Ηρώδειο να δούμε την όπερα «Ο Μωυσής στην Αίγυπτο» του Τζ. Ροσίνι. Εμείς βέβαια δεν μπορέσαμε, αλλά ούτε και το προσπαθήσαμε, να μπούμε στο πνεύμα του Ροσίνι και ακούγαμε από τα τρανζιστοράκια μας τον αγώνα Ολυμπιακός – Σάντος, που γινόταν την ίδια ώρα… Τότε που ο Πολυχρονίου βίδωσε τον Πελέ αν θυμάστε και βγήκε και το τραγουδάκι «Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ, που εσάρωσες τη Σάντος την ομάδα του Πελέ».
Σαν να το ξέραμε ότι μερικά χρόνια αργότερα ο Μωυσής θα ερχόταν με σάρκα και οστά στην Ελλάδα και δεν ασχοληθήκαμε τότε…
Αυτού του επιπέδου και κουλτούρας ήταν ο αλησμόνητος καθηγητής μας.
Μια μέρα λοιπόν έρχεται μέσα στην αίθουσα αναψοκοκκινισμένος και φουρκισμένος.
– Τι σας συμβαίνει κύριε καθηγητά (σήμερα θα λέγαμε: «τι χαμπάρια κυρ καθηγητή;»), τον ρωτήσαμε.
– Αφήστε τα παιδιά. Όπως ερχόμουνα με το λεωφορείο (τότε δεν είχαν ΙΧ οι καθηγητές, είχαν όμως κύρος και επιστημονική κατάρτιση), πίσω μου κάθονταν δύο γυναίκες, από αυτές που λέμε «γυναίκες του λαού», οι οποίες είχαν ανοίξει μακρά συζήτηση καλύπτοντας όλα τα θέματα της επικαιρότητος και όχι μόνο. Ο τόνος και η ένταση της φωνής και των δύο, η συνεχής σε ρυθμό πολυβόλου συνομιλία τους και η ζέστη που επικρατεί σήμερα, με είχαν φέρει στα ύστατα όρια της παρακρούσεως (σήμερα θα λέγαμε «παράκρουσης»). Σε μια στιγμή λοιπόν, λέει η μία στη άλλη: «Εγώ που λες Μαρία μου, με το φτωχό μου το μυαλό, λέω ότι κακώς ο πρωθυπουργός πήρε αυτή τη βιαστική απόφαση». Εκεί παιδιά δεν κρατήθηκα. Γυρίζω έξω φρενών και της λέω: «Κυρά μου, αφού το παραδέχεσαι ότι έχεις φτωχό μυαλό, σώπασε και μη μιλάς». Απειλήθηκε προς στιγμή κάποια ένταση που έφθασε στα όρια της συρράξεως, αλλά ευτυχώς είχαμε ήδη φτάσει στη στάση, όπου κατέβηκα, διότι δεν ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί. Ιδού ο λόγος που είμαι φουρτουνιασμένος.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Όμως τα λόγια του σοφού καθηγητού, πολλές φορές μου έρχονται στον νου, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και με το φτωχό μου το μυαλό να διατυπώσω μερικές απορίες, οι οποίες μάλλον με ρητορικές ερωτήσεις μοιάζουν.
Κάθομαι λοιπόν ήσυχα – ήσυχα πίνοντας τον πρωινό καφέ μου να λύσω κανά σταυρόλεξο και για να περάσει η ώρα και για να ξελαμπικάρει το μυαλό μου καθότι σούρνεται και Αλτσχάϊμερ και διαβάζω:
2α οριζοντίως: «Στυγνός δικτάτορας», με 6 γράμματα. Σε λίγο έχω την απάντηση που είναι «ΦΡΑΝΚΟ». Καλώς και προχωρώ στη λύση του σταυρολέξου. Αφού συναντήσω (και επιλύσω, βεβαίως βεβαίως) τα Σταυρολεξολούλουδα (ΙΑ), τον Αιγυπτιακό πάπυρο (ΑΝΙ), τον Αιγύπτιο θεό (ΡΑ), τα αρχικά αποστράτων (ΕΑ) και όλους αυτούς τους ορισμούς που περιλαμβάνονται σχεδόν σε κάθε σταυρόλεξο που σέβεται τον εαυτό του, φθάνω στο 4β καθέτως και διαβάζω: «Ηγέτης της Κούβας», με 6 γράμματα. Κάτι γράμματα που προϋπήρχαν, δίνουν εύκολα τη λύση που είναι «ΚΑΣΤΡΟ». Ξύνω λίγο το κεφάλι μου (στυγνός δικτάτορας ο ένας, ηγέτης ο άλλος, αφού ουδείς εκ των δύο έκοβε φλέβες για τη δημοκρατία…) και συνεχίζω.
