Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Από «μηχανή μεταρρυθμίσεων», που υποσχόταν ότι θα είναι, εξελίχθηκε σε μηχανισμό παραγωγής κρίσεων, σκανδάλων και κοινωνικής αποσύνθεσης. Αυτό είναι το σημερινό πολιτικό στίγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όσο και αν το Μαξίμου προσπαθεί να αναστήσει την εικόνα του, με πακέτα παροχών εν όψει ΔΕΘ και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα περί «θεσμικών τομών», η αμείλικτη πραγματικότητα είναι μία: η κυβέρνηση δεν εμπνέει, δεν πείθει και, κυρίως, δεν κυβερνά. Απλώς διαχειρίζεται τη φθορά της…
Τα πολυδιαφημισμένα «μεταρρυθμιστικά άλματα», οι «διορθώσεις» και τα ταξίματα που εξαγγέλλονται ξανά δεν είναι παρά καμουφλάζ για έναν ωμό πελατειασμό και απεγνωσμένες προσπάθειες εξαγοράς ψηφοφόρων, τη στιγμή που η κοινωνική βάση καταρρέει και οι νεότερες γενιές την έχουν ήδη εγκαταλείψει. Στην ηλικία 17-24 η Ν.Δ. κατατάσσεται τέταρτο κόμμα!
Δεν φταίει η «κακή επικοινωνία» γι’ αυτό. Ο κόσμος πλέον δεν τρώει κουτόχορτο. Μιλάνε για «μεταρρυθμίσεις», ενώ ο ΟΠΕΚΕΠΕ βρομάει σκάνδαλα, για «επιτελικό κράτος», όταν τα Τέμπη συνεχίζουν να στοιχειώνουν κάθε διασταύρωση, και για «σύγκλιση με την Ευρώπη», όταν το ΕΣΥ θυμίζει ασθενή σε κρίσιμη κατάσταση σε μπανγκλαντεσιανό νοσοκομείο. Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι μεταρρυθμιστής, αλλά χρεοκοπημένος πολιτικά, που προσπαθεί να ξεγελάσει το κοινό με φτηνά τρικ.
Το νέο «μεταρρυθμιστικό αφήγημα», με αλλαγές στον Κώδικα Αυτοδιοίκησης, στα μη κρατικά ΑΕΙ και… στη γραφειοκρατία, είναι απλώς ασκήσεις πολιτικής εσωστρέφειας, χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας. Είναι άνθρακες και καθόλου θησαυρός. Ποιος νοιάζεται για συνταγματικές αναθεωρήσεις, όταν οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα και οι μισθοί εξαϋλώνονται προτού καλά καλά βγει ο μήνας; Ποιος πιστεύει σε αλλαγές στον νόμο περί ευθύνης υπουργών, όταν υπουργοί κυκλοφορούν ασύδοτοι και ατιμώρητοι σαν να είναι άτρωτοι;
Το πραγματικό πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι οι «κακές δημοσκοπήσεις». Είναι η ηθική παρακμή που εκπέμπει, η διαχειριστική ανεπάρκεια, η πλήρης ατιμωρησία των υπευθύνων και η πολιτική αλαζονεία που έχει διαβρώσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Ο κόσμος δεν τους ακούει πια και κυρίως δεν τους πιστεύει…
Οι Έλληνες βιώνουν την αποσύνθεση του κράτους και την ανικανότητα των κυβερνώντων. Η καθημερινότητα έχει μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης, με το «επιτελικό κράτος» να έχει εξαφανιστεί στις σκιές της αδιαφορίας και της παρακμής του. Οι επικοινωνιακές φιέστες και οι φτηνές υποσχέσεις που προσπαθούν να θολώσουν τα νερά δεν μπορούν πια να κρύψουν την αλήθεια.
Η ΔΕΘ δεν θα αλλάξει τίποτα. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια το πολιτικό κλίμα δείχνει μη αναστρέψιμο. Η κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της την αντιπολίτευση, αλλά τη φθορά που η ίδια προκάλεσε, τα φαντάσματα των σκανδάλων που κρύβει κάτω από το χαλί και μια κοινωνία που δεν συγκινείται πλέον ούτε από επιδόματα ούτε από «γαλάζια» όνειρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι «ήρθε η ώρα να πατήσουμε γκάζι». Μα είναι αργά. Το αυτοκίνητο έχει ήδη πέσει στον γκρεμό. Και το τιμόνι το κρατούσε ο ίδιος, με το χαμόγελο του «μεταρρυθμιστή», σε έναν πολιτικό λαβύρινθο που μόνο κατήφορο ξέρει…
