Tο υπό ψήφιση νομοσχέδιο για το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων προβάλλεται ως «εκσυγχρονισμός». Στην πραγματικότητα, όμως, έχει την οσμή ενός βαθιά παρωχημένου μοντέλου διοίκησης, που στηρίζεται όχι στη συνεργασία, αλλά στον φόβο. Η σημερινή 24ωρη απεργία των ανθρώπων που ο κ. Μητσοτάκης θέλει να τρομοκρατήσει, είναι αντίδραση στον συντηρητικό παραλογισμό.

Η κυβέρνηση επιλέγει να δώσει έμφαση στην τιμωρία, αυξάνοντας τον αριθμό των πειθαρχικών αδικημάτων και των αντίστοιχων ποινών, χωρίς να προσκομίζει καμία σοβαρή μελέτη ή εμπειρικό δεδομένο που να αποδεικνύει ότι η αυστηρότητα οδηγεί σε καλύτερες υπηρεσίες .

Η διεύρυνση της εξουσίας των προϊσταμένων —με δυνατότητα περικοπής έως και των δύο τρίτων του μισθού χωρίς επαρκή αιτιολόγηση— ανοίγει επικίνδυνες πόρτες σε κατάχρηση. Οι 34 προβλεπόμενες συμπεριφορές που μπορεί να επισύρουν απόλυση περιλαμβάνουν από σοβαρές παραβάσεις έως και την απλή άρνηση συμμετοχής στην αξιολόγηση. Αυτό το «τσουβάλιασμα» παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας που υποτίθεται ότι ο ίδιος ο κώδικας υπηρετεί.

Η σύγχρονη δημόσια διοίκηση δεν λειτουργεί με πολιτικές που βασίζονται στον φόβο και την αυθαιρεσία. Ισως εξυπηρετούν αυταρχικές εξουσίες, αλλά καταστρέφουν το ηθικό των εργαζομένων, υπονομεύουν την παραγωγικότητα και τελικά βλάπτουν τον πολίτη.

Σε μια εποχή που οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις σε διεθνές επίπεδο επικεντρώνονται στη διαφάνεια, την πρόληψη παρατυπιών, και την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, το ελληνικό κράτος επιλέγει το αντίθετο δρόμο —την αυστηρή, ενιαία τιμωρία χωρίς διάκριση ή κατανόηση.

Αντί για  έναν στρατό φοβισμένων υπαλλήλων, χρειάζεται ένα πλαίσιο όπου τα λάθη διορθώνονται, η ευθύνη αναλαμβάνεται και η ακεραιότητα προάγεται. Χωρίς εσωτερικούς μηχανισμούς ελέγχου που λειτουργούν, χωρίς καλλιέργεια κουλτούρας διαλόγου και βελτίωσης, ένα πειθαρχικό σύστημα παραμένει κενό εργαλείο καταστολής.

Κύριε Μητσοτάκη, η πειθαρχία δεν είναι συνώνυμη με τον αυταρχισμό. Το Δημόσιο δεν χρειάζεται άλλο ένα αυστηρό νομοθέτημα για να λειτουργήσει· χρειάζεται όραμα, δικαιοσύνη και ουσιαστική διοικητική μεταρρύθμιση.

Αν συνεχίσουμε να μπερδεύουμε τον βούρδουλα με την πρόοδο, η μόνη «πειθαρχία» που θα πετύχουμε είναι αυτή της αδράνειας και της σιωπής.