10γ καθέτως: «Εγκαθίδρυσε δικτατορία στην Ελλάδα». Η λύση έχει σχεδόν δοθεί από τις άλλες λέξεις και είναι «ΜΕΤΑΞΑΣ». Εδώ δεν ξύνω το κεφάλι μου και συνεχίζω. Να πάλι Τάξη του Δημοτικού (ΣΤ), Μουσική νότα του δρόμου (ΡΕ), Δούλη της Σάρας (ΑΓΑΡ), Δολοφονήθηκε στο λουτρό του (ΜΑΡΑ), Ενημερώνει τους Ιταλούς (ΡΑΙ), Έβαλε ουρά στο πιάνο (ΕΡΑΡ) και φτάνω στο 9γ οριζοντίως: «Ηγέτης μιάς Επαναστάσεως με 9 γράμματα, από τα οποία ήδη υπάρχουν «Π – – ΣΤ- ΡΑΣ», άρα εύκολη η απάντηση (δικτατορία η μία, επανάσταση η άλλη…). Α, η απάντηση είναι «Πλαστήρας»
Ε, τότε δεν ξύνω το κεφάλι μου. Κάνω κάτι καλύτερο και ηρωικότερο. Παραμερίζω καρέκλες πολυθρόνες ντιβάνια ντιβανοκασέλες, κάνω χώρο και το μέχρι πριν από λίγο ξυνόμενο μεν, άνευ αποτελέσματος δε κεφάλι μου, βροντιέται στον απέναντι τοίχο, οπότε το φτωχό μου το μυαλό, κουνιέται λίγο (άρα κάτι υπάρχει μέσα), κάνει γκαπ-γκούπ και μετά ζμπόϊιιιιινγκ και σταματάει να λειτουργεί.
Πετάω οργισμένος το σταυρόλεξο («δεν θα με τρελάνεις εσύ παλιόπραμμα») και σκέφτομαι να δω λίγο ειδήσεις στην τηλεόραση να ξεστραβωθώ κομμάτι. Εξ άλλου τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι παράξενα αισιόδοξος και λέω να προσγειωθώ μόνος μου, πριν με προσγειώσουν άλλοι.
Αρχίζουν λοιπόν οι ειδήσεις, οι οποίες βεβαίως είναι προσαρμοσμένες στα πιστεύω και τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη.
Ένας σταθμός είναι φουλ κυβερνητικός και όταν τον ακούς, αρχίζεις να αμφιβάλεις για το φτωχό σου το μυαλό και αναρωτιέσαι: «Λες ρε να περνάμε τόσο καλά και να μην το έχω πάρει χαμπάρι;». Ο άλλος, του οποίου ο ιδιοκτήτης είναι και ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, προβάλει επαρκώς το τεράστιο κυβερνητικό έργο, το οποίο μάλλον είμαι ο μόνος που δεν το βλέπω ευκρινώς, αλλά στα αθλητικά είναι άστα να πάνε, ακολουθώντας πιστώς το ρηθέν υπό ποδοσφαιρικού παράγοντα, σύμφωνα με το οποίο «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμ…νε».
Με τέτοια δελτία ειδήσεων λοιπόν, τα οποία διανθίζονται με συγκλονιστικές ειδήσεις όπως ο ότι έβρεξε τον Νοέμβριο ή ότι ένα ανθρωπόμορφο κτήνος κλώτσησε ένα άκακο σκυλάκι που πήγε να του μεζεδιάσει το ποδάρι και άλλα τέτοια.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν παραμερίζω καρέκλες πολυθρόνες ντιβάνια ντιβανοκασέλες, κάνω χώρο και τα λοιπά και σβουμπ η κεφάλα στον τοίχο.
Ε τι λέτε τώρα; Έχω γίνει γεροπαράξενος, στριμμένος που όλα τον ενοχλούν, ότι τρώγομαι με τα ρούχα μου κ.λπ., όπως με κατηγορούν;
§. Σύμφωνα με επιστήμονες, το οξυγόνο της Γης θα μπορούσε να εξαντληθεί. Αυτό προκύπτει από μια μελέτη που διεξήγαγαν οι Kazumi Ozaki και Christopher T. Reinhard, η οποία δημοσιεύτηκε στο Nature Geoscience, όπου εξηγούν ότι τα επίπεδα οξυγόνου πάνω από το 1% του τρέχοντος επιπέδου, θα διατηρηθούν για περίπου 1,080 ± 0,140 δισεκατομμύρια χρόνια! Όπως αντιλαμβάνεσθε συμπολίτες μου, σφίξανε τα γάλατα… l Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Νίκολιτς (προπονητή της ΑΕΚ) και με το μπαρδόν και με όλο το θάρρος δηλαδή, δύο πράγματα. Πρώτον ότι σήμερα έχουμε 8 Νοεμβρίου (χρόνια πολλά στους Μιχάληδες και τους Σταμάτηδες) και δεύτερο ότι οι 5 αλλαγές που δικαιούται κάθε ομάδα μπορούν να γίνουν από το 1ο μέχρι και το 90ο λεπτό, αλλά και ενδιάμεσα.
