Του Outsider
Η πρόσφατη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά, διάρκειας σχεδόν δύο ωρών, αποτέλεσε ένα γεγονός που ξεπέρασε κατά πολύ τα στενά όρια της κομματικής επικαιρότητας. Σε μια περίοδο όπου το πολιτικό τίποτε ανταγωνίζεται την πολιτική παρακμή, ο πρώην πρωθυπουργός υπενθύμισε ότι η πολιτική δεν είναι διαχείριση εντυπώσεων, αλλά πράξη ευθύνης και όραμα για το μέλλον του τόπου. Με νηφαλιότητα, ρεαλισμό και ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στα κρίσιμα ζητήματα, ο Σαμαράς έφερε ξανά στο επίκεντρο τη συζήτηση για τις αρχές, τις αξίες και τον ρόλο της πολιτικής στην κοινωνία.
Η συνέντευξη αυτή δεν ήταν μια στείρα αντιπολιτευτική παρέμβαση, ούτε μια προσωπική δικαίωση. Ήταν μια πολιτική τοποθέτηση ουσίας, με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις, που επανέφεραν στον δημόσιο διάλογο τη χαμένη σοβαρότητα της πολιτικής. Ο Σαμαράς δεν περιορίστηκε σε μια καταγραφή λαθών της σημερινής κυβέρνησης· ανέδειξε το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλει να κινείται η χώρα, αν θέλει να ανακτήσει την εθνική της αυτοπεποίθηση και να επανεκκινήσει με πραγματικούς όρους ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.
Με λόγο σταθερό και επιχειρηματολογημένο, μίλησε για την ανάγκη ρεαλιστικών λύσεων στα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας. Σε μια εποχή που η πολιτική έχει υποκατασταθεί από την επικοινωνία, ο Σαμαράς επανέφερε την ουσία: την ευθύνη του ηγέτη απέναντι στους πολίτες. Δεν χάιδεψε αυτιά, δεν προσπάθησε να γίνει αρεστός. Μίλησε πολιτικά, με την έννοια που το απαιτεί μια ώριμη δημοκρατία – με καθαρές κουβέντες, με σεβασμό στον πολίτη, με αίσθηση καθήκοντος και συνέπειας.
Ο πρώην πρωθυπουργός στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα ως παράταξη και ως κοινωνία. Μίλησε για τον αυθεντικό φιλελευθερισμό – όχι ως οικονομικό δόγμα, αλλά ως ιδεολογικό υπόβαθρο που συνδυάζει την ελευθερία με την κοινωνική ευθύνη. Τόνισε ότι η πολιτική δεν μπορεί να περιορίζεται στη διαχείριση της καθημερινότητας, αλλά πρέπει να εμπνέει, να δίνει προσανατολισμό και προοπτική. Και αυτό ακριβώς ήταν το πνεύμα της συνέντευξής του: μια υπενθύμιση ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς κυβερνήτες, αλλά ηγέτες.
Ο Αντώνης Σαμαράς, με το κύρος και την εμπειρία του, άσκησε τεκμηριωμένη κριτική στις επιλογές της σημερινής κυβέρνησης, όχι από εμπάθεια, αλλά από αγωνία για την πορεία της χώρας. Εξήγησε γιατί η αλαζονεία της εξουσίας και η απουσία εθνικής στρατηγικής οδηγούν σε στασιμότητα, ενώ ο ίδιος πρόβαλε μια διαφορετική οπτική: αυτήν της εθνικής αυτοδυναμίας, της πολιτικής αξιοπρέπειας και της οικονομικής αυτοπεποίθησης. Σε μια εποχή που πολλοί πολιτικοί διστάζουν να πουν τα αυτονόητα, ο Σαμαράς τόλμησε να τοποθετηθεί καθαρά, υπενθυμίζοντας ότι η πολιτική έχει νόημα μόνο όταν υπηρετεί το συλλογικό καλό.
Πέρα όμως από τις πολιτικές αναφορές, η συνέντευξη είχε και έναν βαθύτερο συμβολισμό. Ήταν μια υπενθύμιση ότι η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι απλώς ένας εκλογικός μηχανισμός, αλλά ένας ιδεολογικός φορέας αξιών που συνδέεται ιστορικά με την πρόοδο, τη δημοκρατία και την εθνική ενότητα. Ο Σαμαράς μίλησε ως θεματοφύλακας αυτής της παρακαταθήκης, ως ένας πολιτικός που δεν ξέχασε γιατί εντάχθηκε στη συγκεκριμένη παράταξη και τι εκπροσωπεί αυτή.
Η φωνή του βρήκε απήχηση γιατί μίλησε στην καρδιά μιας κοινωνίας κουρασμένης, απογοητευμένης, αλλά όχι ηττημένης. Μίλησε σε ανθρώπους που, παρά τις δυσκολίες, διατηρούν φιλότιμο και αναζητούν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Μίλησε σε μια Ελλάδα που κουράστηκε να ακούει για «οικονομικά θαύματα» ενώ αγωνίζεται καθημερινά για την επιβίωση. Και το έκανε με τον τρόπο που πρέπει να μιλούν οι ηγέτες: με σεβασμό, με ρεαλισμό, αλλά και με πίστη στις δυνατότητες της χώρας.
Σε μια εποχή που η πολιτική απαξιώνεται, ο Αντώνης Σαμαράς απέδειξε ότι μπορεί ακόμη να συγκινεί, να εμπνέει και να καθοδηγεί τον δημόσιο λόγο. Με τη συνέντευξή του, δεν επανέφερε μόνο την πολιτική στο προσκήνιο· επανέφερε και την ελπίδα ότι η Ελλάδα μπορεί να ξαναβρεί τον βηματισμό της, αρκεί να τολμήσει να πιστέψει ξανά στην ίδια της τη δύναμη.
