Η κυβέρνηση έχει κατεβάσει κυριολεκτικά ρολά αλλά σε αυτό δείχνει να την “ανταγωνίζεται” και η ηγεσία της αντιπολίτευσης, έστω και αν ανταλλάσσονται κάποιες ανακοινώσεις και ορισμένα επικοινωνιακά πυρά για να τηρούνται κάπως τα προσχήματα. Το “κλειστόν λόγω διακοπών” διαχέεται σε όλη την κυβερνητική και την κρατική μηχανή αλλά και στις υπόλοιπες πολιτικές λειτουργίες, όχι όμως μόνο με την έννοια της ολιγοήμερης και αναγκαίας ξεκούρασης αλλά πολύ περισσότερο σαν αντίληψη και νοοτροπία του πολιτικού συστήματος απέναντι στους υπηκόους του. Ο Κ. Μητσοτάκης από τα Χανιά, ο Στεφ. Κασσελάκης από την Μύκονο, ο Ν. Ανδρουλάκης από τα νησιά του Αιγαίου μοιάζουν πιο πολύ να “περιπαίζουν” τους απλούς πολίτες που σε διαρκώς και μεγαλύτερα ποσοστά είτε έχουν διαγράψει τον όρο διακοπές από το λεξιλόγιό τους είτε μαζεύουν κυριολεκτικά …φραγκοδίφραγκα για να εξασφαλίσουν ελάχιστες ημέρες ξεκούρασης και κατά κανόνα όχι σε ιδιαίτερους προορισμούς αλλά σε φιλικές και οικογενειακές εστίες στον τόπο καταγωγής τους.
Η εικόνα αποσύνθεσης της αντιπολίτευσης την ίδια ώρα συμπληρώνει αυτή την παθογένεια αφού οι ηγεσίες τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ όσο κι αν κοκορομαχούν με την ΝΔ και εμφανίζονται να διαφωνούν εφ όλης της ύλης με τον κ. Μητσοτάκη, προθύμως τον “αντιγράφουν” πιστά όπου τους συμφέρει και εν προκειμένω στις διακοπές “μακράς πνοής”. Άλλωστε ο κ. Κασσελάκης δεν είναι μόνο εγκλωβισμένος στην “πισινολογία” -την οποία προσπάθησε να ανασχέσει με αναρτήσεις εν μέσω των πολυήμερων διακοπών στην Μύκονο- αλλά τις προσεχείς εβδομάδες θα είναι “απασχολημένος” και με τον γάμο του με τον Τάϊλερ Μάκμπεθ στην Κρήτη. Όσο για τον κ. Ανδρουλάκη είναι αποδυναμωμένος από τα εσωκομματικά μαχαιρώματα αλλά δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι όλες αυτές τις ημέρες επέλεγε …νησιά κυρίως για τις δικές του περιοδείες. Πολλοί λένε δε ότι τα κατεβασμένα ρολά και της αντιπολίτευσης είναι αυτά που επιτρέπουν στον κ. Μητσοτάκη να νιώθει ότι παρά τη γενική κατάσταση ζόφου στην κοινωνία και τη χώρα δεν απειλείται και μπορεί να ανενόχλητος να καμαρώνει και φέτος για τις τουριστικές του επιδόσεις.
Παλαιότερα υπήρχε πάντως αν μη τι άλλο το φύλλο συκής που επέβαλε στα μέλη των κυβερνήσεων και γενικότερα τους πολιτικούς να μένουν πιστοί στο θεσμό των “ολιγοήμερων διακοπών” κυρίως κατά την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου. Έχουν υπάρξει επίσης και χρονιές που ανάλογα με τη σοβαρότητα των προβλημάτων κηρυσσόταν και απαγορευτικό στην απουσία υπουργών και υφυπουργών από την έδρα τους.
Η αλήθεια είναι ότι με την εγκαθίδρυση του περίφημου επιτελικού κράτους από το 2019 και μετά -και με το σχηματισμό των θηριωδών υπουργικών συμβουλίων με τα εξήντα και πάνω μέλη- άρχισε σταδιακά η χαλάρωση έως ότου φθάσαμε στο σημερινό πλήρες ξεχείλωμα. Ο κ. Μητσοτάκης θέλοντας να αποενοχοποιήσει ως δήθεν λαϊκισμό τη συστολή στον τομέα αυτό, οδήγησε τα πράγματα -λόγω και ιδιοσυγκρασίας- στο εντελώς αντίθετο άκρο.