§. Ρε δε πα να μου λέει ο πάσα ένας ό, τι θέλει; Σε λίγο θα έχουμε ή εκλογές ή ανασχηματισμό (αναδόμηση την έλεγε ο μακαρίτης ο Ανδρέας…). Πόθεν προκύπτει αυτό; Αν παρατηρήσετε θα δείτε ότι πλέον υπουργοί πρωτοκλασάτοι (έτσι νομίζουν τουλάχιστον) και βουλευτές δευτεροκλασάτοι (έτσι τους έχουν κατατάξει τουλάχιστον), έχουν αρχίσει τις τσάρκες. Όποιος σύλλογος, σωματείο, ένωση, όμιλος, συλλογικότητα στήνει ένα πανηγυράκι, ήγουν μια εκδήλωση και καλέσει οποιονδήποτε υπουργό ή βουλευτή, αυτός, πλέον είναι σίγουρο ότι θα κάνει την εμφάνισή του, θα γυρίζει το κεφάλι του σαν περισκόπιο για να δει αν τον βλέπουν και στο τέλος της εκδηλώσεως, είναι βέβαιο, ότι θα ανακατευτεί με τους παραληρούντες θαυμαστές του, οι οποίοι θα σπεύσουν δουλικότατα να του σφίξουν το χέρι και να του πουν: «Εγώ Μήτσο σε είχα δει στην Καστοριά πριν 5 χρόνια και μου είχες πει ‘’γεια χαρά’’ το θυμάσαι;». Ο πονηρός πολιτευτής, για να θυμηθούμε λίγο και τον Διονύση Σαββόπουλο, θα ξαφνιασθεί ευχάριστα, θα δείξει ότι χάρηκε σφόδρα και θα πάει για φρέσκα, δηλαδή για καινούργια κορόιδα και κάποια στιγμή θα σηκώσει το κινητό του και θα πει «Συγγνώμη με καλούν από το γραφείο του προέδρου και πρέπει να φύγω». Οι αφελείς θα θαυμάσουνε, οι υποψιασμένοι θα βρίσουν, αλλά ο πονηρός πολιτευτής πάει σε άλλη εκδήλωση. Ετοιμαστείτε σύντροφοι…
§. Φαίνεται ότι ο αποτρόπαιος δράστης πήρε τοις μετρητοίς την προτροπή του Νίκου Γκάτσου, που στο τραγούδι του «Σε πότισα ροδόσταμο», λέει»: «Πάρε μια βέργα λυγαριάς, μια ρίζα δεντρολίβανο». Στο thessbomb.blogspot.com της 23 Οκτωβρίου διαβάζουμε: «Ένας 62χρονος, κρατήθηκε σε αστυνομικό τμήμα της Θεσσαλονίκης, επειδή έκοψε από την αυλή δημόσιου νοσοκομείου της πόλης ένα κλωνάρι δενδρολίβανο, με σκοπό να το μυρίσει. Είχε προηγηθεί καταγγελία από υπάλληλο ιδιωτικής φύλαξης του νοσηλευτικού ιδρύματος, για κλοπή δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με την Αστυνομία, το περιστατικό συνέβη στις 10.30 της Τετάρτης 22 Οκτωβρίου, ενώ ο 62χρονος συνόδευε συγγενικό του πρόσωπο στο νοσοκομείο. Μετά την καταγγελία του κέρβερου φύλακα, ακολούθησε η προσαγωγή και σύλληψή του. Με προφορική εντολή εισαγγελέα, αφέθηκε ελεύθερος. Πάλι καλά που δεν στάλθηκε στο Αλκατράζ. Η δικογραφία αναμένεται να διαβιβασθεί στην εισαγγελία πρωτοδικών για να αποφασισθεί η ποινική της διαχείριση». Ασφαλώς η υπόθεση εγγίζει, αν δεν τα ξεπερνά, τα όρια του γελοίου. Η Αστυνομία, αλλά και οι δικαστικές αρχές δεν έχουν άλλη δουλειά παρά να ασχολούνται με… κλέφτες κλωναρακίων δεντρολίβανων. Πάντως στην πολύκροτη δίκη που θα ακολουθήσει και προβλέπεται να συγκλονίσει το πανελλήνιο, θα πρέπει να εξετασθεί αν ο 62χρονος ήταν άπορος και έκοψε το δεντρολίβανο για να φτιάξει σάλτσα για μακαρόνια. Καλή μας όρεξη…
