Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Πριν από λίγες ημέρες ένας φίλος δικηγόρος πέτυχε την αθώωση ενός πελάτη του. Την ώρα που ο δικαστής ανακοίνωνε την απόφαση, στράφηκε στον γραμματέα και του είπε, προφανώς ειρωνικά, «δεν κοιτάτε καλού κακού, κύριε συνάδελφε, μήπως δεν έχουμε κάνει κάτι καλά και διαφωνήσει αργότερα ο Άρειος Πάγος;». Εδώ ακριβώς είμαστε τώρα.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της ποινικής και πολιτικής Δικαιοσύνης στη χώρα, που έκανε γαργάρα το Μάτι και τα Τέμπη, να μπαίνει στα χωράφια ποινικών υποθέσεων, με όρους θεάματος. Και να δείχνει τους δικαστές, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Σαν να συμμετέχει, δηλαδή, αφ’ υψηλού, εγκαταλείποντας τις ψυχρές αρετές της Δικαιοσύνης, και με εμφανώς κουτσομπολίστικη διάθεση στο εθνικό ριάλιτι που έχει στηθεί γύρω από την υπόθεση του ποινικολόγου Απόστολου Λύτρα.
Η βαριά κακοποίηση της συζύγου του είναι αποκρουστική και αηδιαστική. Και ειδικά για όσους από εμάς μάθαμε από τους γονείς μας ότι αντριλίκι σημαίνει σεβασμός, φιλότιμο και καλοσύνη. Και πάνω απ’ όλα τρυφερότητα στις γυναίκες. Στις γειτονιές στις οποίες μεγαλώσαμε η καταξίωση στη σκληρή ιεραρχία ερχόταν και από την υπεράσπιση των πιο αδυνάμων.
Μάθαμε σε γυναίκες να μη σηκώνουμε χέρι ποτέ. Και τις αδερφάδες των φίλων μας δεν τις είδαμε ποτέ με άλλο μάτι. Κανόνας! Η μακρηγορία ήταν αναγκαία. Για να υποστηρίξω ότι ο Λύτρας την πάτησε επειδή ήταν γνωστός. Κι από τη στιγμή που στη θεσμικώς καθυστερημένη χώρα μας κριτήριο απονομής της Δικαιοσύνης δεν είναι το ισχύον νομικό πλαίσιο, αλλά η δημοσιότητα, τότε πρέπει να φτύνει στον κόρφο του που γλίτωσε στο τσακ το εκτελεστικό απόσπασμα…
Αυτό που τα σαχλά πρωινάδικα και κάτι λαϊκιστές πολιτικοί της πλάκας προβάλλουν ως «κοινό περί δικαίου αίσθημα» δεν είναι παρά ένα χαρμάνι διαφορετικών κοινωνικών πεποιθήσεων και προκαταλήψεων, ανάλογα με την παιδεία εκάστου, που φυσικά δεν συνιστά βαθμίδα Δικαίου. Αν φτάσουμε ως εκεί, το επόμενο στάδιο είναι η αυτοδικία.
Στην περίπτωση του Λύτρα, οι δικαστές τον άφησαν ελεύθερο όχι γιατί ήθελαν να εκνευρίσουν την κοινή γνώμη (άλλο αόριστο μέγεθος…). Κι ούτε σε άλλες περιπτώσεις ενεργούν προκειμένου να γίνουν αρεστοί. Εφαρμόζουν απλά τον νόμο… Ποιος και υπέρ ποίων ψηφίζει τους νόμους; Η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Όταν η σημερινή πλειοψηφία της Ν.Δ. ψηφίζει ότι οι τραπεζίτες δεν θα διωχθούν για αποφάσεις που ζημιώνουν το Δημόσιο, οι δικαστές τι μπορούν να κάνουν; Έχουν χαθεί η μπάλα και, προφανώς, η διάκριση των εξουσιών.
Για το αδίκημα του Λύτρα δεν προβλέπεται προφυλάκιση, λένε οι ποινικολόγοι. Κι ούτε παραβίασε τα περιοριστικά μέτρα, προσθέτουν, ώστε να οδηγηθεί στον Κορυδαλλό. Προσοχή! Το σχόλιο δεν αφορά τον Λύτρα. Αλλά εμάς κι εσάς, που μπορούμε να βρεθούμε πίσω από τα κάγκελα χωρίς όρους δημοσιότητος, οπότε θα είναι μάλλον σκληρότερο.
Ενδεικτική της νομικής υπερβολής και της έλλειψης σοβαρότητας σε ένα γελοίο κράτος η παρέμβαση του αλλοπρόσαλλου υπουργού Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδη, που προανήγγειλε νέα αυστηρά μέτρα! Αυτό θα γίνεται ύστερα από κάθε υπόθεση που «σηκώνουν» τα πρωινάδικα; Ο ποινικός λαϊκισμός τους προκαλεί ανησυχία.
