Η σύγκρουση προκάλεσε μια τρομακτική σε ένταση και έκταση γεωλογική διεργασία.
Ονομάζονται Vallis Schrödinger και Vallis Planck είναι δύο τεράστια φαράγγια στο νότιο πόλο της Σελήνης και μια νέα μελέτη αναφέρει ότι σχηματίστηκαν μέσα σε μόλις δέκα λεπτά όταν ένας μεγάλος διαστημικός βράχος έπεσε στον φυσικό μας δορυφόρο όταν αυτός βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.
Το Vallis Schrödinger έχει μήκος 270 χλμ. και βάθος 2.7 χλμ. ενώ το Vallis Planck έχει 280 χλμ. και βάθος 3.5 χλμ. ενώ το μέγιστο βάθος του Γκραν Κάνιον είναι 1.8 χλμ. Ενώ το Γκραν Κάνιον σμιλεύτηκε από τον ποταμό Κολοράντο σε χρονικό διάστημα 6-7 εκατ. ετών η νέα μελέτη αναφέρει ότι τα δύο φαράγγια σχηματίστηκαν μέσα σε μόλις δέκα λεπτά γεγονός που αν πράγματι ισχύει αποκαλύπτει και το πόσο σφοδρή, βίαιη και ισχυρή ήταν η σύγκρουση του αστεροειδή με τη Σελήνη.
Τα φαράγγια του φεγγαριού βρίσκονται στην περιοχή του κρατήρα Σρέντινγκερ, έναν κρατήρα πλάτους 320 χλμ. που βρίσκεται κοντά στον νότιο πόλο του φεγγαριού ο οποίος σχηματίστηκε όταν ένας μετεωρίτης χτύπησε στη σεληνιακή επιφάνεια. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα φαράγγια σχηματίστηκαν όταν ο μεγάλος μετεωρίτης προκάλεσε μια εξαιρετικά βίαιη έκρηξη έσκισε στην κυριολεξία τη σεληνιακή επιφάνεια και πετώντας θραύσματα σε τεράστιες αποστάσεις. Η σύγκρουση αυτή εκτιμάται ότι συνέβη πριν από περίπου 3.8 δισ. έτη.
«Οι παραλλαγές στον φλοιό της Σελήνης μπορεί να έχουν δημιουργήσει ρεύματα βράχων μέσα στο παραπέτασμα των θραυσμάτων που εκτοξεύτηκαν για να σχηματίσουν τον κρατήρα. Αυτό οδήγησε στην πτώση των θραυσμάτων σε μακριές, ευθείες γραμμές που ονομάζονται ακτίνες εκτίναξης και δημιούργησαν βαθιά κανάλια όπως το Vallis Schrödinger και το Vallis Planck» λέει ο Δρ. Ντέιβιντ Κρινγκ διαστημικός γεωλόγος από το Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Ο χάρτης
Μελετώντας παλαιές αλλά και νέα εικόνες του δορυφόρου LRO της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη οι ερευνητές δημιούργησαν έναν τρισδιάστατο χάρτη της περιοχής που βρίσκονται τα φαράγγια για να μοντελοποιήσουν την κατεύθυνση και την ταχύτητα της ροής των θραυσμάτων της σύγκρουσης.
Στην εργασία τους που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications» οι ερευνητές υπολογίζουν ότι τα θραύσματα πρέπει να ταξίδευαν με ταχύτητες μεταξύ 3.420-4.608 χλμ./ώρα. Αυτή η ταχύτητα υποδηλώνει ότι τα θραύσματα που σχημάτισαν τα φαράγγια θα ήταν μεταξύ δύο και πέντε τοις εκατό του μεγέθους του αρχικού μετεωρίτη.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε θραύσμα θα μπορούσε να είχε πλάτος έως και 1.250 μέτρα μέγεθος περισσότερο από 60 φορές μεγαλύτερο από τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013. «Η ενέργεια για την παραγωγή των δύο μεγάλων φαραγγιών του φεγγαριού ήταν ίση με 130 φορές την ενέργεια του συνολικού αποθέματος πυρηνικών όπλων στον κόσμο. Η έρευνα δείχνει ότι αυτά τα σεληνιακά φαράγγια σχηματίστηκαν μέσα σε λίγα λεπτά και όχι σε εκατομμύρια χρόνια. Τα ρεύματα βράχων που δημιουργούνται από μια τέτοια σύγκρουση είναι πολύ πιο ικανά να σχηματίσουν φαράγγια από ό,τι το νερό στη Γη» λέει ο Δρ. Κρινγκ.
Μελετώντας τις ακτίνες που σχηματίστηκαν από την σύγκρουση οι ερευνητές μπόρεσαν επίσης να προσδιορίσουν το πιθανό σημείο που έπεσε ο μετεωρίτης. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το σημείο δεν βρίσκεται στο κέντρο του κρατήρα Σρέντιγκερ όπως θα περίμενε κανείς, αλλά μάλλον πιο νότια στις 78,2° νότια και 143,7° ανατολικά.
Αυτή η λεπτομέρεια υπονοεί ότι ο μετεωρίτης πιθανότατα χτύπησε τη σεληνιακή επιφάνεια σε μια αρκετά χαμηλή γωνία εκτοξεύοντας τα θραύσματα μακριά από το Νότιο Πόλο της Σελήνης.
Πηγή: Naftemporiki.gr
