Το Ερευνητικό Κέντρο Langley της NASA παρουσίασε ένα σχέδιο για να μάθει για τη Σελήνη και τον Άρη, πυροβολώντας τους με ειδικά σχεδιασμένες σφαίρες. Μπορούμε να μάθουμε πολλά για τη Σελήνη και τον Άρη από τα τηλεσκόπια και πολύ περισσότερα αν πάμε εκεί για να συλλέξουμε δείγματα. Όμως τίποτα δεν ξεπερνά το να πάμε εκεί και να ξεκινήσουμε να πυροβολούμε, σύμφωνα με το νέο σχέδιο της NASA.
Ενώ η Σελήνη και ο Άρης έχουν πάνω τους αυτή τη στιγμή rovers που τους εξερευνούν, ενώ η Σελήνη είχε και ανθρώπους στην επιφάνειά της, υπάρχουν μερικές περιοχές που είναι δύσκολο να φτάσουμε, όπως τα απότομα αναχώματα και μεγάλοι κρατήρες. Αυτό ίσως αποτελέσει πρόβλημα στις μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη, που ενδεχομένως θα βασίζονται στην εξόρυξη ορυκτών που υπάρχουν σε αυτά τα σημεία.
«Για να αντιμετωπιστεί αυτό το μειονέκτημα, μια νέα ιδέα συσκευής προσφέρει μια βολίδα μικροφασματόμετρου για άμεση πρόσβαση στις περιοχές με γεωλογικούς σχηματισμούς και ακραία περιβάλλοντα», εξηγεί ένα έγγραφο από το Ερευνητικό Κέντρο Langley, που παρουσιάζει την ιδέα. «Το αναλώσιμο μικροφασματόμετρο που μοιάζει με σφαίρα μπορεί να διεισδύσει στο έδαφος για να αναγνωρίσει φασματικά τα συστατικά του εδάφους, όπως νερό, He-3 ή άλλα ορυκτά. Τα σήματα από τα δεδομένα της ανάλυσης εδάφους μεταδίδονται σε έναν μητρικό σταθμό μέσω ενός συστήματος τηλεμετρίας».
Η φασματοσκοπία δεν είναι κάτι νέο για τους επιστήμονες, καθώς χρησιμοποιείται για την μελέτη διαστημικών αντικειμένων εδώ και χρόνια. Το 1802, ο William Wollaston συνειδητοποίησε ότι το φως από τον Ήλιο χωρίστηκε στα χρώματα που το αποτελούν και μέσω ενός πρίσματος έδειξε μαύρες γραμμές μεταξύ ορισμένων από αυτά τα χρώματα, τα οποία στη συνέχεια αναλύθηκαν περαιτέρω από τον Joseph von Fraunhofer.
Ο Wollaston πίστευε ότι οι σκοτεινές γραμμές αντιπροσώπευαν τη φυσική διάκριση μεταξύ των χρωμάτων, αλλά αργότερα ο Γερμανός φυσικός Gustav Robert Kirchoff και ο χημικός Robert Wilhelm Eberhard Bunsen κατάλαβαν ότι προκλήθηκαν από αντικείμενα που απορροφούσαν φως στο συγκεκριμένο φάσμα. Εξετάζοντας τις συγκεκριμένες γραμμές που λείπουν, μπορείτε να καταλάβετε ποια στοιχεία έχει συναντήσει το φως στην πορεία του προς εσάς.
Η περίθλαση Fraunhofer έχει χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη αντικειμένων που βρίσκονται μακριά από τον ανιχνευτή, αλλά από κοντά είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί ένα διαφορετικό είδος περίθλασης που είναι γνωστό ως περίθλαση Fresnel, και είναι αυτό που θα χρησιμοποιηθεί στις σφαίρες.
Η ιδέα παρουσιάστηκε στο 37ο Διεθνές Γεωλογικό Συνέδριο του 2024. Η εν λόγω ιδέα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την μελέτη αστεροειδών ή άλλων διαστημικών αντικειμένων, που μας ενδιαφέρει να δούμε την χημεία του.
“Αυτή η αναπτυγμένη σφαίρα μικροφασματόμετρου [το Ερευνητικό Κέντρο Langley] αποτελείται από οπτικά μικροφασματόμετρα με ενσωματωμένη πηγή εκπομπής υπεριώδους φωτός (LED UV), σε λειτουργία ριπής, υπερ-πυκνωτή με ηλεκτρονικά στοιχεία ελέγχου και ηλεκτρονικά τηλεμετρίας», προσθέτει η ομάδα. “Έχουν κατασκευαστεί πρωτότυπα για να επιδείξουν μια φασματική ανάλυση των συστατικών του εδάφους.”
Αν και η ιδεά φαίνεται πολύ καλή, στην παρούσα φάση έχουμε μερικά πρωτότυπα, που δεν είναι πλήρως λειτουργικά. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά όμως και σύντομα θα μπορούμε να μάθουμε πολλά για τη Σελήνη και τον Άρη, απλά στοχεύοντάς τους με ένα όπλο που θα ρίχνει αυτές τις σφαίρες.
Πηγή: Techmaniacs
