Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου*
Μια αήθη και ολοκληρωτική επίθεση από αριστερά ΜΜΕ και εφημερίδες δέχτηκε η ευρωβουλευτής Ελεονώρα Μελέτη, όταν με τεράστιο θάρρος σε εκδήλωση από τις Βρυξέλλες για τα δικαιώματα των γυναικών δήλωσε ότι «τα φύλα είναι δύο. Αρσενικό – θηλυκό. Εντοπίζονται σπανιότατα και κάποιες μεσοφυλικές παραλλαγές που έρχονται ως εξαιρέσεις να επιβεβαιώσουν τον κανόνα του δίπολου, χωρίς ωστόσο να αμφισβητήσουν ή να αλλάξουν τη βιολογική πραγματικότητα. Τα φύλα δεν είναι σε φάσμα». Η αναμφισβήτητα ορθή, βάσει της επιστήμης της βιολογίας, δήλωσή της σκανδάλισε τους ορθοπολιτικούς κήνσορες που μας ταλανίζουν με τις ομαδικές woke ψυχώσεις τους τις τελευταίες δεκαετίες, και τη χαρακτήρισαν φασίστρια, ομοφοβική και τρανσφοβική […].
Η κυρία Μελέτη, με τεράστια παρρησία και κόντρα ακόμα και στο δικό της κόμμα, τη Ν.Δ., που υπηρετεί (το οποίο κόμμα πολλάκις έχει ψηφίσει αριστερόστροφα νομοσχέδια που «γκριζάρουν» τις δύο αποχρώσεις του φύλου, ενώ και πολλά στελέχη του έχουν με ιδιαίτερη θέρμη προωθήσει τις πιο ακραίες αντιλήψεις της woke ατζέντας), τόλμησε να εκστομίσει το προφανές, το βιολογικά αδιαμφισβήτητο, τη γνώση χιλιετιών που έχουμε ως κοινωνία ανθρώπων, πάνω στην οποία έχουν χτιστεί ακλόνητοι θεσμοί όπως η πυρηνική οικογένεια, η κοινότητα, το έθνος.
Όμως ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η διάσταση για την υπεράσπιση της θηλυκής και μητρικής ταυτότητας μέσω αυτής της δήλωσης σε εκδήλωση για τα δικαιώματα των γυναικών. Προφανώς, όλη αυτή η ιδεολογική μετάλλαξη που προωθείται υπό το λάβαρο της «προόδου» οδηγεί σε έναν επικίνδυνο σχετικισμό, όπου θεμελιώδεις έννοιες, όπως το φύλο και η ανθρώπινη ταυτότητα, αποδομούνται με τρόπο ασυλλόγιστο και ανερμάτιστο. Η αντίληψη ότι η αντικειμενική βιολογική διαφοροποίηση μπορεί να εκτοπιστεί από την υποκειμενική δήλωση έχει ως αναπόδραστο αποτέλεσμα τη σύγχυση, δημιουργώντας συνθήκες που συχνά αποβαίνουν εις βάρος των γυναικών, τις οποίες δήθεν επιδιώκει να ενδυναμώσει.
Δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για ισότητα και προστασία, όταν η ίδια η έννοια της γυναίκας καθίσταται ασαφής, διαβρωμένη από έναν ιδεολογικό ακτιβισμό που μετατρέπει πάγιες ανθρωπολογικές σταθερές σε ένα ατέρμονο «φάσμα». Η κοινωνία μας χρειάζεται σταθερά νοήματα και όχι ρευστές κατασκευές. Χρειάζεται θεσμούς που να εδράζονται σε διαχρονικές αλήθειες και όχι σε πειραματισμούς με απρόβλεπτες συνέπειες.
Και αν κάποτε τα αυτονόητα χρήζουν υπεράσπισης, αυτό οφείλεται σε μια ολοένα και πιο επιβλητική κουλτούρα που αναγορεύει τον ιδεολογικό εντυπωσιασμό σε υπέρτατη αρετή. Το ζητούμενο για μια υγιή κοινωνία είναι η επάνοδος στην αποδοχή ότι κάποια πράγματα είναι αμετάβλητα, ανεξάρτητα από την κριτική της εκάστοτε μόδας.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (X: @kritikopoulos)
