Η δυσκολία της να αναμετρηθεί επαρκώς με τα θέματα της καθημερινής διαχείρισης του υπουργείου, που υπολειπόταν της συνεχούς δημόσιας προβολής της, ή το γεγονός ότι είναι βουλευτής Α’ Πειραιά και διατηρεί άψογες σχέσεις με τον ισχυρό άνδρα του λιμανιού και μεγαλοεκδότη Ευάγγελο Μαρινάκη; Τι από τα δύο μέτρησε περισσότερο στην κρίση του πρωθυπουργού για την απομάκρυνση της Δόμνας Μιχαηλίδου από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων στο οποίο είχε αναλάβει μόλις πριν από ένα εξάμηνο; Ή μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην απόφασή του να θέσει εκτός την εκπάγλου καλλονής νεαρή τεχνοκράτισσα υπουργό μέτρησε και τα δύο, αν κρίνουμε και από το πρόσθετο στοιχείο ότι σε αυτήν την κυβερνητική σύνθεση δεν υπάρχει ούτε ένας βουλευτής ή πολιτευτής της Α’ Πειραιά, που θεωρείται πόλη επιρροής του κ. Μαρινάκη, με τον οποίο υπάρχει διατάραξη των σχέσεων.
Ακόμη κι αν τα ανωτέρω ερωτήματα θεωρηθούν εικασίες και η απομάκρυνση της κ. Μιχαηλίδου αποδειχτεί απλώς συνέπεια της αποκαλούμενης καραμπόλας και έχει βάση η υπόσχεση που φέρεται να της έδωσε ο πρωθυπουργός όταν την ενημέρωσε λέγοντας ότι θα την αξιοποιήσει μελλοντικά, το βέβαιο είναι ότι τα μηνύματα στο Μαξίμου από συναδέλφους της υπουργούς για «θέματα που δεν προχώρησαν» στο Εργασίας, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Μάλιστα πληροφορίες φέρουν τον μέχρι χθες υφυπουργό Εργασίας, Β. Σπανάκη, με τον οποίο υπήρχε πολύ κακή σχέση, να μην κρύβει τη δυσαρέσκειά του για το ανύπαρκτο έργο της υπουργού, η οποία παρ’ όλα αυτά δεν είχε και τον απαιτούμενο χρόνο για να αποδείξει τις ικανότητές της.
Το αξίωμα της υπουργού αναλαμβάνει η μέχρι χθες υπ. Εσωτερικών, Νίκη Κεραμέως, για την οποία κυριαρχεί η πεποίθηση ότι «τελειώνει όποια δουλειά αναλαμβάνει». Βεβαίως η μετακίνηση της κ. Κεραμέως από το πρώτο τη τάξει υπουργείο Εσωτερικών στο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων λειτουργεί και εδώ ολίγον τιμωρητικά (ένεκα του σκανδάλου με τη διαρροή των διευθύνσεων και ονομάτων αποδήμων στη Μισέλ Ασημακοπούλου), όπως είχε γίνει σε παλαιότερο ανασχηματισμό που οδήγησε στη μετακίνηση του Αδωνη Γεωργιάδη από το υπουργείο Ανάπτυξης στο υπουργείο Εργασίας. Γεγονός που μετατρέπει το Εργασίας και σε ένα ιδιότυπο «πειθαρχείο», στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθετεί όσους θέλει να συνετίσει ή θέλει να δείξει ότι μπορεί να συνετίσει για παραπτώματα κατά τη διάρκεια της θητείας τους στο προηγούμενο πόστο.
Αλλαγές έγιναν και σε επίπεδο υφυπουργών, με την έλευση του Κώστα Καραγκούνη στη θέση του Βασίλη Σπανάκη. Ανάδειξη που μάλλον σηματοδοτεί ένα άνοιγμα προς τους σαμαρικούς καθώς ο κ. Καραγκούνης διετέλεσε υφυπουργός στην κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά την περίοδο 2012-2013 και στη συνέχεια εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. για το πρώτο δεκάμηνο του 2015.
Αναβαθμισμένος είναι και ο τ. υφυπουργός Εργασίας, εφοριακός στο επάγγελμα, Βασίλης Σπανάκης, ο οποίος, παρότι δεν έχει επιδείξει απολύτως κανένα έργο στο υπουργείο Εργασίας, τοποθετήθηκε υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Καμία μεταβολή για τον έτερο υφυπουργό Πάνο Τσακλόγλου, ο οποίος διατηρεί το χαρτοφυλάκιο της κοινωνικής ασφάλισης, παρότι μετά και τις νομοθετικές του πρωτοβουλίες (για το Ταμείο κεφαλαιοποιητικής επικούρησης και τα επαγγελματικά Ταμεία) θα περίμενε κανείς, δικαίως βάσει της λογικής Μητσοτάκη, να αναβαθμιστεί, τουλάχιστον σε αναπληρωτή υπουργό ή να μετακινηθεί ως υπουργός σε άλλο υπουργείο.
Με αυτήν τη νέα σύνθεση της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας αναμένεται να πορευτεί σε ρυθμίσεις για περισσότερη ευελιξία στην εργασία (άραγε πόση ακόμη;) όπως ζητεί ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, ο οποίος αναμένεται να προκριθεί ως ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ στις εκλογές της προσεχούς Τρίτης. Αλλαγές που προδιαγράφει συχνά και στις γενικού περιεχομένου αναφορές του για την αγορά εργασίας και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας.
Προτεραιότητα θα πάρει η ενσωμάτωση της Οδηγίας για τους κατώτατους μισθούς αφού πρώτα καταλήξει σε πόρισμα επιτροπή από την οποία έχει αποκλειστεί η ΓΣΕΕ, ενώ άγνωστο παραμένει τι μέλλει γενέσθαι με τον τρύπιο κουβά των προγραμμάτων κατάρτισης. Ενα μεγάλο θέμα που δεν τόλμησε καν να αγγίξει η Δόμνα Μιχαηλίδου, επιτρέποντας τη σπατάλη πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε επιδόματα αμφίβολης αποτελεσματικότητας.
