Είναι μια δομή ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» διεθνής ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη μιας τεράστιας «γέφυρας» ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός μεταξύ δύο γαλαξιών καθώς και πολυάριθμους βραχίονες και νέφη που συνδέονται με την ακόμη μακρύτερη ουρά αερίου (1,6 εκατομμύρια έτη φωτός) που είχε ανακαλυφθεί παλαιότερα με το ραδιοτηλεσκόπιο Arecibo.
Η ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο της έρευνας Widefield ASKAP L-band Legacy All-sky Survey (WALLABY) και η ερευνητική ομάδα μελέτησε το ζεύγος νάνων γαλαξιών NGC 4532 / DDO 137 (WALLABY J123424+062511) που βρίσκεται περίπου 53 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. «Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γαλαξίες», δήλωσε ο καθηγητής Λίστερ Στέιβλι Σμιθ αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και μέλος του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοαστρονομικής Έρευνας (ICRAR).
«Τα μοντέλα μας έδειξαν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις μεταξύ των δύο γαλαξιών σε συνδυασμό με την εγγύτητά τους προς το τεράστιο Σμήνος της Παρθένου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δυναμική του αερίου που παρατηρήσαμε. Καθώς οι γαλαξίες περιστρέφονταν ο ένας γύρω από τον άλλο και κινούνταν προς το θερμό νέφος αερίου που περιβάλλει το Σμήνος της Παρθένου θερμότερο 200 φορές από την επιφάνεια του Ήλιου βίωσαν το φαινόμενο της ολικής πίεσης (ram pressure) το οποίο αφαίρεσε και θέρμανε το αέριο από τους γαλαξίες. Το φαινόμενο μοιάζει με την «καύση στην ατμόσφαιρα» όταν ένας δορυφόρος εισέρχεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, μόνο που σε αυτή την περίπτωση εξελίχθηκε σε διάρκεια ενός δισεκατομμυρίου ετών».
Η πυκνότητα των ηλεκτρονίων και η ταχύτητα με την οποία οι γαλαξίες πέφτουν μέσα στο θερμό αέριο αρκούν για να εξηγήσουν γιατί τόσο μεγάλο μέρος του αερίου αποσπάστηκε από αυτούς και κατέληξε στη γέφυρα και στις γύρω περιοχές. Οι παρατηρήσεις αποτελούν μέρος του WALLABY, ενός εκτεταμένου προγράμματος που χαρτογραφεί τον ουρανό και μελετά την κατανομή του υδρογόνου στους γαλαξίες, χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο ASKAP του CSIRO.
«Το ουδέτερο υδρογόνο παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία αστέρων, καθιστώντας αυτό το εύρημα θεμελιώδες για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι γαλαξίες αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται ιδιαίτερα σε πυκνά περιβάλλοντα», δήλωσε ο καθηγητής Κέντζι Μπέκι του ICRAR. «Το σύστημα παρουσιάζει ισχυρές ομοιότητες με τον δικό μας Γαλαξία και το Μαγγελανικό Σύστημα, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία για λεπτομερή μελέτη τέτοιων αλληλεπιδράσεων» ο καθηγητής Σμιθ.
Η κατανόηση αυτών των γεφυρών αερίου και της δυναμικής τους προσφέρει κρίσιμες γνώσεις για το πώς εξελίσσονται οι γαλαξίες με τον χρόνο, πώς ανακατανέμεται το γαλαξιακό αέριο, αλλά και τις συνθήκες υπό τις οποίες οι γαλαξίες μπορούν ή δεν μπορούν να σχηματίζουν άστρα. «Όλα αυτά συμβάλλουν στη συνολική κατανόηση των πιο μαζικών δομών του Σύμπαντος και του κύκλου ζωής τους, κάτι που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την τεράστια πολυπλοκότητα και την ιστορία του σχηματισμού των άστρων».
Naftemporiki.gr
