Ο πρωτογενής τομέας στενάζει. Και η κυβέρνηση παριστάνει ότι… δεν ακούει. Χιλιάδες αγρότες σε όλη τη χώρα βιώνουν μια χωρίς προηγούμενο οικονομική ασφυξία. Οι πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ έχουν παγώσει, η Ενιαία Αίτηση Ενίσχυσης (ΟΣΔΕ 2025) είναι στον αέρα και οι πραγματικοί παραγωγοί έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους. Αντί για ενίσχυση, εισπράττουν μόνο εμπαιγμό.
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Τσιάρας, αντί να δώσει απαντήσεις και λύσεις, αναλώνεται σε «δηλώσεις κατευνασμού». Μιλά για «διασταυρωτικούς ελέγχους» και «καθυστερήσεις λόγω τεχνικών θεμάτων». Λες και πρόκειται για λογιστικό πρόβλημα, όχι για το ψωμί των ανθρώπων που κρατούν ζωντανή την ελληνική γη.
Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σκοτεινή. Το φιάσκο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς αποτέλεσμα διοικητικής ανεπάρκειας. Είναι η κορυφή του παγόβουνου ενός σάπιου μηχανισμού που λειτουργούσε για χρόνια με ευλογίες κυβερνητικών κέντρων. Ψεύτικες δηλώσεις, φουσκωμένα βιολογικά προγράμματα, κυψέλες-φάντασμα και εκατομμύρια ευρώ που κατευθύνονταν σε… κολλητούς και ψηφοφόρους. Τώρα, αφού το πάρτι τέλειωσε, καλούνται να πληρώσουν τον λογαριασμό οι κανονικοί παραγωγοί. Οι τίμιοι.
Ο κ. Τσιάρας, αντί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη, στήνει «επιτροπές», καλεί την Οικονομική Αστυνομία και υπόσχεται αποκαλύψεις μέχρι τέλους Αυγούστου. Όλα αυτά όμως λειτουργούν ως επικοινωνιακή κουρτίνα καπνού, την ώρα που ο αγρότης δεν έχει χρήματα για πετρέλαιο, ζωοτροφές ή να στείλει το παιδί του φροντιστήριο. Πού είναι τα χρήματα των επιδοτήσεων; Ποιοι πληρώθηκαν και ποιοι όχι; Κανείς δεν ξέρει.
Η οργή στον κάμπο μεγαλώνει. Οι πληρωμές για τα βιολογικά προϊόντα είναι «παγωμένες», ενώ, σύμφωνα με τον υπουργό, «θα ξεπαγώσουν στο τέλος του μήνα». Ποιος όμως μπορεί να εμπιστευτεί χρονοδιαγράμματα που αλλάζουν κάθε εβδομάδα; Όταν ένας υπουργός δηλώνει «ούτε εμείς δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε όσα βρήκαμε» σε επίπεδο απάτης, δεν κάνει αυτοκριτική. Απλώς παραδέχεται ότι η κυβέρνησή του κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Ή, ακόμη χειρότερα, ήξερε και σιωπούσε.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση σπαταλά εκατομμύρια σε επικοινωνιακές καμπάνιες, «start-ups» και εξαγορές ΜΜΕ, ενώ αφήνει τους αγρότες στο έλεος της αβεβαιότητας. Όποιος γνωρίζει την ελληνική ύπαιθρο ξέρει ότι αυτή η σιωπηλή οργή δεν θα μείνει για πάντα σιωπηλή.
Η Νέα Δημοκρατία δείχνει πως ούτε θέλει ούτε μπορεί να σταθεί δίπλα στους ανθρώπους της παραγωγής. Αν νομίζει πως οι αγρότες θα ξεχάσουν, γελιέται. Γιατί όταν το ψωμί λείπει από το τραπέζι, η μνήμη γίνεται πιο κοφτερή κι από δρεπάνι.
Οι αγρότες δεν είναι αριθμοί σε excel. Είναι η ραχοκοκαλιά της χώρας. Και αν συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα αντί για ελπίδα, τότε η πολιτική τιμωρία για τους αλαζόνες της εξουσίας δεν θα αργήσει.
