Dimitrios Tsailas
Αυτό που πραγματικά προκαλεί σκέψη σχετικά με το μέλλον της πρόσκτησης των μαχητικών αεροσκαφών από την Τουρκία και της παραμονής των S-400 είναι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι λέγοντας: «Κύριε Ερντογάν, μου κάνετε πλάκα;»
Κανονικά, σε θέματα όπως οι εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου της Τουρκίας ή ο αποκλεισμός της από τα F-35, θα μπορούσε κανείς να περιμένει ανοιχτή αντιπαράθεση, «κόκκινες γραμμές» ή αιχμηρή υπό όρους γλώσσα από έναν πρόεδρο των ΗΠΑ. Αντ’ αυτού, ο Τραμπ διατύπωσε τις ανησυχίες του με όρους ελπίδων και αιτημάτων και όχι τελεσιγράφων. Αυτό αντανακλά έναν υπολογισμό ότι η κολακεία και οι παραχωρήσεις είναι πιο αποτελεσματικές στο σημερινό πολυπολικό περιβάλλον.
Έτσι, το γεγονός ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν χτύπησε τη γροθιά στο τραπέζι δεν έχει τόσο να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του αλλά περισσότερο με το να βλέπουμε έναν στρατηγικό επαναπροσδιορισμό της αμερικανικής επιρροής με τη σύναψη συναλλακτικών συμφωνιών.
Θα τολμούσα να να πω πως διακρίνουμε μια “Διπλωματία Κολακείας”. Το αν θα έχει ευτυχή κατάληξη θα δέιξει το μέλλον!!!
