Θέλουμε κράτος δικαίου ή κράτος Μητσοτάκη;

Τι έχει συμβεί μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο στο αστυνομικό ρεπορτάζ;

Μια πολεμική αναμέτρηση σε χωριό στην Κρήτη είχε ως αποτέλεσμα 2 νεκρούς, 14 τραυματίες, 2 από αυτούς εξαιρετικά σοβαρά, 6 από αυτούς άσχετοι με την υπόθεση, μία οικοδομή ανατιναγμένη από δυναμίτες, ένα χωριό να γαζώνεται από τις σφαίρες και η αστυνομία – παρότι είχε ειδοποιηθεί – να φτάνει κατόπιν εορτής για να μαζεύει πτώματα και τραυματίες.

Ένας 42χρονος που είχε κατηγορηθεί ως μέλος της Greek Mafia δολοφονείται στην Αράχωβα. Πέντε μήνες πριν του είχαν ρίξει 47 σφαίρες αλλά είχε σωθεί χάρη στο θωρακισμένο αυτοκίνητό του.

Ποιος είναι ο απολογισμός της Ελληνικής Αστυνομίας στο ίδιο αυτό 24ωρο;

Μια απρόκλητη επίθεση σε μια πορεία για τον Ξυμητήρη, τον αναρχικό που είχε σκοτωθεί στην έκρηξη των Αμπελοκήπων ένα χρόνο νωρίτερα. Οι άντρες της ΕΛΑΣ χτύπησαν με μανία τους συμμετέχοντες χωρίς να έχει συμβεί νωρίτερα το παραμικρό. Η κάμερα συλλαμβάνει έναν άντρα των ΜΑΤ να χτυπά θαμώνα μαγαζιού, ανάπηρο με προσθετικό μέλος πεσμένο στο έδαφος, ενώ ένας άλλος άντρας των ΜΑΤ κλωτσά το κεφάλι μιας πεσμένης διαδηλώτριας σαν να είναι μπάλα ποδοσφαίρου.

Στο Ηράκλειο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το μακελειό, η Ελληνική Αστυνομία επεμβαίνει σε κατάληψη αναρχικών με την υποψία ότι αυτοί έριξαν τα αβγά στον Βορίδη λίγες μέρες νωρίτερα. Προσάγει 6 άτομα, συλλαμβάνει τις μαύρες σημαίες και τα κράνη τους.

Το ερώτημα είναι σαφές: Η Ελληνική Αστυνομία υπάρχει για να δέρνει αναρχικούς και να χαϊδεύει τα αυτιά της κοινωνικής ακροδεξιάς, ή για να προστατεύει την κοινωνία από το έγκλημα;

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει το δεύτερο.

Είναι γνωστή η σχέση ανάμεσα στην ΕΛΑΣ και στη Greek Mafia. Την έχει τεκμηριώσει επαρκώς η ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα. Στη δίκη των 17 ανώτατων αξιωματικών της ΕΛΑΣ τον Ιανουάριο του 2023, τα στοιχεία ήταν συντριπτικά, αλλά οι κατηγορούμενοι ανώτατοι αξιωματικοί αθωώθηκαν, γιατί η ΕΛΑΣ ξέχασε να επισυνάψει ως έγκυρο αποδεικτικό υλικό τις ηχητικές συνομιλίες και το οπτικό υλικό που αποδείκνυε περίτρανα τις σχέσεις τους με τη Μαφία. Ανάμεσα στους εμπλεκόμενους ήταν ο ίδιος ο διευθυντής Ασφάλειας Αττικής. Ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου (που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για “αντισυστημισμό”) έχει αναφερθεί εκτενώς στο ότι τα συστήματα παρακολούθησης της ΕΛΑΣ (σε συνέργεια με την ΕΥΠ) χρησιμοποιήθηκαν από την Αστυνομία για να αλληλοεκβιάζονται επιχειρηματίες που σχετίζονται με λαθρεμπόριο καυσίμων.