Την τακτική αυτή ακολούθησε και την φετινή περίοδο κηρύσσοντας την πρόωρη έναρξη των δικών του διακοπών με αποτέλεσμα, μετά την οικογενειακή επιστροφή του από το Παρίσι για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, ή να παρατηρείται επί ημέρες ολόκληρες “απόλυτη σιωπή” από το Μέγαρο Μαξίμου. Τελικώς “εντοπίστηκε” στα Χανιά, όπου και θα παραμείνει τουλάχιστον έως το τέλος του μήνα. Ακόμη και η προγραμματισμένη επίσκεψή του στην Θεσσαλονίκη για την Τρίτη 27 Αυγούστου προκειμένου να παρουσιάσει στους τοπικούς φορείς της πόλης την Εθνική Στρατηγική για την Περιφερειακή Ανάπτυξη, καθώς και την ψηφιακή πλατφόρμα για τα Περιφερειακά Σχέδια Ανάπτυξης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνδυαστεί με την επάνοδό του στην Αθήνα ή την επιστροφή του -όπως έχει κάνει και άλλες χρονιές- στο Μαράθι για να συνεχίσει τα μπάνια και τις βόλτες του.
Η ειρωνεία μάλιστα ότι ενώ έκανε λόγο μέσω των γνωστών αναρτήσεων του στο Facebook για «σύντομη ανάπαυλα» , μετά από αυτόν βάρεσε διάλυση και το υπουργικό συμβούλιο με τα μέλη του να “εξαφανίζονται” προς διάφορες τουριστικές κατευθύνσεις για να λιαστούν και να μαυρίσουν σε ακριβά θέρετρα και δίπλα σε πολυτελείς πισίνες, βάζοντας σε εφαρμογή τους αυτόματους πιλότους στα υπουργεία τους, χωρίς και αυτοί που μένουν πίσω ως βάρδιες να κάνουν κάτι το ιδιαίτερο.
Η ιδιαιτερότητα της φετινής χρονιάς -που δίνει στο φαινόμενο και μια πρόσθετη πολιτική διάσταση- είναι ότι η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στη δίνη του κυκλώνα, τόσο από εσωτερικής όσο και από εξωτερικής πλευράς. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και αυτές τις ημέρες η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις: Φέρνει “σιωπηρά” τη νέα πλωτή μονάδα παραγωγής, αποθήκευσης και εκφόρτωσης υδρογονανθράκων που αγόρασε το 2023 από τη Νορβηγία, απέπλευσε πριν από περίπου δύο εβδομάδες από τη Σιγκαπούρη και ακολουθεί έναν αργό και μακρόσυρτο πλου με τελικό προορισμό τα ναυπηγεία της Κωνσταντινούπολης.
Επίσης αυτή είναι και η πρώτη χρονιά που ύστερα από ένα πενταετές σερί πολιτικής κυριαρχίας της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά, οι ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου σηματοδότησαν την αρχή μιας ανησυχητικής πτωτικής πορείας για το κυβερνών κόμμα. Στο εσωτερικό της γαλάζιας παράταξης τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, οι φυγόκεντρες τάσεις ενισχύονται και η λαϊκή δυσφορία που πήρε τα χαρακτηριστικά θυμού και εκφράστηκε με την καθίζηση του ποσοστού και των ψήφων προοιωνίζεται ακόμη πιο δύσκολες φάσεις μετά το φθινόπωρο.
Την ίδια ώρα η κοινωνία εξακολουθεί να είναι καζάνι που βράζει διαπιστώνοντας ότι κανένα μήνυμα δεν πήρε στην πραγματικότητα η κυβέρνηση στις 9 Ιουνίου παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις που ακολούθησαν από τον κ. Μητσοτάκη και τους επιτελείς του. Μαζί με τα προβλήματα που διογκώνονται μάλιστα πολλαπλασιάζονται και τα κρούσματα οίησης και αλαζονείας από πλευράς κυβερνητικών στελεχών -με πιο χαρακτηριστικές τις πρόσφατες περιπτώσεις του Αδ. Γεωργιάδη και της Σ. Βούλτεψη- που εξοργίζουν ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Κι εκτός από τις προκλητικές και κυνικές δηλώσεις που δείχνουν ταυτόχρονα την πλήρη αποκοπή από την πραγματικότητα, η απόγνωση μεγαλώνει από τη στιγμή που οι πολίτες παρατηρούν τους υπουργούς από τις παραλίες να τους προκαλούν ενώ οι ίδιοι όχι μόνο “βράζουν” μέσα στα τσιμέντα και τα αστικά κέντρα αλλά και βλέπουν ότι ο πληθωρισμός των τροφίμων εξακολουθεί να τους ροκανίζει το όποιο διαθέσιμο εισόδημα, η περίθαλψη και τα δημόσια νοσοκομεία για ώρα ανάγκης έχουν διαλυθεί εντελώς, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια μεγαλώνουν με γεωμετρική πρόοδο.
