Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Καθώς η προσπάθεια «ξεπλύματος» του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσω της πρότασης για εξεταστική επιτροπή όσον αφορά τις ευθύνες των πρώην υπουργών της βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η στάση της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας εξακολουθεί να αποτελεί μια κρίσιμη παράμετρο…
Μπορεί μέχρι στιγμής να μην υπάρχει κάποια δημόσια αντίδραση, αλλά αυτό, όπως μεταφέρουν στη στήλη πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει «κινητικότητα». Αντιθέτως, αυτή η «σιωπή» κάθε άλλο παρά πρέπει να κάνει το Μέγαρο Μαξίμου να εφησυχάζει ότι οι μεθοδεύσεις του θα περάσουν…
Ο παράγων χρόνος πάντως είναι κρίσιμος και γύρω από αυτόν θα αναμένεται να γίνουν διάφορα παιχνίδια τακτικής. Από την πλευρά της η κυβέρνηση πιστεύει, για παράδειγμα, ότι διά της χρονικής διολίσθησης, εκτός από την παραγραφή, θα πετύχει τη σταδιακή υποβάθμιση του θέματος. Αλλά στην απόγνωσή της λογαριάζει και πάλι χωρίς τον… ξενοδόχο. Εν προκειμένω χωρίς τη Λάουρα Κοβέσι και τους συνεργάτες της…
Ήδη οι ασχολούμενοι με το θέμα έχουν εντρυφήσει σε βάθος «εις τας Γραφάς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε όσα προβλέπουν για περιπτώσεις όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ. Όσοι νομίζουν λοιπόν (όπως ο προπετής Άδωνις Γεωργιάδης) ότι η ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο πλέον και πως ο ρόλος της έληξε κάνουν τεράστιο λάθος. Πολύ απλά, η Κοβέσι είναι αυτή που θα μιλήσει τελευταία, έστω κι αν χρειαστεί να περάσει ένα χρονικό διάστημα, ώστε να έχει φανεί προηγουμένως πού το πάει η ελληνική κυβέρνηση…
Το μεγάλο όπλο προς την κατεύθυνση αυτή είναι η Οδηγία 2017/1371 και ο Κανονισμός 2017/1939, που μαζί με το Άρθρο 25 αποτελούν το κρίσιμο πλαίσιο για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ε.Ε., και την ίδρυση της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας…
Το Άρθρο 25 ορίζει μάλιστα ότι η ευρωπαϊκή Εισαγγελία «έχει υπερισχύουσα αρμοδιότητα σε ό,τι αφορά τα εγκλήματα κατά του προϋπολογισμού της Ε.Ε.» και διατηρεί το δικαίωμα να αναλάβει μια υπόθεση από τις εθνικές Αρχές. Αυτό ονομάζεται «ανάληψη υπόθεσης» (ή takeover of the case).
Η «ανάληψη υπόθεσης» θεωρείται βασικός θεσμικός μηχανισμός του ευρωπαϊκού Κανονισμού και διασφαλίζει ότι τα εγκλήματα κατά των οικονομικών συμφερόντων της Ε.Ε. δεν υποβαθμίζονται ή αγνοούνται από τις εθνικές Αρχές, καθώς και ότι διώκονται με διαφάνεια και ενιαίο ευρωπαϊκό τρόπο.
Κι αν οι εθνικές Αρχές υπολείπονται ή δεν ενεργούν αποτελεσματικά για τη διερεύνηση των εγκλημάτων, τότε προβλέπονται συγκεκριμένες διαδικασίες παρέμβασης της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Μπορεί να αναλάβει δηλαδή απευθείας την υπόθεση, ακόμη και μονομερώς, χωρίς συναίνεση του εθνικού εισαγγελέα. Αυτό αποκαλείται «evocation». Σε κάθε περίπτωση, η Ευρ. Εισαγγελία ακόμη κι αν δεν μπορεί να ασκήσει η ίδια δίωξη σε πολιτικά πρόσωπα (όπως εν προκειμένω), έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να συλλέγει έμμεσα στοιχεία…
Καλά ξεμπερδέματα, κύριοι της κυβέρνησης…
