Περπατώντας κανείς στην Βιέννη θα συναντήσει σίγουρα σε κάθε της στροφή ένα σημείο γεμάτο ιστορία, που μέσα του γεννήθηκε αθάνατη μουσική από τους κορυφαίους, ανά τους αιώνες
Από το μουσείο του Μπετόβεν, το σπίτι του Μότσαρτ, το μνημείο του Στράους και το αντίστοιχο του Μπραμς, ως το ίδρυμα του Σαίνμπεργκ, το Μέγαρο Μουσικής με τις 600 διαφορετικές αίθουσες συναυλιών, όπως οι περιζήτητες ‘Μότσαρτ’ και ‘Σούμπερτ’ μεταξύ άλλων ή την ξακουστή της όπερα, όπου μεγαλούργησε ο Μάλερ ως διευθυντής, και διαχρονικά φιλοξενεί εμβληματικές παραστάσεις.
Μέσα σε όλα αυτά δεσπόζει και η ιστορική αίθουσα Musikverein, που ανεγέρθη με τη δωρεά του εκ Βλάστης Κοζάνης εμπόρου και ευεργέτη Νικολάου Δούμπα, στο νεοκλασικό ύφος των αρχαίων ελληνικών ναών. Η αίθουσα αυτή έχει μία από τις κορυφαίες ακουστικές σε όλο τον κόσμο και μαγνητίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια μάτια τηλεοπτικά, από κάθε γωνιά του πλανήτη, για την καθιερωμένη Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης, ενώ προσελκύει φίλους της μουσικής από όλο τον κόσμο για μία μοναδική εμπειρία στους χώρους της.
Σε αυτή λοιπόν την περιβόητη Χρυσή Αίθουσα που κάθε ήχος ακούγεται κρυστάλλινος εμφανίστηκε η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης μπροστά στο άκρως απαιτητικό Βιεννέζικο κοινό, το οποίο προσήλθε μαζικά και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού η πληρότητα άγγιξε το 80%. Η Κ.Ο.Θ. κέρδισε αυτό το απαιτητικό κοινό από το πρώτο κιόλας έργο του προγράμματος, την πολύχρωμη και γεμάτη από Ελλάδα ‘Δωδεκανησιακή Σουίτα αρ.1’ του Γιάννη Κωνσταντινίδη, αφού το ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα και τα πλατιά χαμόγελα των θεατών έδειξαν πως πείστηκαν αμέσως για την αξία του συνόλου που είχαν μπροστά τους. Όλα πλέον προμήνυαν μία βραδιά γεμάτη συγκινήσεις.
Αυτό ακριβώς έγινε στη συνέχεια, μέσα από τις ολοένα μεταβαλλόμενες ηχητικές περιπλανήσεις του προγράμματος. Σειρά είχαν οι παραλλαγές σε ένα θέμα ροκοκό του Τσαϊκόφσκι, με σολίστ τον εξαιρετικά ταλαντούχο Αυστριακό τσελίστα Jeremias Fliedl, που με τη φρέσκια ματιά του και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του χάρισε στους συμπατριώτες του μια υπέροχη ερμηνεία του έργου και δικαίως αποθεώθηκε. Λίγο πριν χαρίσει στο κοινό ένα bis με Μπαχ, δήλωσε πως ήταν μεγάλη του τιμή που εμφανίστηκε στη συγκεκριμένη αίθουσα με αυτή τη σπουδαία ορχήστρα, όπως χαρακτήρισε την Κ.Ο.Θ., με το κοινό να συμφωνεί εμφατικά χειροκροτώντας αμφότερους.
Στους διαδρόμους της αίθουσας, κατά το διάλειμμα, γινόταν πλέον φανερό από τις συζητήσεις πως οι Βιεννέζοι ήταν ενθουσιασμένοι με τη συναυλία, με τους Έλληνες της διασποράς να υπερηφανεύονται για το συμφωνικό σύνολο από την πατρίδα τους και να στέλνουν χαιρετίσματα μέσω των ανθρώπων της Κ.Ο.Θ. σε κάθε γωνιά της χώρας.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με ένα χαιρετισμό του κατεξοχήν ειδικού της αρχαίας ελληνικής λύρας Δρ. Νίκου Ξανθούλη, που προέτρεψε το κοινό να κοιτάξει τριγύρω του, για να δει παντού, στα αγάλματα και στις τοιχογραφίες της αίθουσας, την αρχαία ελληνική λύρα. Η διαφορά από τη λύρα που κρατούσε στο χέρι του ήταν, όπως είπε, πως εκείνες ήταν σιωπηλές, ενώ η δική του ζωντανή και έβγαζε ήχους. Αφού εξήγησε τους τρόπους που βγάζει ήχους το συγκεκριμένο όργανο, έπαιξε λίγο για να ακουστεί έτσι για πρώτη φορά ο ήχος μιας αρχαίας ελληνικής λύρας μέσα στο ναό αυτό της μουσικής. Το κοινό μαγνητίστηκε από τον ήχο του και ακολούθησε η παγκόσμια πρεμιέρα της ‘Μπαλάντας της Εφέσου’ που έγραψε ο διάσημος Τούρκος πιανίστας και συνθέτης Fazıl Say, για την Κ.Ο.Θ. και τον Νίκο Ξανθούλη, με σκοπό να παρουσιαστεί τη συγκεκριμένη βραδιά.
