Πετούσε στην Αριζόνα πριν από 200 εκατ. έτη και γράφει ένα νέο παλαιοντολογικό κεφάλαιο.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα νέο είδος πτερόσαυρου ένα ιπτάμενο ερπετό που πετούσε πάνω από τους δεινόσαυρους πριν από περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια. Το οστό της γνάθου του αρχαίου ερπετού ανακαλύφθηκε στην Αριζόνα το 2011, αλλά οι σύγχρονες τεχνικές σάρωσης έχουν πλέον αποκαλύψει λεπτομέρειες που δείχνουν ότι ανήκει σε ένα είδος νέο για την επιστήμη.
Οι πτερόσαυροι ήταν τα πρώτα σπονδυλωτά όντα στη Γη που ανέπτυξαν την ικανότητα να πετούν. Έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από περίπου 210 εκατ. έτη, δηλαδή περίπου την ίδια χρονική περίοδο με την εμφάνιση των δεινοσαύρων, και εξαφανίστηκαν μαζί με αυτούς πριν από περίπου 65 εκατ. έτη μετά την πτώση στον πλανήτη μας του γιγάντιου αστεροειδή που εξαφάνισε το 80% της ζωής.
Έχουν ανακαλυφθεί αρκετά είδη πτερόσαυρων διαφόρων μεγεθών και χαρακτηριστικών σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Οι μεγαλύτεροι πτερόσαυροι που γνωρίζουμε είχαν μέγεθος παρόμοιο με αυτό μιας καμηλοπάρδαλης και άνοιγμα φτερών 12 μέτρων. Όταν πετούσαν αυτοί οι πτερόσαυροι αναμφίβολα θα έμοιαζαν με αληθινούς… δράκους. Έχει διαπιστωθεί ότι πτερόσαυροι πετούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, έχουν βρεθεί απολιθώματα σε όλες τις ηπείρους ακόμη και στην Ανταρκτική.
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής επιστήμονες στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Smithsonian στην Ουάσινγκτον, ονόμασε το πλάσμα Eotephradactylus mcintireae, που σημαίνει «θεά της αυγής με τα φτερά της τέφρας». Είναι μια αναφορά στην ηφαιστειακή τέφρα που βοήθησε στη διατήρηση των οστών του σε μια αρχαία κοίτη ποταμού.
Λεπτομέρειες της ανακάλυψης δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences». Με ηλικία περίπου 209 εκατομμυρίων ετών, πιστεύεται πλέον ότι πρόκειται για τον αρχαιότερο πτερόσαυρο που έχει βρεθεί στη Βόρεια Αμερική.
«Τα οστά των πτερόσαυρων της Τριαδικής περιόδου είναι μικρά, λεπτά και συχνά κοίλα, επομένως καταστρέφονται πριν απολιθωθούν. Η ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε οστά πτερόσαυρου σε αυτές τις αρχαίες αποθέσεις ποταμών υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες παρόμοιες αποθέσεις από πετρώματα της Τριαδικής περιόδου σε όλο τον κόσμο που μπορεί επίσης να διατηρούν οστά πτερόσαυρου» αναφέρουν οι ερευνητές.
Τα απολιθώματα εντοπίστηκαν στο Εθνικό Πάρκο Απολιθωμένου Δάσους στην Αριζόνα. Πριν από περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια, αυτό το μέρος ήταν μια κοίτη ποταμού και στρώματα ιζημάτων σταδιακά παγίδευαν και διατήρησαν οστά, λέπια και άλλα στοιχεία ζωής εκείνη την εποχή.
Ο ποταμός διέρχονταν από την κεντρική περιοχή της υπερηπείρου της Παγγαίας, η οποία σχηματίστηκε από όλες τις χερσαίες μάζες της Γης. Η μελέτη των δοντιών του πτερόσαυρου παρείχε επίσης ενδείξεις για το τι θα έτρωγε το φτερωτό ερπετό μεγέθους γλάρου. «Έχουν ασυνήθιστα υψηλό βαθμό φθοράς στις άκρες τους υποδηλώνοντας ότι αυτός ο πτερόσαυρος τρεφόταν με κάτι που διέθετε σώμα με σκληρά μέρη. Το πιο πιθανό θήραμα ήταν πρωτόγονα ψάρια που θα ήταν καλυμμένα με μια πανοπλία από οστέινα λέπια» δήλωσαν οι ερευνητές στο BBC.
Οι επιστήμονες λένε ότι ο χώρος της ανακάλυψης έχει διατηρήσει ένα «στιγμιότυπο» ενός οικοσυστήματος όπου ομάδες ζώων που έχουν πλέον εξαφανιστεί, συμπεριλαμβανομένων γιγάντιων αμφιβίων και αρχαίων θωρακισμένων συγγενών κροκοδείλων, ζούσαν μαζί με ζώα που μπορούμε να αναγνωρίσουμε σήμερα, συμπεριλαμβανομένων βατράχων και χελωνών.
Αυτό το απολιθωμένο στρώμα έχει διατηρήσει στοιχεία μιας εξελικτικής «μετάβασης» πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια.
«Βλέπουμε ομάδες που άκμασαν αργότερα ζώντας μαζί με μεγαλύτερα ζώα που [δεν] κατάφεραν να περάσουν την Τριαδική περίοδο. Απολιθωμένα στρώματα όπως αυτά μας επιτρέπουν να διαπιστώσουμε ότι όλα αυτά τα ζώα έζησαν στην πραγματικότητα μαζί» λένε οι ερευνητές.
Naftemporiki.gr
