Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου*
Τι ακριβώς μας έδειξαν στην τελετή λήξης; Κεντρική φιγούρα στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ένα μυστηριώδες ον με χρυσαφί ένδυμα, με φτερά, με τεράστια νύχια και μια χρυσαφένια μάσκα στη θέση του προσώπου, που απεικόνιζε κάποιο απροσδιόριστο έντομο. Δικαιολογημένα δημιουργήθηκε απορία στους εκατοντάδες εκατομμύρια θεατές της τελετής για την ταυτότητά του. Απορία που έγινε αμηχανία καθώς παρακολουθούσαν στις οθόνες τους τον δυστοπικό κόσμο που παρουσίασε η σκηνοθεσία και την απόκοσμη μουσική που συνόδευε τις κινήσεις της χρυσής φιγούρας. Οι διοργανωτές με τη σειρά τους μεγάλωσαν το μυστήριο καθώς ανήγγειλαν τα παρακάτω στην ιστοσελίδα των αγώνων: «Τελετή λήξης: Καλωσορίστε τον Χρυσό Ταξιδευτή. Το Stade de France έχει πλέον μετατραπεί σε ένα τεράστιο θέατρο, σκοτεινό και μυστηριώδες. Είναι ανατριχιαστικό. Από τον ουρανό εμφανίζεται ένας Χρυσός Ταξιδευτής. Αυτός ο χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από αναφορές στη γαλλική Ιστορία, συμπεριλαμβανομένου του Πνεύματος της Βαστίλης».
ΑΓΑΛΜΑ ΕΩΣΦΟΡΟΥ
Ποιο είναι το Πνεύμα της Βαστίλης που ανέφεραν οι διοργανωτές; Ένα επιχρυσωμένο άγαλμα που φιλοτέχνησε ο Ογκουστίν Ντιμόν και τοποθετήθηκε στην πλατεία της Βαστίλης το 1840. Ονομάστηκε «Πνεύμα της Ελευθερίας» και παρουσιάζει έναν χρυσαφένιο φτερωτό άγγελο που κατεβαίνει στη Γη κρατώντας στο ένα του χέρι έναν πυρσό με φλόγα και στο άλλο μια σπασμένη αλυσίδα. Κάποιοι θεωρούν πως το συγκεκριμένο άγαλμα παριστάνει τον Εωσφόρο που έπεσε από τον ουρανό στη Γη. Το χρυσό του χρώμα συμβολίζει το φως του Εωσφόρου, ο πυρσός συμβολίζει την εωσφορική γνώση και η σπασμένη αλυσίδα την ανταρσία του Πεπτωκότος Αγγέλου κατά του Θεού.
Οι υποψίες ότι το συγκεκριμένο άγαλμα παριστάνει τον Εωσφόρο επιβεβαιώνονται από τον ίδιο τον Βίκτορα Ουγκό. Ο Ουγκό στο έργο του «Το τέλος του Σατανά» (1886) αναφέρει ότι ένα από τα φτερά του αρχάγγελου Εωσφόρου πέφτει από τον Παράδεισο στον κόσμο μας και γίνεται η Ελευθερία. Μια Ελευθερία που ως αγγελική κόρη του Εωσφόρου κατεβαίνει στη Γη την εποχή της πτώσης της Βαστίλης το 1789, η οποία εκκίνησε την Γαλλική Επανάσταση. Για τον Ουγκό ο Άγγελος της Ελευθερίας όχι μόνο υποκινεί επίγειες εξεγέρσεις, αλλά θεσπίζει την κοσμική συμφιλίωση μεταξύ Θεού και Σατανά.
