Είναι ο πρώτος πρόεδρος της E ́ Γαλλικής Δημοκρατίας που μπαίνει στη φυλακή για αποδοχή μαύρου χρήματος
Παρίσι, Μαρία Δεναξά
Το εθνικό δράμα της Γαλλίας, σήμερα, 22 Οκτωβρίου, δεν είναι η κλοπή των ανεκτίμητων κειμηλίων του Λούβρου, ούτε ο προκρούστειος προϋπολογισμός του 2026 ή η καθολική απόρριψη του Εμανουέλ Μακρόν στις δημοσκοπήσεις. Αυτά ξεχάστηκαν ήδη…
Η εθνική τραγωδία είναι η φυλάκιση του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί για μία από τις πολλές αμαρτίες του. Όλοι μαζί, με μία φωνή, νυν και πρώην πρόεδροι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παιδιά, σκυλιά, παλιές και νέες αγάπες του Σαρκοζί οδύρονται δημόσια τις τελευταίες ημέρες, με αποκορύφωμα τη χθεσινή, για το πόσο έντιμος είναι ο πολιτικός πρώτης γραμμής και πόσο άδικη είναι μαζί του η γαλλική Δικαιοσύνη, που εξακολουθεί να τον ενοχλεί για τις παρασπονδίες του και να τον καταδικάζει για τις χοντροκομμένες παρανομίες του!
Αυτή η μονόπρακτη, σκηνοθετημένη επικοινωνιακή επιχείρηση, που επισκίασε ακόμη και την ταπεινωτική για τους Γάλλους ληστεία στο Λούβρο, επιβάλλεται στην κοινή γνώμη σε μια προσπάθεια να εμπεδώσει πως ο αδικοπραγών είναι λευκή περιστερά, ενώ η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και εμπαθής! Βασικά, ο κόσμος έχει έρθει ανάποδα. Κι αυτό δεν είναι διαπίστωση – είναι πια γεγονός.
Ο Εμανουέλ Μακρόν δέχτηκε τον καταδικασθέντα την Παρασκευή στο Ελιζέ για να τον παρηγορήσει και, ενδεχομένως, να του υποσχεθεί πως θα τον «βγάλει λάδι». Άλλωστε, «μεταξύ κατεργαραίων, ειλικρίνεια», λέει ο σοφός λαός. Αλλά και ο υπουργός Δικαιοσύνης, που έχει κατηγορηθεί για βιασμούς, δήλωσε πως θα επισκέπτεται τον πρώην πρόεδρο στη φυλακή για να ελέγχει αν το προσωπικό τον έχει «μη στάξει και μη βρέξει». Για τέτοια ανεξαρτησία της γαλλικής Δικαιοσύνης μιλάμε!
Να υπενθυμίσω πως ο Νικολά Σαρκοζί γίνεται ο πρώτος πρόεδρος της Ε΄ Γαλλικής Δημοκρατίας που μπαίνει στη φυλακή, καταδικασμένος για εγκληματική συνωμοσία σε σχέδιο χρηματοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007, με κεφάλαια από τη Λιβύη και το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι. Πρόκειται για ένα διεφθαρμένο σύμφωνο με έναν άνθρωπο που η διεθνής κοινότητα είχε χαρακτηρίσει τρομοκράτη, καθώς τον Δεκέμβριο του 1988 είχε χρηματοδοτήσει την ανατίναξη ενός Boeing 747 πάνω από το Λόκερμπι της Σκοτίας.
Διακόσιοι εβδομήντα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσά τους και Γάλλοι.
Καμιά εμπιστοσύνη
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι Γάλλοι δεν έχουν πια εμπιστοσύνη σχεδόν σε τίποτα. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ipsos:
– Το 90% των πολιτών είναι δύσπιστο απέναντι στα πολιτικά κόμματα.
– Το 81% θεωρεί ότι το δημοκρατικό σύστημα λειτουργεί άσχημα και ότι οι ιδέες του δεν εκπροσωπούνται (ποσοστό αυξημένο κατά 13 μονάδες από το 2022).
– Το 80% δεν εμπιστεύεται τους βουλευτές και την Εθνοσυνέλευση· πιστεύει ότι οι πολιτικοί ενεργούν κυρίως για το δικό τους συμφέρον (αύξηση 16 μονάδων από το 2022).
– Το 78% δεν εμπιστεύεται την Προεδρία της Δημοκρατίας.
– Το 66% δεν εμπιστεύεται τα μέσα ενημέρωσης.
– Το 64% δεν εμπιστεύεται τα συνδικάτα.
– Το 60% δεν εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον χυδαίο να βλέπεις εκείνους που κραδαίνουν τη σημαία της Δικαιοσύνης και του υποτιθέμενου κράτους δικαίου να ουρλιάζουν σαν υστερικοί και να μην αποδέχονται μια δικαστική απόφαση, επειδή, όπως φαίνεται, δεν τους βολεύει. Αυτό αποκαλύπτει την υποκρισία τους και δείχνει πως η εξουσία, αντί να υπηρετεί, περιφρονεί έναν ταλαιπωρημένο λαό, που πληρώνει τα σπασμένα και για πολύ περισσότερα, την ώρα που οι ισχυροί πρέπει, φυσικά, να απολαμβάνουν ασυλία και επιείκεια.
Ο Νικολά Σαρκοζί, που από πρώην πρόεδρος έγινε από χθες ο πιο διάσημος φυλακισμένος της Γαλλίας, είναι παραβάτης. Και το ότι υπήρξε πρόεδρος της δημοκρατίας, «για εκείνους που δεν είναι τίποτα», σύμφωνα με τη γνωστή αλλαζονική φράση του Εμανουέλ Μακρόν, δηλαδή για τον κόσμο που υποφέρει από τις συνεχείς κοινωνικές και πολιτικές αδικίες, είναι ίσως η αρχή μιας αλλαγής, όσο δύσκολο κι αν είναι να συντελεστεί: μιας εποχής όπου η Δικαιοσύνη δεν θα κλείνει τα μάτια στις ελίτ και στους πανίσχυρούς!
