Του Outsider
Σε κάθε εποχή, η κοινωνία γεννά αντιδράσεις, αναζητήσεις και ρεύματα σκέψης που δεν αποτυπώνονται πάντα με κραυγές και συνθήματα. Πίσω από τις έντονες αντιπαραθέσεις και τη φασαρία του δημόσιου διαλόγου, υπάρχει πάντοτε μια μεγάλη μερίδα πολιτών που παρατηρεί, κρίνει, σιωπά και περιμένει τη σωστή στιγμή να μιλήσει. Αυτή είναι η σιωπηρή πλειοψηφία – οι άνθρωποι που δεν παρασύρονται από την επικοινωνιακή θύελλα, αλλά με το ήθος και την ψυχραιμία τους διαμορφώνουν, αργά αλλά σταθερά, την πολιτική και κοινωνική πορεία του τόπου.
Η σιωπηρή πλειοψηφία δεν είναι αδιάφορη. Αντιθέτως, είναι η βαθιά σκεπτόμενη δύναμη που απορρίπτει τον λαϊκισμό, την πόλωση και την αλαζονεία που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια. Είναι οι πολίτες που αποσύρθηκαν από την ενεργό συμμετοχή όχι επειδή δεν νοιάζονται, αλλά επειδή κουράστηκαν να βλέπουν τους ίδιους ανθρώπους να ανακυκλώνονται στην εξουσία, χωρίς όραμα, χωρίς συνέπεια, χωρίς σεβασμό στην κοινωνία που τους εξέλεξε. Είναι αυτοί που είδαν την πολιτική να χάνει το ηθικό της περιεχόμενο και να μετατρέπεται σε πεδίο προσωπικών φιλοδοξιών, ρουσφετιών και εξυπηρετήσεων.
Η αλαζονεία υπήρξε ανέκαθεν ο μεγαλύτερος εχθρός της πολιτικής. Είναι το δηλητήριο που αποκόπτει τον πολιτικό από την κοινωνία, που τον οδηγεί να πιστεύει πως μόνος του μπορεί να καθορίζει τις τύχες των πολλών. Είναι η νοοτροπία του Μεσσία που γνωρίζει τα πάντα, που δεν ακούει κανέναν, που θεωρεί πως η εξουσία του ανήκει. Και αυτή η νοοτροπία είναι που γέννησε την απαξίωση, τη δυσπιστία, την αποστασιοποίηση. Οι πολίτες κουράστηκαν να ακούν μεγάλα λόγια και να βλέπουν μικρές πράξεις. Κουράστηκαν να πληρώνουν τα λάθη άλλων και να τους ζητούν, κάθε τόσο, να «ξαναπιστέψουν» στο ίδιο φθαρμένο σύστημα.
Η σιωπηρή πλειοψηφία δεν ζητά θαύματα. Ζητά απλότητα, λογική και δικαιοσύνη. Θέλει θεσμούς που λειτουργούν, πολιτικούς που υπηρετούν και όχι που υπηρετούνται, ένα κράτος που σέβεται και δεν εξουθενώνει τον πολίτη. Αυτή η πλειοψηφία δεν θα φωνάξει στους δρόμους, αλλά θα εκφραστεί τη στιγμή που πρέπει – στην κάλπη, στη δημόσια συζήτηση, στις κοινωνικές της πρωτοβουλίες. Είναι οι πολίτες που με την ψήφο και τη στάση τους θα καθορίσουν το αύριο, γιατί εκείνοι δεν έχουν πια αυταπάτες: γνωρίζουν ότι η αλλαγή δεν θα έρθει από πάνω, αλλά θα γεννηθεί από την ίδια την κοινωνία.
Το επιτελικό κράτος, οι γραφειοκρατίες, οι κλειστές ομάδες εξουσίας μπορεί να συνεχίζουν να αγνοούν αυτή τη δύναμη. Όμως η σιωπηρή πλειοψηφία είναι εδώ – πιο ώριμη, πιο απαιτητική και πιο αποφασισμένη από ποτέ. Δεν αποδέχεται άλλο τη διαφθορά, δεν ανέχεται την υποτίμηση της νοημοσύνης της, δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να αλλοιώσει τις αξίες και την ταυτότητα της χώρας. Δεν διεκδικεί προνόμια, αλλά δικαιοσύνη· δεν ζητά εξυπηρετήσεις, αλλά αξιοπρέπεια.
Όσοι επιμένουν να την υποτιμούν, θα εκπλαγούν. Γιατί η σιωπή δεν σημαίνει αδράνεια – σημαίνει προετοιμασία. Κάθε κοινωνία, όταν φτάνει στα όριά της, γεννά την αντίδραση που χρειάζεται για να ισορροπήσει. Και αυτή τη φορά, η σιωπηρή πλειοψηφία δεν θα αρκεστεί σε ρόλο παρατηρητή. Θα γίνει ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Γιατί το μέλλον δεν ανήκει σε όσους φωνάζουν περισσότερο, αλλά σε όσους σκέφτονται καθαρότερα και δρουν με ευθύνη. Η σιωπηρή πλειοψηφία είναι εδώ – και είναι έτοιμη να μιλήσει.
