Ο διαστημικός βράχος είχε μέγεθος στο μέγεθος του καθεδρικού ναού της Υόρκης στη Βρετανία.
Σε βάθος περίπου 700 μέτρων κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα ανοιχτά της ακτής του Γιορκσάιρ στο Βόρειο Θάλασσα βρίσκεται ένας εντυπωσιακός κρατήρας η ανακάλυψη του οποίου πριν από 23 χρόνια δίχασε τους επιστήμονες αφού κάποιοι υπέδειξαν γεωλογικές διεργασίες για την ύπαρξη του ενώ κάποιοι έκαναν λόγο για προϊόν σύγκρουσης με αστεροειδή. Νέα μελέτη δείχνει ότι ο κρατήρας Silverpit πιθανότατα σχηματίστηκε από την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς ή κομήτη περίπου στο μέγεθος του καθεδρικού ναού της Υόρκης που χτύπησε τη Γη πριν από περισσότερα από 43 εκατομμύρια χρόνια.
Ο αστεροειδής με διάμετρο περίπου 160 μέτρα συνετρίβη στη θάλασσα προκαλώντας τσουνάμι ύψους 100 μέτρων σύμφωνα με τους επιστήμονες που δημοσιεύουν τα ευρήματα τους στην επιθεώρηση «Nature Communications». Ήταν σίγουρα μια πολύ άσχημη μέρα για τα οικοσυστήματα αλλά και το περιβάλλον της περιοχής αλλά δεν παρήγαγε σύμφωνα με τους ερευνητές πλανητικού επιπέδου επιπτώσεις.
Ο κρατήρας Silverpit είναι εξαιρετικά σημαντικός αφού αν τα νέα ευρήματα είναι ορθά είναι είναι ο μόνος κρατήρας πρόσκρουσης κοντά στη σημερινή Βρετανία. Ο καθηγητής Γιούισντιν Νίκολοσον ιζηματολόγος από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt στο Εδιμβούργο που ηγήθηκε της έρευνας δήλωσε ότι η νέα σεισμική απεικόνιση τους έδωσε μια πρωτοφανή ματιά στον κρατήρα. Το να αποδειχθεί η προέλευση ήταν «σίγουρα μια συναρπαστική στιγμή» είπε περιγράφοντας την έρευνα ως «σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα».
Ο κρατήρας πλάτους 3,2 χλμ. και περιβαλλόμενος από ζώνη κυκλικών ρηγμάτων πλάτους 18 χλμ. ανακαλύφθηκε το 2002 από γεωεπιστήμονες πετρελαίου. Αρχικά εκτιμήθηκε ότι είχε ηλικία άνω των 60 εκατ. ετών και θεωρήθηκε από πολλούς ως κρατήρας πρόσκρουσης. Ωστόσο άλλοι επιστήμονες αντιτάχθηκαν προτείνοντας μια πιο «βαρετή» εξήγηση, κινήσεις αλατούχων πετρωμάτων σε βάθος.
Το 2009 σε δημόσια συζήτηση στη Γεωλογική Εταιρεία της Βρετανίας η πλειοψηφία των γεωλόγων ψήφισε (80%-20%) υπέρ της «αλάτινης» εξήγησης, απορρίπτοντας την εντυπωσιακότερη εκδοχή. Όμως με νέα δεδομένα από σεισμικές απεικονίσεις, μικροσκοπική ανάλυση δειγμάτων και αριθμητικά μοντέλα η ομάδα του Νίκολσον παρέχει πλέον τα πιο ισχυρά στοιχεία ότι το Silverpit είναι όντως κρατήρας πρόσκρουσης.
Οι συγκρούσεις αστεροειδών ήταν συχνό φαινόμενο στην πρώιμη ιστορία της Γης αλλά σταδιακά έγινε σπάνια φαινόμενο αν και μια εξ αυτών που συνέβη σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία πριν από 66 εκατ. έτη οδήγησε σε μια μαζική εξαφάνιση της ζωής και άνοιξε το δρόμο για την κυριαρχία των θηλαστικών και την εμφάνιση του ανθρώπου. Μέχρι σήμερα υπάρχουν μόνο περίπου 200 επιβεβαιωμένοι κρατήρες πρόσκρουσης στη στεριά και μόλις 33 κάτω από τον ωκεανό.
«Ο Silverpit είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένος και σημαντικός.Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα ευρήματα για να κατανοήσουμε πώς οι προσκρούσεις αστεροειδών διαμόρφωσαν τον πλανήτη μας στην ιστορία, αλλά και για να προβλέψουμε τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια μελλοντική σύγκρουση» λέει ο Νίκολσον.
Naftemporiki.gr
