Της Χρύσας Κακατσάκη
Είναι προφανές ότι ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Γεραπετρίτης έχουν διαβάσει το βιβλίο του Φρανκ Γουέμπερ «Ο επιτήδειος ουδέτερος» που καταγράφει τη στάση της Τουρκίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά τη συμφωνία με τους Συμμάχους, είχε μυστικές συνομιλίες και με τους Γερμανούς. Στις διαπραγματεύσεις και με τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα απαιτούσε εδαφικές παραχωρήσεις από τα όμορα κράτη. Παρέμεινε ουδέτερη, μεταβάλλοντας τη στάση της ανάλογα με τις στρατιωτικές εξελίξεις. Τελικά, βρέθηκε στο στρατόπεδο των νικητών λίγους μήνες πριν από το τέλος των εχθροπραξιών και ενώ η έκβαση του πολέμου είχε ήδη κριθεί. Το ότι επομένως η γειτονική χώρα εξακολουθεί να παίζει σε πολλά ταμπλό, με τα μέτωπα Ουκρανίας και Παλαιστίνης ανοιχτά και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στο μεταίχμιο της πλήρους ανατροπής, δεν εκπλήσσει κανέναν.
Για τη ματαίωση της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν ίσως να φταίνε τα βοσκοτόπια στην Αγκυρα και οι οπεκεπέδες που προσπάθησαν να εμπλέξουν τη γυναίκα του Τούρκου προέδρου. Ισως ο απεργός πείνας που αποσυντονίζει την κυβέρνηση από τους διπλωματικούς στόχους της. Βέβαια μετά το φιάσκο, ο μεν Μητσοτάκης μπλόκαρε σαν αντίποινα τον Ερντογάν σε όλα τα σόσιαλ και ο Γεραπετρίτης ορκίστηκε να μην ξαναφάει κεμπάπ.
Ας μιλήσουμε σοβαρά. Πόρτα δεν έφαγε ο Κυριάκος αλλά ο Ελληνας πρωθυπουργός. Το ότι η άλλη πλευρά δεν είχε ανακοινώσει επισήμως το ραντεβού σημαίνει ότι επρόκειτο για μια καλοστημένη παγίδα με την οποία διασύρθηκε η χώρα. Η απόπειρα του Μητσοτάκη να τα μπαλώσει με τη συνέντευξη στη «The Wall Street Journal» έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Σαν να παραδέχεται δηλαδή ότι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα κανονίζονται από τους ενεργειακούς κολοσσούς, όπως η Chevron. Κακώς άρα ο Τραμπ δεν καταδέχεται να του ρίξει ούτε ένα βλέμμα. Τους ενώνει η κοινή αντίληψη ότι η πολιτική είναι μπίζνες. Αλλωστε, ο μαρτυριάρης Ζελένσκι έχει δηλώσει ότι ο Κυριάκος τού υποσχέθηκε βοήθεια με αντάλλαγμα επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Οδησσό. Φωτογραφήθηκε στη Σύνοδο του ΟΗΕ περιχαρής με τον Τζολάνι, τον σφαγέα των χριστιανών στη Συρία, λέγοντας ότι θα τον στηρίξει στην ανοικοδόμηση της χώρας του.
Θα μπορούσε λοιπόν ένα ακυρωμένο ραντεβού να μην έχει καμία βαρύτητα αν δεν συνοδευόταν από μια σωρεία αποτυχιών στην εξωτερική πολιτική. Μονή Σινά, τουρκολιβυκό μνημόνιο, πόντιση καλωδίου στην Κάσο και προβλήματα στην ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ. Ο Γεραπετρίτης πάλι δεν ήξερε ότι την υπόθεση ερευνά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, γιατί βρισκόταν στο γυμναστήριο και έκανε πρόβα στις υποκλίσεις. Η ελληνική διπλωματία κατάντησε ένας καραγκιόζ μπερντές με θέα το σαράι του σουλτάνου ο οποίος έχει καταστεί ισότιμος συνομιλητής στα διεθνή σαλόνια. Η τακτική του κατευνασμού και των ήρεμων νερών ευνοεί τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας. Να μας πει ο Μητσοτάκης τον καθηγητή του στην Ιστορία που του έδειχνε συνεχώς τη λάθος πλευρά. Οταν οι χώρες η μια μετά την άλλη αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης και ο ΟΗΕ μιλάει για τεκμηριωμένη γενοκτονία, εκείνος λέει στον Χατζηνικολάου ότι είναι βαρύς ο όρος. Σαν στιφάδο, ένα πράμα.
Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί κάνει συχνά διακοπές στην Τήνο. Προσεύχεται στη Μεγαλόχαρη να μην επανέλθει η Ελλάδα στο 1830 που περιλάμβανε μόνο Στερεά και Πελοπόννησο.
