Η απάντηση που έδωσε ο τεράστιος έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης στον Βασιλιά Φίλιππο έμεινε στην ιστορία, όταν ρωτήθηκε από τον τελευταίο για το τι θα διδάξει τον νεαρό Αλέξανδρο
Φίλιππος: “Δάσκαλε τι θα διδάξεις τον υιό μου;” (Αλέξανδρο)
Αριστοτέλης: “Θα τον διδάξω να σκέπτεται.”
Η Μίεζα όπου εκπαιδεύτηκε ο Αλέξανδρος βρίσκεται 2 χιλιόμετρα έξω απο την Νάουσα του νομού Ημαθίας. Πώς ξεκίνησαν όλα;
Ο Φίλιππος ιδρύει μια σχολή 6 χρόνων , 3 χρόνια βασιλικοί παίδες , 3 χρόνια βασιλικοί ακόλουθοι . Άρα 6 χρόνια κράτησε η εκπαίδευση σαν να λέμε γυμνάσιο λύκειο και όχι 3 χρόνια όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Άλλη μια παρερμηνεία είναι πως ο Αλέξανδρος πήγε στον Αριστοτέλη και τον εκπαίδευσε μόνος.Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Ο Φίλιππος λοιπόν ρωτάει τον Αριστοτέλη που θα εδραιωθεί η σχολή. Ο Αριστοτέλης διαλέγει τον τόπο της Μίεζας ανάμεσα σε πηγές και δάσοι , τα ιερά των “νυμφών” και του θεού Πανός (Πάν).
Εκεί λοιπόν ο Φίλιππος στέλνει τον Αλέξανδρο και άλλους 50 Μακεδόνες . Όταν λέμε Μακεδόνες , μέσα σε αυτούς υπήρχαν και θεσσαλοί όπως ο Λυσίμαχος ή ο Νέαρχος που ήταν Κρητικός. Αυτό μας δείχνει την επιθυμία του Φιλίππου για μια ενωμένη Ελλάδα με έναν κοινό σκοπό.
Εκεί πηγαίνουν ο Αλέξανδρος και οι 50 ακόμα νεαροί , μέσα σε αυτούς και οι 8 ορκωτοί φίλοι του απο μικρά παιδιά.
Τι διδασκόντουσαν ;
-Θεωρητική Φιλοσοφία και Μεταφυσική απο την Περιπατητική Σχολή του Αριστοτέλη
-Γεωμετρία απο τον Μενακλή
-Ακροαματικούς Λόγους απο τον Αριστοτέλη
-Φυσική ,Ζωολογία,Βοτανική,Γεωγραφία και πρακτική Ιατρική απο τον Αριστοτέλη
-Ιππασία,Παγκράτιο,Ξιφασκία απο τον Κλείτο
-Πρακτική Φιλοσοφία,Ποίηση απο τον Αριστοτέλη
-Στρατιωτικές επιχειρήσεις και διπλωματία απο τον ίδιο τον Φίλιππο
-Φραστικές Ορθοέποιες απο τον Θεόφραστο
Ο άξιος του κάθε τμήματος γινόταν ο επιμελητής με σκοπό αργότερα να ηγηθεί . Ο επιμελητής έφερε το διακριτικό μιας πράσινης ζώνης όπου θα έφερε και αργότερα ως αξιοματικός στη μάχη ώστε να νιώθει πως η μάχη είναι μια φυσική συνέχεια της μαθησιακής του πορείας. Οι 8 αυτοί σύντροφοι-αδελφικοί φίλοι του Αλεξάνδρου , του έσωσαν πολλές φορές την ζωή .
Ήταν τόσο δεμένοι μεταξύ τους που οταν η Σισύγαμβις μπέρδεψε τον Αλέξανδρο με τον Ηφαιστίωνα λόγω ύψους και γονάτισε στον Ηφαιστίωνα (με τα Περσικά δεδομένα θα την τιμωρούσαν), ο Αλέξανδρος γέλασε και είπε “δεν πειράζει , και αυτός Αλέξανδρος ΕΙΝΑΙ” . Και οι 8 ήταν Αλέξανδροι ορκωτοί φίλοι , αυτό τους είχε μάθει ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος ο μέγιστος των ανθρώπων το έιχε αποδεχτεί.
Ο Αλέξανδρος είναι η σημαντικότερη ψυχή που ενσαρκώθηκε ποτέ και του χρωστάμε στην κυριολεξία τα πάντα στο όνομα του. Δεν μπορούμε όμως να παραλείπουμε την παρέα του που στην μάχη ήταν ισάξιοι και αν δεν ήταν αυτοί δεν θα τα είχε καταφέρει εντελώς μόνος του. 1.Λυσίμαχος 2.Πτολεμαίος 3.Αριστόνους 4.Πευκέστας 5.Πύθωνας 6.Περδίκας 7.Λεωνάτος και φυσικά ο 8.Ηφαιστίων ως ο επικεφαλής των 8.
Πηγές: Πλούταρχος, Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής , Αρριανός Ανάβασις Αλεξάνδρου, ∆ιόδωρος Σικελιώτης Ιστορική, Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι Αλέξανδρος
Αριστοτέλης: Η φυγή και ο θάνατος
Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη. Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια (“γραφή ασεβείας”), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς.
Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα.
Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν “οικιστή” της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα “Αριστοτέλεια”, και ονόμασαν έναν από τους μήνες “Αριστοτέλειο”. Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής.
Οι Αλεξανδρινοί υπολόγιζαν ότι ο Αριστοτέλης έγραψε 400 περίπου συνολικά βιβλία. Ο Διογένης ο Λαέρτιος υπολόγισε το έργο του σε στίχους και βρήκε ότι έφταναν τις 45 μυριάδες, επακριβώς 445.270 στίχους. Μεγάλο μέρος από το έργο του αυτό χάθηκε. Ανήκε στην κατηγορία των δημόσιων ή “εξωτερικών” μαθημάτων και ήταν γραμμένα σε μορφή διαλογική. Από αυτά σώθηκε μόνο η Αθηναίων Πολιτεία, σ’ έναν πάπυρο που βρέθηκε στην Αίγυπτο.
Τα σωζόμενα σήμερα έργα του αντιστοιχούν στη διδασκαλία που ο Αριστοτέλης έκανε στους προχωρημένους μαθητές του και που λέγονται “ακροαματικές ή εσωτερικές”. Γι’ αυτό και είναι γραμμένα σε συνεχή λόγο και όχι σε διάλογο. Ο κατάλογος του Ησυχίου (είναι προσηρτημένος στη Βιογραφία του Αριστοτέλη) περιλαμβάνει 197 τίτλους συγγραφών και ουσιαστικά συμπίπτει με τον κατάλογο του Διογένη Λαέρτη.
Πηγή: Hellas-now
