Του Κώστα Πρώιμου
Bγήκε η Νάντια να αμφισβητήσει τον Ανδρουλάκη. Ακολούθησαν και άλλοι όπως διαβάσαμε σχετικά. Επόμενο δεν είναι; Ένα τσούρμο μετα-Σημιτικών κυρίως στελεχών πήραν με μηδέν ευρώ την πολυθρύλητη μαρκίζα ενός πάλαι ποτέ πολιτικά κορυφαίου κόμματος και το εξευτελίζουν διαρκώς. Είναι σαν να έχεις βουτήξει το λογότυπο της Ferrari, να το έχεις κοτσάρει σε ένα διαλυμένο YUGO και να βγαίνεις στην πιάτσα για καμάκι. Μόνο κλαυσίγελο και κάνα γιαούρτι στο παρμπρίζ από τίποτα πλακατζήδες αλητήριους θα εισπράξεις εν τέλει.
Βλέπεις φερειπείν, τον συμπαθή κατά τα άλλα Χρηστίδη να περιφέρεται στα κανάλια και αναρωτιέσαι; Πού έχει τριφτεί κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, ώστε να είναι σε θέση να υπηρετήσει τα όσα με στόμφο ισχυρίζεται αν κληθεί από τις περιστάσεις; Γιατί αυτά που κατά καιρούς ονειρεύονται απαιτούν πέραν των πτυχίων και λίγο πεζοδρόμιο. Να είσαι και παιδί της πιάτσας, όχι μόνο του κομματικού σωλήνα… Ή ακούς κατά καιρούς πρωτοκλασάτα στελέχη της Χ. Τρικούπη και απορείς. Σοσιαλιστές, κεντροαριστεροί με αύρα κατοίκων Κολωνακίου;
Εν πάση περιπτώσει, αυταπόδεικτα δεν κάνουν για τη δουλειά, το έχουμε ξαναγράψει.
Το μεγάλο ΠΑΣΟΚ σαν άλλος Τιτανικός της πολιτικής βυθίστηκε στην άβυσσο των μνημονίων και τι τραγική ειρωνεία, το μακάβριο ανακοινωθέν ειπώθηκε live από το Καστελόριζο δια στόματος του υιού του ιδρυτή του.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ επί Βενιζέλου λίγο έλειψε να εξαφανιστεί ως πολιτικός σχηματισμός από τα κιτάπια της Γ’ Ελληνικής δημοκρατίας. Μετά βίας 4,68% έγραψε σε εκείνες τις μοιραίες εθνικές εκλογές του 2015 επί προεδρίας Μπένυ. Έκτοτε, παλεύει με τα οκτάρια και τα δεκάρια, σαν τον κακό μαθητή του γυμνασίου που προσπαθεί ίσα που να περάσει την τάξη. Πού να ξαναζήσουν τις χρυσές εποχές επί Ανδρέα όταν η μισή Ελλάδα λουζόταν με τον πράσινο ήλιο; Ακόμη και ο Σημίτης που ολοκλήρωσε επιτυχώς και δυστυχώς την ήδη διαγραφόμενη ιδεολογική μετάλλαξη του κόμματος πετύχαινε μέχρι τέλους αξιοζήλευτα εκλογικά ποσοστά.
Με τον Ανδρουλάκη εσαεί «εγκλωβισμένο» (γιατί άραγε;), η ομάδα δε μπορεί να παίξει μπάλα ελεύθερα. Αλλά και να μπορούσε δε διακρίνεται στις τάξεις της η στόφα των παικταράδων. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να «εγκλωβιστεί» έτσι ο Ανδρέας; Ή μήπως θα υπήρχαν γύρω του όλα αυτά τα απαίδευτα και άσχετα με την ουσία της πολιτικής παιδάκια; Ποιος δηλαδή από τους σημερινούς ή τις σημερινές δύναται να συγκριθεί με τον αείμνηστο Αλευρά, τον Τσοβόλα, τον Λαλιώτη, τον Καρχιμάκη, τον Αρσένη, τον Γεννηματά, τη Μελίνα; Ακόμη και τη Βάσω; Για τσιγάρα και καφέδες, παρατρεχάμενους θα τους είχαν όλους αυτούς που σήμερα διασύρουν την ταμπέλα ΠΑΣΟΚ ως περιοδεύων θίασος στα κανάλια, ξεστομίζοντας ό,τι αρλούμπα τους κατέβει στο κεφάλι.
Μέχρι και κάποιος Κασσελάκης που μέχρι πρότινος έκανε διακοπές στις Σπέτσες με ψαλιδόκωλους προβάλλοντας το σκυλάκι του και τον σύζυγό του κατάφερε να τους ρεζιλέψει.
Αν και δεν είμαστε φανατικοί της θεωρίας περί μεταθανάτιας ζωής, εν τούτοις αν ο Ανδρέας με την παρέα του βλέπουν από ψηλά τα όσα διαδραματίζονται από το 2009 και έπειτα στην Ελλάδα πιθανότατα να εκλιπαρούν τον Άγιο Πέτρο για μερικά ηρεμιστικά χαπάκια… Εκεί τους έχετε φτάσει!
