Του Κώστα Πρώιμου
Υπάρχει περίπτωση αυτός ο ταλαίπωρος λαός να συνέλθει; Μήπως το πρωί που σηκωνόμαστε από τον οριζόντιο ύπνο για να συνεχίσουμε ως ζόμπι να ζούμε ασκόπως, να αρχίζαμε στον καθρέπτη του μπάνιου τα χαστούκια στη φάτσα μας;
Βιώνουμε καταστάσεις πραγματικά ανεκδιήγητες. Μερικά πολιτικά τσογλάνια κάνουν ό,τι γουστάρουν. Ο ένας εν ενεργεία υπουργός ευρωπαϊκής χώρας αποτολμά να δηλώνει με στόμφο δημοσίως ότι δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ο άλλος αποτάσσει με γελοίες δικαιολογίες χαρακτηρισμούς όπως «η γενοκτονία» στην κραυγαλέα περίπτωση της Γάζας.
Δικαστάδες αφαίρεσαν το αφήγημα με τα χιλιοτραγουδισμένα έλαια σιλικόνης την τελευταία στιγμή από την πολύκροτη δικογραφία των Τεμπών, αντικαθιστώντας το με ένα ακόμη πιο τραβηγμένο: Η παραμόρφωση των μηχανών προκάλεσε την πυρόσφαιρα, κάνοντας ακόμη και μαθητές φυσικής και χημείας της β’ γυμνασίου να βάζουν τα γέλια.
Αντιλαμβάνεστε για πόσο μακάκες μας έχουν;
Ένας πρωθυπουργός ανήξερος για τα πάντα, ο οποίος κοροϊδεύει επί σειρά ετών, σε καθημερινή βάση, με τον πιο αήθη πολιτικά τρόπο δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Δεν συγκεντρώνονται ούτε σε οκτάωρο διεπιστημονικό ντοκιμαντέρ τα όσα απίθανα έχουν εκστομιστεί από επίσημα κυβερνητικά χείλη κατά την επταετία Μητσοτάκη.
Όμως, ο λαός; Απόλυτα παθητικός και αδιάφορος! Σε κοιτάει ο ψευτόμαγκας στο φανάρι ζητώντας σου τα ρέστα και είναι έτοιμος να σε πλακώσει στο ξύλο για το τίποτα. Ταυτόχρονα, του γλεντάνε την οικογένεια, του ποδοπατάνε τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια και όλη η παληκαριά του διά μαγείας εξανεμίζεται…