Συνεπώς, ο Χρυσός Ταξιδευτής της τελετής λήξης είναι ο ίδιος ο Εωσφόρος, εφόσον οι διοργανωτές μάς είπαν πως έχει πηγή έμπνευσης το άγαλμα της Βαστίλης που ξεκάθαρα αναπαριστά τον Εωσφόρο. Πολλοί θεατές το αντιλήφθηκαν αυτό χωρίς να γνωρίζουν για το συγκεκριμένο άγαλμα και τις ιδεοληψίες κάποιων ρομαντικών καλλιτεχνών που αναπαριστούσαν την Ελευθερία σαν τον Εωσφόρο. Ήταν αρκετό να δουν τον Χρυσό Ταξιδευτή να κατεβαίνει από τον ουρανό διαθέτοντας φτερά, κάτι που τους δημιούργησε τον συνειρμό της πτώσης ενός αγγέλου που το χρυσαφί του χρώμα παρέπεμπε σε ένα ιδιαίτερα λαμπερό ον. Περίπου 20.000 απαστράπτουσες χάντρες χρειάστηκαν να τοποθετηθούν στο ένδυμά του για να δημιουργήσουν τη χρυσαφένια ανταύγεια!
Το δρώμενο του Χρυσού Ταξιδευτή προανήγγειλε και απεικόνισε η αφίσα που κυκλοφόρησε για την τελετή λήξης. Σε αυτήν σε κεντρικό πλάνο βλέπουμε την καθοδική πορεία ενός λευκοχρυσαφένιου όντος προς τη Γη. Ο μαύρος ουρανός γύρω του και η γκρίζα γη κάτω δημιουργούν τις κατάλληλες αντιθέσεις για να τονιστεί περισσότερο η λάμψη του χρώματός του. Αν ήταν εξωγήινος, δεν θα βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση από τον ουρανό στη Γη, θα κατέβαινε με το διαστημόπλοιό του. Άρα, στην αφίσα μάς δείχνουν έναν άγγελο που περιβάλλεται από φως.
ΚΟΡΥΦΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ
Ας επιστρέψουμε όμως στην τελετή λήξης. Η Γη στην οποία κατέρχεται ο Χρυσός Ταξιδευτής είναι γκρίζα, ερημωμένη και σκεπασμένη με καπνούς, σαν να προηγήθηκε μια μεγάλη καταστροφή, ίσως από παγκόσμιο πόλεμο. Δεκάδες γκρίζες φιγούρες εμφανίζονται φορώντας ολόσωμες φόρμες και μάσκες. Υπό τη διεύθυνση της χρυσής φιγούρας, που συντονίζει τις κινήσεις τους, συγκεντρώνουν τους τροχούς που συμβολίζουν τους πέντε κύκλους του σήματος των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο Χρυσός Ταξιδευτής ξεκάθαρα λατρεύεται και υπερέχει των γκρίζων ανθρώπων που τον υπηρετούν. Η λατρεία φαίνεται όταν στο τέλος σχηματίζουν μια πυραμίδα με τα σώματά τους και τον ανεβάζουν στην κορυφή, στην οποία ξεχωρίζει σαν μια χρυσή φιγούρα, σε αντίθεση με τις γκρίζες μορφές που είναι κάτω από τα πόδια του. Η συγκεκριμένη σκηνή λοιπόν μας υποβάλλει την εικόνα ενός θεού και όχι ενός ανθρώπου ή ενός εξωγήινου. Είναι περιττό να σχολιάσουμε ότι ο συμβολισμός αυτός της πυραμίδας με τη χρυσή θεότητα στην κορυφή και τους γκρίζους ανθρώπους στα κατώτερα στρώματά της απέχει χιλιόμετρα φωτός από το σύνθημα της ισότητας που πρόβαλε η Γαλλική Επανάσταση.
Θυμίζω εδώ και προηγούμενο άρθρο μου, με αφορμή την προσβολή του Μυστικού Δείπνου στην τελετή έναρξης, που δημοσιεύτηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» στις 18/8/2024 (σελ. 58), με τίτλο «Όχι απλά θρησκευτική προσβολή αλλά διακήρυξη μιας νέας θρησκείας». Δυστυχώς, η τελετή λήξης επιβεβαίωσε τις ανησυχίες που υπήρχαν από την τελετή έναρξης. Οι παγκοσμιοποιητές μάς προετοιμάζουν για μια νέα ελιτίζουσα θρησκεία, τελείως αντίστροφη σε αξίες από τη χριστιανική.
H αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων από τον Χρυσό Ταξιδευτή σε έναν κατεστραμμένο πλανήτη περιέχει όμως και πολιτικό μήνυμα. Νομίζω ότι μας παραπέμπει σε μια συνολικότερη επανεκκίνηση των θεσμών έπειτα από μια καταστροφική δοκιμασία που θα περάσουν οι λαοί και τα κράτη της Γης. Μια Μεγάλη Επανεκκίνηση που ήδη προωθούν οι Ελίτ του Νταβός μέσω της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και η οποία ως κύριο στόχο έχει την παγκόσμια διακυβέρνηση της ανθρωπότητας από τους ίδιους.
Μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα μπορούσε να παρουσιαστεί σαν ο από μηχανής θεός, όταν θα έχουν καταρρεύσει οικονομίες, κοινωνίες και κράτη έπειτα από ένα γενικευμένο πόλεμο ή ένα παγκόσμιο κραχ. Όταν δηλαδή θα επικρατεί ακριβώς στον πλανήτη μια κατάσταση ερήμωσης και χάους σαν κι αυτή που μας παρουσίασε το δυστοπικό σενάριο της τελετής. Η επίτευξη της παγκόσμιας κυβέρνησης υπό την ηγεσία της χρυσής φιγούρας υποδηλώνεται από την ένωση όλων των ηπείρων, οι οποίες συμβολίζονται από τους ολυμπιακούς τροχούς που ενεργοποιούνται πάλι.
Το ότι οι διοργανωτές χρησιμοποίησαν ελληνικά σύμβολα στην παράσταση με τον Χρυσό Ταξιδευτή ίσως ήταν αποτέλεσμα αλλαγών που έγιναν τελευταία στιγμή εξαιτίας του μεγάλου κύματος διαμαρτυριών για την αντιχριστιανική βεβήλωση του Μυστικού Δείπνου στην τελετή έναρξης. Η χρήση των ελληνικών συμβόλων πίστεψαν ότι θα έδινε μια πινελιά ομορφιάς και καλαισθησίας στο δυστοπικό σκηνικό της τελετής και θα μετρίαζε τους αποκρυφιστικούς και πολιτικούς συμβολισμούς της. Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων που επιτεύχθηκε τάχα επειδή ο Χρυσός Ταξιδευτής ανακάλυψε την αρχαία Νίκη της Σαμοθράκης και μια ελληνική σημαία έδωσε την αφορμή στα παγκόσμια μίντια να μιλήσουν για ολυμπισμό και αρχαία Ελλάδα στην τελετή λήξης, όταν αυτή είχε εντελώς διαφορετική στόχευση.
Ένα από τα ελληνικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν ήταν και ο Ύμνος στον Απόλλωνα. Στην αρχαία Ελλάδα οι Ολυμπιακοί Αγώνες όμως διεξάγονταν προς τιμήν του Δία και όχι του Απόλλωνα. Οι διοργανωτές της τελετής, εφόσον ήθελαν να ακουστεί ένα αρχαιοελληνικός ύμνος, θα έπρεπε να προτιμήσουν έναν ύμνο στον Δία. Επέλεξαν όμως ύμνο στον Απόλλωνα ίσως γιατί θεώρησαν ότι ως θεός του φωτός παραπέμπει συνειρμικά στο φως του Εωσφόρου.
Η τελετή λήξης όμως επιφύλασσε κι άλλη κάθοδο από τον ουρανό. Ο τίτλος του άρθρου της «Le Monde» έλεγε «Toμ Κρουζ, ένας αγγελιαφόρος που έπεσε από τους ουρανούς στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών του 2024». Ο Τομ Κρουζ έπεσε πράγματι από την οροφή στη σκηνή του Stade de France για να πάρει την ολυμπιακή σημαία. Άγγελοι και αγγελιαφόροι λοιπόν έπεσαν από τον ουρανό στις 11 Αυγούστου και η ολυμπιακή σημαία έφυγε για το Λος Άντζελες, την πόλη δηλαδή… των αγγέλων!
*τοπικός εκδότης, συγγραφέας