Είναι επίσης γνωστό ότι το πρόβλημα στην Κρήτη δεν είναι γενικώς και αορίστως η κρητική μαγκιά και οι αρχαϊκές παραδόσεις (αυτά αποτελούν το γόνιμο έδαφος), αλλά οι σχέσεις πολιτικής εξάρτησης που εξασφαλίζουν προστασία στο αμαρτωλό τρίγωνο ναρκωτικών – οπλοκατοχής – παράνομων ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Οικογένειες και χωριά ολόκληρα ζουν από μαύρο παράνομο χρήμα που προκύπτει από χασισοφυτείες και εμπόριο όπλων, ενώ οι πιο εκσυγχρονισμένοι από αυτούς έχουν εμπλακεί – υπό την καθοδήγηση των πολιτικών τους προστατών – και σε άρμεγμα των ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων. Το πρόσφατο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ενδεικτικό. Το μοντέλο χασισοφυτεία – οπλοκατοχή – επιδοτήσεις, είναι τόσο επικερδές που μετατρέπει μέσα σε λίγα χρόνια ένα τμήμα του πληθυσμού σε εισοδηματίες και επενδυτές real estate.

Όσο για την πολιτική εξάρτηση; Οικογένειες με δεκάδες μέλη ανήκουν ως μπλοκ σε συγκεκριμένους πολιτικούς οι οποίοι καθοδηγούν τις υπεξαιρέσεις και τις κλοπές των επιδοτήσεων, ενώ μεριμνούν την ίδια ώρα για τις απαλλαγές από τα αδικήματα της οπλοκατοχής και των χασισοφυτειών. Το τελευταίο συμβαίνει μόνο αν υποθέσουμε ότι θα βρεθεί κάποιος αξιωματικός της ΕΛΑΣ με άγνοια κινδύνου ώστε να πάει κόντρα σε αυτό το πλέγμα ασφυκτικής εξάρτησης κράτους – παρακράτους – μαφίας.

Η Ελληνική Αστυνομία δεν έχει χάσει απλά κάθε έλεγχο απέναντι στην βαριά παρανομία, αλλά ένα τμήμα της έχει περάσει ανοικτά στη συνεργασία με τη Μαφία.

Ταυτόχρονα είναι μια αστυνομία που χαϊδεύει τα αυτιά των νοικοκυραίων -με την πιο μεσαιωνική σημασία της λέξης- και αναπαράγει τον πολιτικά σκόπιμο ηθικό πανικό για το “άβατο” των Εξαρχείων και την Πανεπιστημιακή ανομία.

Πάντα θα υπάρχει ένα τμήμα της κοινωνίας που πιστεύει ότι τα Πανεπιστήμια είναι άντρο ανομίας και οι αστυνομικοί πρέπει να δέρνουν τους φοιτητές, ανεξαρτήτως λόγου και αιτίας.

Πάντα θα υπάρχει ένα τμήμα της κοινωνίας που πιστεύει ότι η Αστυνομία πρέπει να σκοτώσει στο ξύλο 200 αναρχικούς που διαδηλώνουν για το τάδε ή δείνα θέμα, ακόμα και αν δεν έχουν διαπράξει το παραμικρό αδίκημα.

Πάντα θα υπάρχει ένα τμήμα της κοινωνίας που την ώρα της μεγάλης φτώχειας και της πλήρους απόγνωσης θα βγάζει όλη του τη σκατοψυχιά στους γονείς των Τεμπών, στους Παλαιστίνιους, στον Ρουβίκωνα, στον φοιτητή που έγραψε ένα σύνθημα στον τοίχο και στα παιδιά που παίζουν κιθάρα στην πλατεία Συντάγματος.

Δυστυχώς έχουμε και μια κυβέρνηση που παίζοντας τα ρέστα της για τη συνέχιση της πολιτικής της κυριαρχίας οργανώνει, χρηματοδοτεί με δημόσιο χρήμα και καθοδηγεί αυτή τη θεσμική και ηθική παρακμή. Η αντιδραστική παλινόρθωση που ήρθε ως αποτέλεσμα της πλήρους χρεοκοπίας του ΣΥΡΙΖΑ, επέβαλε αυτήν την ατζέντα στο δημόσιο διάλογο. Ένα τμήμα της κοινωνίας είναι πεισμένο ότι ο “Αλβανός” μαγαρίζει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ότι ο Ρουβίκωνας ασκεί τρομοκρατία πετώντας τρικάκια, ότι τα Εξάρχεια καίγονται κάθε μέρα, κοκ.