Στροφή στην «καθημερινότητα» διακήρυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά την εκλογική σφαλιάρα της 9ης Ιουνίου αλλά κάθε άλλο ευτυχής για τα αποτελέσματα είναι…
Η χθεσινή απόπειρα μάλιστα μετατράπηκε σε ένα απόλυτο φιάσκο κάνοντας, σίγουρα, τον πρωθυπουργό μας να φυσάει και να ξεφυσάει από το κακό του. Την ώρα που πήγαινε να στήσει νέο σόου με δήθεν αιφνιδιαστική επίσκεψη -αλλά σε …συνεργασία με τα κανάλια- στο αμαξοστάσιο του ΟΣΥ Ρέντη, μαζί με υπουργούς, υφυπουργούς και άλλους παρατρεχάμενους, ήρθε η αποκάλυψη για τον κολλητό του Λ. Αυγενάκη και (του) τα τίναξε στον αέρα. Η φιέστα έμεινε από …λάστιχο.
Επικοινωνιακή κουτοπονηριά έκρυβε αυτό που έκανε και την Δευτέρα το απόγευμα πηγαίνοντας πάλι …αιφνιδιαστικά στο Λαϊκό Νοσοκομείο για να δείξει δήθεν το ενδιαφέρον του για την δημόσια υγεία η οποία στο μεταξύ πάει από το κακό στο χειρότερο. Αυτό που τον απασχολούσε βέβαια ήταν να επισκιάσει την εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο με τις ομιλίες Καραμανλή και Σαμαρά αλλά απέτυχε και σε αυτό. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει τον Άδωνι να τρέχει πανικόβλητος από το ένα μέρος στο άλλο.
Ο κ. Μητσοτάκης και τα επιτελεία του ανακάλυψαν (πολύ όψιμα βεβαίως) την «καθημερινότητα» όχι γιατί τους ενδιαφέρει στ’ αλήθεια αλλά για να ξεφύγουν από την οδυνηρή συζήτηση αναφορικά με τις μεγάλες εκλογικές απώλειες της ΝΔ που θα τον υποχρέωνε να αναγνωρίσει το τεράστιο ρήγμα που έχει πλέον εκ δεξιών.
Αν και ακριβοπληρωμένα αυτά τα επιτελεία, δεν θα ήταν πάντως δύσκολο να διαπιστώσουν ανατρέχοντας και στο παρελθόν ότι μπορεί να ακούγεται ως εύκολη συνταγή αλλά η «καθημερινότητα» δεν είναι -από τη φύση της- παρά μια μαύρη τρύπα. Και όσο περισσότερο οι κυβερνήσεις την προσεγγίζουν με επικοινωνιακούς όρους και πυροτεχνήματα τόσο περισσότερο τις εκδικείται. Με ή χωρίς Αυγενάκηδες στο ενδιάμεσο…
Ο κ. Μητσοτάκης, τώρα που είναι σχετικά νωρίς, θα μπορούσε να απευθυνθεί ως προς αυτό στον πολιτικό του μέντορα Κ. Σημίτη για να του μεταφέρει τις εμπειρίες και τα διδάγματά του. Κάτι ανάλογο είχε επιχειρήσει και εκείνος αναζητώντας «διέξοδα», για να προσελκύσει και να μεταθέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, όταν λίγο μετά τη δεύτερη κυβερνητική θητεία του (καλή ώρα σαν και τώρα) άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα…
Παροιμιώδεις έχουν μείνει και οι συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου της εποχής (όχι, ο Σκέρτσος ήταν μικρός ακόμη) στις οποίες κυριαρχούσαν οι συζητήσεις «για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής των πολιτών». Αλλά η πορεία ήταν ήδη μη αναστρέψιμη. Κι όταν ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, ως νέος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, πήγε για να τον εμψυχώσει, ο Σημίτης σε μαύρο χάλι τον διέκοψε: «Άστο παιδί μου, δεν μας σώζει τίποτε». Και λίγο καιρό μετά, παρέδιδε στο άλλο … «παιντί».
