Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Είναι ν’ απορεί κανείς με τις ηγεσίες των κομμάτων, οι οποίες κάθε μέρα που περνάει… αυτοθαυμάζονται ολοένα περισσότερο. Και καλά από την κυβέρνηση δεν πρέπει να έχουμε ιδιαίτερες απαιτήσεις. Αν και έφαγαν την κατραπακιά του 28%, εξακολουθούν να πετάνε με το καλάμι του 41%. Αλλά κι εκεί στην αντιπολίτευση δεν υπάρχει ουδείς να συστήσει, εάν όχι να επιβάλει, ένα φρένο στην αμετροέπεια;
Παρατηρείται μάλιστα το εξής αξιοθαύμαστο: Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από την 9η Ιουνίου τόσο η αμνησία, στα όρια της λήθης, δείχνει να κερδίζει έδαφος. Το αντιστρόφως ανάλογο δηλαδή από αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει. Συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για μια πληγή που με την πάροδο του χρόνου θα επουλώνεται και όχι σαν γάγγραινα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε σηψαιμία.
Συμπληρώνεται σε λίγο ένας μήνας από το σοκ των ευρωεκλογών και, εάν δεν το πάρει κανείς στα πολύ σοβαρά, θα διασκεδάσει αφόρητα ακούγοντας, για παράδειγμα, είτε τον Κασσελάκη να συνεχίζει να αποκαλεί, άρτι επιστρέψας ακόμα μια φορά από τις ΗΠΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ «κυβερνητικό κόμμα», είτε τον Ανδρουλάκη να κομπορρημονεί ότι «με εμένα το ΠΑΣΟΚ πήγε σε άλλη πίστα…».
Όπως τις καυτές ημέρες του καλοκαιριού πρέπει να βρέχει κανείς το κεφάλι για να συνέλθει, μήπως είναι χρήσιμο και στους δύο να κάνουν πάλι μια «βουτιά» στα αποτελέσματα της κάλπης και να τα μελετήσουν καλύτερα; Θα είναι, ναι, μια ψυχρολουσία, αλλά αναγκαία…
Πώς γίνεται εν προκειμένω να λογίζεται ως «κυβερνητικό» ένα κόμμα που δεν έχασε μόνο άλλους 300.000 ψηφοφόρους -σε συνθήκες αντιπολίτευσης- μέσα σ’ έναν χρόνο, αλλά με τον ρυθμό που πάει κινδυνεύει την επόμενη φορά να πέσει, σε απόλυτο αριθμό ψήφων, χαμηλότερα κι από τον Συνασπισμό της «παλιάς καλής εποχής» του 4% και 5%;
Από την άλλη, πώς γίνεται ο νυν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να λέει ότι επί των ημερών του το κόμμα «ανέβηκε», όταν στην πραγματικότητα… κατέβηκε; Μέσα σ’ έναν χρόνο έχασε περίπου 110.000 ψηφοφόρους. Πάλι καλά που δεν μας είπε κι αυτός ότι είναι «ο επόμενος πρωθυπουργός»…
Παρεμπιπτόντως, στη χθεσινή του συνέντευξη στο Mega o N. Ανδρουλάκης υποστήριξε με πλήρη σοβαρότητα (;) ότι «το ΠΑΣΟΚ έχει ρυθμίσει τα χρέη του». Θέλει, αλήθεια, να εξηγήσει και στο ευρύ κοινό πώς ακριβώς έχει γίνει αυτό και εάν οι ρυθμίσεις αυτές εξυπηρετούνται κανονικά; Θα είναι ένα πολύτιμο μάθημα…
Σε κάθε περίπτωση, και εν μέσω γενικής παρακμής και απαξίωσης, οι πολιτικοί σωτήρες τού σήμερα ας προσπαθήσουν τουλάχιστον να ανακτήσουν -πριν πάνε παρακάτω- σοβαρότητα. Εάν δεν θέλουν τα κόμματα των οποίων ηγούνται να κλείσουν οριστικά και μια ώρα αρχύτερα τον κύκλο τους. Έτσι κι αλλιώς, όπως και η φύση, η πολιτική απεχθάνεται το κενό. Οπότε…
