Πρόκειται για ένα ανεξήγητο φαινόμενο σε μακρινό γαλαξιακό σμήνος,
Οι αστρονόμοι έλαβαν την υψηλότερης ανάλυσης εικόνα του σμήνους γαλαξιών Abell 2255 παρατηρώντας κολοσσιαίες ελικοειδείς κοσμικές δομές η παρουσία των οποίων παραμένει προς το παρόν μυστηριώδης.
Το Abell 2255 είναι ένα γαλαξιακό σμήνος που υπολογίζεται ότι περιέχει 300-500 γαλαξίες πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σε διαδικασία σύγκρουσης/συγχώνευσης. Βρίσκεται περίπου 800 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και εκτείνεται σε περίπου 16,3 εκατομμύρια έτη φωτός. Η ομάδα πίσω από αυτή την έρευνα ενδιαφέρθηκε για τους αποκαλούμενους «ραδιογαλαξίες» που υπάρχουν σε αυτό το σμήνος.
Οι ραδιογαλαξίες είναι γαλαξίες που κυριαρχούνται από τροφοδοτούμενες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που εκτοξεύουν ισχυρούς πίδακες ύλης με ταχύτητες σχεδόν φωτός. Αυτή η νέα έρευνα του Abell 2255 θα μπορούσε να αποκαλύψει πώς εξελίσσονται οι ραδιογαλαξίες και πώς οι υπερμεγέθεις πίδακες που εκτοξεύονται από μαύρες τρύπες αλληλεπιδρούν με αέριο και σκόνη μεταξύ των γαλαξιών, έναν χώρο που ονομάζεται διαγαλαξιακό μέσο.
«Αυτά τα αποτελέσματα ανοίγουν το δρόμο για νέες προοπτικές για τη μελέτη όχι μόνο των ραδιογαλαξιών αλλά και των ιδιοτήτων του αερίου που διαπερνά τα σμήνη γαλαξιών» δήλωσε ο Μάρκο Μπόντι ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής (INAF) της Ιταλίας, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Κυνηγώντας… ραδιοουρές
Η ομάδα έλαβε τα δεδομένα Abell 2255 χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο European Low Frequency Array (LOFAR) στη λειτουργία Very Long Baseline Interferometry (VLBI). Με 56 ώρες παρατηρήσεων σε ραδιοσυχνότητα 144 MHz, οι ερευνητές κατάφεραν να αποκτήσουν βαθιές εικόνες του σμήνους γαλαξιών με γωνιακή ανάλυση έως και 0,3 δευτερόλεπτα τόξου.
Αυτό αποκάλυψε επιμήκεις νηματώδεις δομές που εκτείνονται σε μήκος μεταξύ 260,000 και 360,000 ετών φωτός. Αυτό είναι μεγαλύτερο από 3 φορές το πλάτος του γαλαξία μας. Το πάχος αυτών των νημάτων, ωστόσο, είναι μικρότερο από το ένα δέκατο του πλάτους του γαλαξία μας.
Η ερευνητική ομάδα διατυπώνει με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» τη θεωρία ότι αυτά τα νήματα προέρχονται από τους ραδιογαλαξίες του Abell 2255 και παρασύρθηκαν από την τυρβώδη κίνηση μέσα στο σμήνος γαλαξιών. Τα νήματα τελικά θα αναμειχθούν στο διαγαλαξιακό μέσο αερίου και σκόνης στον Abell 2255.
Naftemporiki.gr
