Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες έχουν ανακαλυφθεί γιγάντιες πυκνές δομές κάτω από την επιφάνεια του Άρη και απασχολούν έντονα τους ειδικούς.
Πιο συγκεκριμένα το πρώτο από αυτά που επιβεβαιώθηκε από ερευνητές είναι μια υπόγεια μάζα με διάμετρο περίπου 1.750 χιλιόμετρα και βάθος 1.100 χιλιομέτρων. Η μυστηριώδης ανωμαλία κρύβεται κάτω από τα Όρη Θαρσίς, μια τεράστια ηφαιστειακή περιοχή που φιλοξενεί το μεγαλύτερο ηφαίστειο στο ηλιακό σύστημα, το Olympus Mons. Παρά τη συνεχιζόμενη ανάλυση παραμένει ασαφές πόσο ηφαιστειακά ενεργός είναι ο Άρης. Ενώ δεν υπάρχουν ενεργά ηφαιστειακά χαρακτηριστικά στον πλανήτη, η περιοχή Tharsis επανεμφανίστηκε στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν μέσα στις τελευταίες δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, όπως σημειώνει το Universe Today.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Bart Root του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Ντελφτ, υποψιάζονται ότι η τεράστια μάζα είναι στην πραγματικότητα ένα νέφος από τον μανδύα που ανεβαίνει κάτω από τους Όρους Tharsis. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αν αυτό το νέφος από τον μανδύα φτάσει τελικά στην επιφάνεια του Άρη, θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε ηφαιστειακές εκρήξεις στο μέλλον. Επιπλέον το γεγονός ότι ο Όρος Θαρσίς είναι πολύ πιο υπερυψωμένος από την υπόλοιπη επιφάνεια του Άρη υποδηλώνει ότι η μεγάλη μάζα τον ωθεί προς τα πάνω.
Ακόμη η ομάδα βρήκε άλλες βαρυτικές ανωμαλίες, όπως αινιγματικές πυκνές δομές κάτω από τις βόρειες πολικές πεδιάδες του Άρη. Αυτές οι παράξενες μορφές βρίσκονται θαμμένες κάτω από ένα παχύ, λείο στρώμα ιζημάτων που πιθανότατα εναποτέθηκε σε έναν αρχαίο βυθό και είναι περίπου 300 έως 400 kg/m3 πυκνότερες από το περιβάλλον τους. Αυτές οι πυκνές δομές, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα μπορούσαν να είναι ηφαιστειακής προέλευσης ή θα μπορούσαν να είναι συμπιεσμένο υλικό λόγω αρχαίων συγκρούσεων. Ακόμη φαίνεται να μην υπάρχει κανένα ίχνος τους στην επιφάνεια. Ωστόσο οι ερευνητές παραδέχονται ότι για να φτάσουν πραγματικά στο βάθος αυτών των μυστηριωδών δομών, χρειάζονται περισσότερα δεδομένα.
Για να συλλέξουν αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να ξεκινήσουν μια νέα αποστολή. Αυτή η προτεινόμενη αποστολή είναι πλέον γνωστή ως Martian Quantum Gravity (MaQuls) και θα βασιστεί στην ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε σε προηγούμενες αποστολές, οι οποίες χαρτογράφησαν τη βαρύτητα της Σελήνης και της Γης αντίστοιχα. Με το τρόπο αυτό θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν τις δυναμικές επιφανειακές διεργασίες όπως οι εποχιακές αλλαγές στην ατμόσφαιρα και την ανίχνευση υπόγειων υδάτινων αποθεμάτων.
