Αμφιβάλλει κανείς ότι εάν τύχαινε οι κάλπες να στηθούν όχι πριν αλλά μετά από τις χθεσινές δηλώσεις του ναυάρχου Αποστολάκη ότι «όλα τα κόμματα δέχονται και διακινούν μαύρο χρήμα» –χωρίς μάλιστα να ανοίξει μύτη και δίχως να ιδρώσει το αυτί κανενός- τότε μπορεί και να μην πάταγε ψυχή πίσω από το παραβάν;
Αμφιβάλλει κανείς ότι εάν η ομερτά που απλώνεται από χθες –σε όλα τα επίπεδα- συνεχιστεί, θα φουντώσει κι άλλο η αποστροφή και η αηδία των πολιτών προς όλους τους πολιτικούς και το σύστημα εξουσίας τους; Με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για τις κοινωνικές διεργασίες και τις γενικότερες εξελίξεις…
Ο Ευάγγελος Αποστολάκης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο, λόγω διαδρομής και λόγω ειδικού βάρους πριν ακόμη μπει στην πολιτική και πριν ακόμη γίνει αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Γνωρίζει πολύ καλά τι λέει. Το γιατί είναι ένα άλλο θέμα.
Η καταγγελία από μόνη της θα έπρεπε να έχει σημάνει γενική κινητοποίηση -πρωτίστως από την Δικαιοσύνη- και να έχουν ληφθεί ακόμη και … «ασφαλιστικά» μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Μια επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» αλά ελληνικά είναι καιρός να λάβει χώρα…
Όταν ένα κορυφαίο πολιτικό πρόσωπο παραδέχεται φόρα παρτίδα «όλοι τα πιάνουμε», υπάρχει αμφιβολία ότι εάν μείνει έτσι η κατάσταση θα σαπίσουν όλοι (τους) κι άλλο; Και μαζί ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική κοινωνία και το δημόσιο βίο…
Όταν χρειάστηκε, τύλιξαν σε μια κόλα χαρτί και με διαδικασίες εξπρές εξοστράκισαν (για βαρύτητα όντως αδικήματα και παραβατικές συμπεριφορές) πολιτικούς και κόμματα. Τώρα που μιλάμε για γενικευμένη σήψη, όπου καταγγέλλεται ότι άπαντες είναι βουτηγμένοι στη χειρότερη μορφή διαφθοράς και αρπαχτής –την οποία κατά τα λοιπά καταγγέλλουν και πολεμούν όταν αφορά στον απλό πολίτη- τι χρειάζεται να γίνει;
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, για τους πολιτικούς και τα κόμματά τους δεν ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Ειδικά για την περίπτωσή τους ισχύει ότι είναι ένοχοι έως ότου αποδείξουν το αντίθετο. Κι επειδή δεν γίνεται οι ελέγχοντες να είναι και ελεγχόμενοι, γιατί να μην παραμερίσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι τους μέχρι να καθαριστεί η κόπρος του Αυγεία;
Κι αν αυτά ακούγονται υπερβολικά, η διπλανή Ιταλία δίνει το ιστορικό παράδειγμα: Όταν τη δεκαετία του 1990, ξεχείλισε ο βόθρος της διαφθοράς η λεγόμενη Πρώτη Δημοκρατία κατέρρευσε, πολιτικοί και επιχειρηματίες αυτοκτόνησαν, πρωθυπουργοί πέθαναν στην εξορία, τα τέσσερα μεγαλύτερα και ιστορικά κόμματα εξαφανίστηκαν…