Το κυρίως μέρος του προγράμματος ολοκληρώθηκε με την ‘Ενάτη Συμφωνία’ του Σοστακόβιτς, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το θάνατό του, έργο που απαιτεί από κάθε συμφωνική ορχήστρα το μέγιστο βαθμό ικανότητας σε κάθε ομάδα οργάνων της. Ο μαέστρος Thomas Sanderling, προστατευόμενος και προσωπικός φίλος του Σοστακόβιτς, ήταν η ιδανική επιλογή για να οδηγήσει την Κ.Ο.Θ. με σιγουριά σε μια συγκλονιστική της εκτέλεση, με το κοινό να ανταποκρίνεται στο τέλος με καθολική αποθέωση.
Δεν είχε όμως ακόμη ολοκληρωθεί αυτή η λαμπερή βραδιά θριάμβου για την ελληνική ορχήστρα. Ο μαέστρος ενημέρωσε το κοινό πως θα τους χαρίσουν και… επιδόρπιο, όπως είπε, με μέρος του νέου έργου του Αντώνη Σουσάμογλου ‘Γιορτή στη Βλάστη’ προς τιμήν βεβαίως του Νικολάου Δούμπα. Οι Βιεννέζοι απάντησαν στο τέλος με μία πεντάλεπτη (!!) αποθέωση επιβραβεύοντας τους πρωταγωνιστές για όσα άκουσαν, για να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο και απολύτως ταιριαστά μία από τις πιο χρυσές και ιστορικές σελίδες της ιστορίας της Κ.Ο.Θ., σε μια χρυσή και ιστορική αίθουσα συναυλιών.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η Υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας κ. Λίνα Μενδώνη, ο Έλληνας Πρέσβυς στην Αυστρία κ. Γιώργος Ηλιόπουλος, ο Κύπριος Πρέσβυς στην Αυστρία κ. Ανδρέας Ιγνατίου, εκπρόσωποι του Υπουργείου Εξωτερικών της Αυστρίας, εκπρόσωπος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Αυστρίας, Υπερτίμου και Εξάρχου Ουγγαρίας και Μεσευρώπης κκ Αρσενίου, εκπρόσωποι φορέων, Ελληνικών Κοινοτήτων και εκπαιδευτικοί της Ελληνικής Εθνικής Σχολής Βιέννης.
Η κ. Μενδώνη δήλωσε μετά την εκδήλωση στους εκπροσώπους του Τύπου:
«Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης εμφανίστηκε σε έναν από τους πλέον εμβληματικούς χώρους μουσικής παγκοσμίως, στην ιστορική «Χρυσή Αίθουσα» της Musikverein της Βιέννης. Η παρουσία της αποτελεί ένα κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός και ταυτόχρονα μια στιγμή ιδιαίτερης υπερηφάνειας για τη χώρα μας. Η ιστορική αυτή αίθουσα, η οποία συνδέεται άρρηκτα με την παγκόσμια μουσική παράδοση και φέρει τη σφραγίδα του Έλληνα ευεργέτη Νικολάου Δούμπα, υποδέχθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της τον ήχο της αρχαίας ελληνικής λύρας, μέσα από την ερμηνεία του Δρ. Νίκου Ξανθούλη. Το γεγονός ότι η Ορχήστρα μας βρέθηκε ενώπιον ενός ακροατηρίου, απαιτητικού και πεπαιδευμένου, κερδίζοντας την αποδοχή και τον ενθουσιασμό του, επιβεβαιώνει την ποιοτική της εμφάνιση. Για την Ελλάδα που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για την πολιτιστική της κληρονομιά, έχει φτάσει πλέον ο καιρός να ενταχθεί στον παγκόσμιο πολιτιστικό χάρτη και για τους πολιτιστικούς θεσμούς της, για τις παραγωγές τους, για τους καλλιτέχνες, για τους ανθρώπους που πραγματικά εργάζονται με απόλυτη αφοσίωση για την εξωστρέφεια του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Η επένδυση στην αναβίωση της ελληνικότητας κάθε μορφής τέχνης, αποτελεί πρακτική που συμβάλλει στην περαιτέρω αναγνωρισιμότητα της μεγάλης διαχρονίας της ελληνικής τέχνης αλλά και στην αναγνωρισιμότητα των ίδιων των Ελλήνων καλλιτεχνών. Η εμφάνιση της ΚΟΘ συνιστά μια ισχυρή απόδειξη αυτού του οράματος εξωστρέφειας και διεθνοποίησης που υπηρετούμε με συνέπεια τα τελευταία χρόνια με στόχο να φέρουμε τον ελληνικό πολιτισμό στο προσκήνιο των μεγάλων παγκόσμιων σκηνών. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για αυτή την ιστορική στιγμή».
