Του Βασίλη Βέργη
Λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Καμιά φορά, μάλιστα, τη συντροφεύει και η αλαζονεία. Πόσο μάλλον όταν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του «αχτύπητο» και αρνείται να παραδεχτεί ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να αποχωριστεί την καρέκλα της εξουσίας (του).
Όσα συμβαίνουν εσχάτως με τον (πανικόβλητο) Κυριάκο Μητσοτάκη φανερώνουν και στον πλέον αδαή ή άπιστο ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει κανένα πρόβλημα να… τρελάνει φίλους και αντιπάλους, δεν πρόκειται να μπει ανάχωμα ηθικός φραγμός μπροστά στο πάθος του να επιβιώσει πολιτικά και να παραμείνει κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Το εν λόγω παιχνίδι, φυσικά, έχει προ πολλού ξεφύγει από τα χέρια του. Η πορεία των αλλεπάλληλων σκανδάλων χαρακτηρίζει την κυβέρνηση, η οποία έχει χάσει όχι μόνο το λαϊκό έρεισμα, αλλά σε μεγάλο βαθμό και την «εσωτερική εμπιστοσύνη». Ο κ. Μητσοτάκης δεν θεωρείται πια ούτε «άτρωτος» ούτε «κυρίαρχος». Είναι ένας πανικόβλητος πρωθυπουργός που σαν τον ναυαγό προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά και δεν δίνει δεκάρα αν σε αυτή την υπόθεση πάρει κι άλλους μαζί του στον βυθό.
Η ΔΕΘ που έρχεται αναμένεται να λειτουργήσει ως «Κυριάκο, δώσ’ τα όλα», καθώς η παροχολογία προαναγγέλλεται εσχάτως εν συγχορδία από τα φιλικά στην κυβέρνηση Μέσα. Μόνο που οι καμένοι -με και χωρίς εισαγωγικά- Έλληνες δεν τσιμπάνε πλέον.
Το φθινόπωρο που έρχεται αναμένεται πολύ πικρό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος επεξεργάζεται ήδη σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου. Σωστότερα, βλέπει εφιάλτες στον ύπνο του, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς είναι έτοιμος να ανακοινώσει την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα που θα εμβολίσει από τα δεξιά τη Νέα Δημοκρατία. Στο εσωτερικό της οποίας αναδεικνύεται εσχάτως ως δυναμική διάδοχη φυσιογνωμία ο Νίκος Δένδιας.
Ταυτόχρονα, πολύ σύντομα, ο πρωθυπουργός θα σταματήσει να βλέπει απέναντί του μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση, στην οποία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να πείσουν ούτε τον καθρέφτη τους. Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα θεωρείται δεδομένη και ο τέως πρωθυπουργός είναι δεδομένα το μοναδικό πρόσωπο της Κεντροαριστεράς που μπορεί να συσπειρώσει και να εμπνεύσει. Σίγουρα πιο έμπειρος, από τα λάθη που διέπραξε στη δική του διακυβέρνηση, τα οποία πλήρωσε με την πτώση από την πρωθυπουργία το 2019, ο κ. Τσίπρας έχει τη δύναμη να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα που θα κοιτάξει στα μάτια τη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη.
Κι όλα αυτά, δίχως ακόμη να ξέρουμε τον ρόλο που μπορεί να παίξουν στις εξελίξεις τεράστια ονόματα όπως ο Κώστας Καραμανλής, καθώς και αν, τελικά, υπάρχει βάση στη φημολογία για δημιουργία και άλλου φορέα, στον οποίο θα βγουν μπροστά πρόσωπα (εκτός πολιτικής) με τεράστιο λαϊκό έρεισμα και εκτίμηση.
Όπως κι αν έχει, αυτό το φθινόπωρο αναμένεται να αλλάξει ριζικά το σκηνικό στη χώρα. Μοιάζει με ποτάμι δίχως επιστροφή. Ο πρωθυπουργός το βλέπει να έρχεται και παλεύει με… σωσίβια παροχών και εκλογικών νόμων να το αντιμετωπίσει. Μόνο που, όπως λέει και ο σοφός λαός, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και όσα έρχονται θα είναι πικρός καφές για τον κ. Μητσοτάκη. Πικρός αλλά και απόλυτα δίκαιος βάσει των πεπραγμένων του…
