Το Νεφέλωμα Ταραντούλα αποκαλύπτει πολλούς μηχανισμούς και δομές του Σύμπαντος.
Ένα από τα πιο… σκονισμένα σημεία του Σύμπαντος αποκαλύπτει μια εντυπωσιακή εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble που παρουσιάζει στροβιλιζόμενα νέφη αερίου και σκόνης κοντά στο διάσημο Νεφέλωμα Ταραντούλα.
Στο γαλαξία Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά τη Γη βρίσκεται το Νεφέλωμα Ταραντούλα που είναι η πιο ενεργή περιοχή παραγωγής άστρων στο σμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Εκεί βρίσκονται τα πιο ογκώδη αστέρια που είναι γνωστά.
Το Νεφέλωμα Ταραντούλα, γνωστό και ως 30 Δοράδος (επειδή βρίσκεται στον αστερισμό Δοράς) είναι νεφέλωμα στο γαλαξία Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Το νεφέλωμα που παράγει συνεχώς νέα άστρα έχει διάμετρο 900 έτη φωτός. Αν συμπεριληφθούν και οι προεκτάσεις του η διάμετρος του νεφελώματος φτάνει τα 6.000 έτη φωτός. Αποτελεί έναν από τους σταθερούς στόχος μελέτης των αστρονόμων αφού οι κοσμικές διεργασίες εκεί αποκαλύπτουν πολύτιμες πληροφορίες για πολλά φαινόμενα και γενικότερα την ύπαρξη και εξέλιξη του Σύμπαντος.
Στη νέα εικόνα του Hubble τα πολύχρωμα νέφη αερίων του νεφελώματος συγκρατούν τραχείς έλικες και σκουρόχρωμες συστάδες σκόνης. Αυτή η σκόνη είναι φυσικά εντελώς διαφορετική από τη συνηθισμένη οικιακή σκόνη, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει κομμάτια χώματος, κύτταρα δέρματος, τρίχες, ακόμη και πλαστικό. Η κοσμική σκόνη συχνά αποτελείται από άνθρακα ή από μόρια που ονομάζονται πυριτικά, τα οποία περιέχουν πυρίτιο και οξυγόνο.
Η κοσμική σκόνη παίζει αρκετούς σημαντικούς ρόλους στο Σύμπαν. Παρόλο που μεμονωμένοι κόκκοι σκόνης είναι απίστευτα μικροσκοπικοί, πολύ μικρότεροι από το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας, οι κόκκοι σκόνης στους δίσκους γύρω από τα νεαρά αστέρια συγκεντρώνονται για να σχηματίσουν μεγαλύτερους κόκκους και τελικά πλανήτες.
Η κοσμική σκόνη βοηθά επίσης στην ψύξη των νεφών αερίου ώστε να μπορούν να συμπυκνωθούν και να δημιουργήσουν νέα άστρα. Η σκόνη παίζει ακόμη ρόλο στη δημιουργία νέων μορίων στο διαστρικό Διάστημα, παρέχοντας έναν τόπο όπου τα μεμονωμένα άτομα μπορούν να βρουν το ένα το άλλο και να συνδεθούν μεταξύ τους στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος.
Πηγή: Naftemporiki.gr
