Το δημογραφικό «τέλος» της Ελλάδας ανακοίνωσε το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), καθώς σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε, από το 2008 μέχρι σήμερα η ομάδα των 30άρηδων έχει μειωθεί κατά περίπου 700.000 άτομα, ενώ την ίδια περίοδο οι πολίτες άνω των 65 ετών αυξήθηκαν κατά 405.000.
Συνολικά, τη περίοδο 2008-2025 η Ελλάδα απώλεσε πάνω από 720.000 κατοίκους (8,5% του πληθυσμού), με τις μεγαλύτερες απώλειες να καταγράφονται στις ηλικίες 30-44 ετών (μείωση 683.000 ατόμων) και 25-29 ετών (πτώση σχεδόν 30%). Δηλαδή στις πιο παραγωγικές ηλικίες.
Η αναλογία μισθωτών προς συνταξιούχους έχει ήδη υποχωρήσει στο 1,7 προς 1, πολύ χαμηλότερα από το απαιτούμενο 4 προς 1 για βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.
Δηλαδή, για κάθε 100 άτομα σε ηλικία εργασίας (συνήθως 15–64 ετών), υπάρχουν 46 άτομα ηλικίας από 65 και πάνω, που θεωρούνται οικονομικά εξαρτώμενα.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα «κουκιά» πολύ απλά «δεν βγαίνουν», ούτε στην οικονομία, ούτε στην Άμυνα ούτε πουθενά.
Στα χρόνια της κρίσης η χώρα γνώρισε μία πληθυσμιακή συρρίκνωση, λόγω μετανάστευσης και υπογεννητικότητας η οποία συναντάται μόνο σε περιπτώσεις πολέμου, χάνοντας ουσιαστικά όλη την παραγωγική της βάση.
Ό,τι κι αν λένε οι οικονομικοί δείκτες, η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανάπτυξη αν μια χώρα δεν διαθέτει πληθυσμό ικανό να τη «σηκώσει».
Και αυτό ακριβώς έχει συμβεί στην περίπτωση της χώρας μας: οι οικονομικοί δείκτες ανεβαίνουν απλώς γιατί πλέον υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι να μοιράζονται τα ψίχουλα που έχουν απομείνει και βασίζονται κυρίως σε ευρωπαϊκά χρήματα.
Παρ’ όλα αυτά, η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση.
Δυστυχώς, η παθητική —για να μην πούμε κάτι χειρότερο— στάση που τήρησε το πολιτικό, μιντιακό και επιχειρηματικό σύστημα κατά τη διάρκεια της κρίσης, φυσικά στηριζόμενο από μια μεγάλη ομάδα «βολεμένων» ή και αφελών πολιτών οδήγησε τη χώρα στο οριστικό της «τέλος», με την ταφόπλακα να μπαίνει με την πολιτική «κωλοτούμπα» του Τσίπρα το 2015.
Πλέον, εκτός αν συμβεί κάποιο θαύμα, η κατάσταση έχει γίνει μη αναστρέψιμη και πως η χώρα θα συνεχίσει να έχει την τύχη των υπόλοιπων βαλκανικών χωρών, όπως της Αλβανίας και της Βουλγαρίας, με έναν διαρκώς συρρικνωμένο πληθυσμό και έναν μόνιμο στασιμοπληθωρισμό, τροφοδοτούμενο από ευρωπαϊκά χρήματα.
Σημασία έχει όμως ότι μείναμε στο ευρώ…
