Οι Μακεδόνες είχαν πλέον εδώ και καιρό την επιθυμία να βαδίσουν πρός την Ελλάδα και όχι σε νέα και άγνωστα εδάφη. Ο Μέγας Αλέξανδρος όμως δεν ήταν ακόμη ικανοποιημένος απο τις κατακτήσεις του και το 327 π.Χ. ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει στην Ινδία.
Ο στρατός του όμως ήταν φορτωμένος με λάφυρα, και ο σπουδαίος βασιλιάς ήξερε, ότι αν δεν τα άφηναν πίσω, δεν θα ήταν σε θέση να προχωρήσουν. Δεν ήταν εύκολο να κάνει τους στρατιώτες να εγκαταλείψουν τα λάφυρά τους, αλλά ο Αλέξανδρος γνώριζε καλά πώς να τους διαχειριστεί.
Διέταξε όλο το δικό του μερίδιο, όλα τα περιττά ρούχα του, σχεδόν όλα τα κοσμήματά του, να καούν. Οι αυλικοί του, έκαναν το ίδιο, και όταν οι στρατιώτες διατάχθηκαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του, το έκαναν με ανεση και κάποιοι ακόμη ζητοκραυγασαν. Χωρίς τα λάφυρα βάδισαν εύκολα, και σύντομα έφτασαν στο Πουντζάμπ, όπου εκεί ο βασιλιάς της περιοχής πρόσφερε για βοήθεια πέντε χιλιάδες άνδρες στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Οι Μακεδόνες έφτασαν μέχρι και τον Υδάσπη ποταμό. Εδώ ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να σταματήσει την πορεια γιατί στην απέναντι όχθη ήταν ένας ισχυρός Ινδός βασιλιάς με μεγάλο στρατό, που ονομάζονταν Πώρος.Ο Πώρος είχε μαζί του μια σειρά από ελέφαντες οπου όταν αρχισαν να φωνάζουν, τα άλογα των Ελλήνων τρέπονταν σε φυγή. Οι όχθες του ποταμού ήταν απότομες, και ο εχθρός ήταν έτοιμος με βέλη. Ο Αλέξανδρος ήταν αποφασισμένος να διασχίσει τον Υδάσπη, αλλά πρώτα ήθελε να βγάλει τον Πώρο από τη μέση.
Έτσι, κάθε νύχτα διέταζε το ιππικό του με πολεμικα εμβατήρια να κανει επίθεση.Ο Πώρος κάθε φορά ετοίμαζε το στρατό του και διέταζε τους ελέφαντες του να μετακινηθουν στην ακρη του ποταμου έτοιμοι για μάχη. Ώρα με την ώρα οι Ινδοι περίμεναν, αλλά οι Μακεδόνες ποτέ δεν προσπαθούσαν να περάσουν, και έτσι εγινε απαθής και κάθε βράδυ λιγότερο προσεκτικος. Ο Πώρος άρχισε να σκέφτεται οτι οι Μακεδόνες πρέπει να είναι δειλοί, άλλα αυτό ήταν ότι ο Αλέξανδρος περιμενε να συμβεί.
Μια θυελλώδη νύχτα,όταν οι Ινδοι ήταν κουρασμένοι, ο Μακεδόνας βασιλιάς μαζι με ενα μέρος του στρατού του πέρασε στη μέση του ποταμού πανω σε μια τεχνητή εξεδρα. Οταν έφτασαν στην απενατι οχθη αρκετοί από τους άνδρες του Αλεξάνδρου σκοτώθηκαν καθώς αγωνίστηκαν σκληρα αποκρούοντας χιλιούς ιππείς και εξήντα άρματα. Ο Μεγας Αλέξανδρος κατέλαβε τα άρματα και θανάτωσε τετρακόσιους ιππεις μεχρι οτου όλος ο Μακεδονικός στρατός να ενωθει μαζι του.
Ο Πώρος ειδε τους ελέφαντές του να πεφτουν νεκροί μαζι με τους αναβάτες. Ωστόσο,αντι να φύγει καθησε να αγωνιστεί πανω σε έναν ελέφαντα τεράστιου μεγέθους. Μόνο όταν τραυματίστηκε στον ώμο σταμάτησε την μαχη. Οταν το ζώο είδε ότι ο βασιλιάς του ηταν εξασθενημένος από τις πληγές, γονάτισε προσεκτικά και στη συνέχεια, με την προβοσκιδα του, τράβηξε έξω τα βέλη που είχαν απομείνει στο σώμα του Ινδου βασιλια.
Ο Αλέξανδρος θαυμασε το πόσο γενναία ο εχθρός του είχε πολεμήσει και ζήτησε από τον Πώρο πως ήθελε να τον αντιμετωπίσουν, εκείνος απάντησε, «Ως βασιλιά.” Ετσι και Μεγας Αλέξανδρος του έδωσε πίσω το βασίλειό του και με θρύαμβο προσθεσε και αυτη την περιοχη στα νέα του εδάφη.
Δύο πόλεις χτιστικαν κοντά στο πεδίο της μάχης. Η μια πόλη ονομάσθηκε Νικαία και η άλλη Βουκεφάλας μετά απο το διάσημο άλογο του, που μερικοί λένε ότι τραυματίστηκε και πέθανε μετά από τη μάχη. Αυτή η φοβερή μάχη όμως εκανε τους Μακεδόνες ακόμα περισσότερο απρόθυμους να προχωρήσουν στα βαθη της Ινδίας.
Μπροστα τους ειχαν μια έρημο με έντεκα ημέρες πορεία. Οι στρατιώτες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αλλη μια μαχη σε μια ξένη χώρα, χωρίς νερό και έμπιστους οδηγούς.
Όταν ο Αλέξανδρος διέταξε τον στρατό να προχωρήσει, οι Μακεδόνες, που τον είχαν ακολουθήσει πιστά σε κάθε δυσκολία, αρνήθηκαν να υπακούσουν. Την επόμενη τους είπε ότι επρόκειτο να προχωρήσει και οτι μπορούσαν να επιλεξουν οσοι ηθελαν να ερθουν. Την τρίτη ημέρα ο Αλέξανδρος πρόσφερε θυσίες στους θεούς, όπως έκανε πάντα πριν ξεκινήσει μια νέα περιπέτεια. Όμως, τα σημάδια ήταν δυσμενής και ο βασιλιας αποφασισε να αρχισουν την επιστροφη προς την Ελλαδα για να αρχίσει η οργάνωση της νέας Ελληνικής Αυτοκρατορίας.
Πηγή: Hellas-now
